dinsdag 28 september 2010

Tandje bijsteken!

Ik ben gisteren mijn zelfstandig-bijberoep-contract gaan ondertekenen bij de Frut en kreeg meteen al een opdracht mee: "Geef ons tegen morgenochtend 2 mogelijkse artikel-onderwerpen door". Die 'onderwerpen' zijn ondertussen 'geselecteerde artikels' geworden en ipv 2 kan ik er gelijk 3 gaan schrijven. "Tegen vrijdag ten laatste graag. Mét foto en al." Man oh man!
En zo komt het dat ik vanavond om half 7 een telefonisch interview heb met de burgemeester van Lint en morgen samen met een fotograaf naar 't park van Lint trek om stand-up comedian Bart Cannaerts te fotograferen. Ik vind het HEERLIJK, echt waar.  Maar een strakke planning zal toch aan de orde zijn vrees ik, wil ik alles steeds mooi in m'n vrije woensdag gepramd krijgen!
Dus, als u binnenkort de GVA openslaat en de initialen KDWe onder een regio-artikel ziet staan, weet dan dat dat artikel er niet 'vanzelf' is ingevlogen ;-))

maandag 27 september 2010

The full report

't Is uiteindelijk ook echt een heel fijn weekend geworden! We beginnen bij 't begin:
Nika en ik zijn met de trein tot aan de Elisabethzaal gereden. Ze zag er - al zeg ik het zelf - om op te eten uit in haar K3-kleed... Ik denk dat de vrijdag-vermoeidheid haar wat parten speelde want haar enthousiasme haalde niet het verwachte niveau. Maar toen ze bij 't buitengaan nog vlug een lichtgevende stok kreeg (van f.c.k.n.g. 8 sneuro's!!), zag ik dat ze het geheel toch wel gezellig had gevonden ;-).
Nika met Bonnie de tram op en ik naar de Stadsschouwburg voor de Dans der Vampieren met VIP-treatment.
Het prachtige aan het spektakel was dat de zangers werden bijgestaan door gewéldig straffe dansers. Als de hele groep samen in actie kwam, was het regelmatig chicken boobies. Maar man oh man, wat was het van tijd ook langdraaaaadig!! Is uiteraard persoonlijke goesting, maar ik kan het soms gewéldig op mijn zenuwen krijgen van het oh zo typische fenomeen van musicals, zijnde "We gaan gewoon ALLES ziiiiingen, ook als het maar is om te zeggen dat de zoooooon vandaag zo mooi schiiiiijjjjnt...." Ongelóóflijk irritant vind ik dat! Soit, ik heb dus op mijn beurt ook mijn vrijdag-klopke gekregen en ben (tot 2 keer toe) even ingedommeld. Oncomfortabel ingedommeld weliswaar, want als mijn knieën al tegen de zetel voor me gepramd zaten, wil ik niet weten hoe de-man-van-2-meter naast me zicht gedurende 3 uur heeft moeten voelen. Soit, ik had al beter gezien dus. De pintjes erna in De Duifkens met Saïd en Anja én een colega met zijn Senegalese vrouw waren niet alleen héél gezellig, maar bezorgden me tevens het recept-idee voor mijn visite van de dag erna!
Ik maakte Poulet Yassa (maar verving de kip door kalkoen wegens net iets sappiger) en was zelf byzonder blij verrast door deze lekkernij! You should try it yourself.
De kinderen genoten van een heerlijke speelmiddag en wij hebben flink bijgekletst.
En zondag zijn we dus loeihard voor de kandidatuur 'ouders van de maand' gegaan: met Nika én vriendin naar Océade. Wie af en toe licht misnoegd naar z'n eigen lijf kijkt in de spiegel, moet beslist een bezoekje Océade overwegen en de op-5-minuten-complex-vrij-ervaring beleven! De figuren die je daar ziet lopen, zijn met geen pen te omschrijven...
Je mag ook echt niet denken aan de moleculaire atoombom die zich wellicht in het water bevindt, want dan loop je gillend buiten. Maar de kinderen hebben GENOTEN. Ze hebben gezwommen, gelopen, gedoken en geschoven dat het een lieve deugd was.
En daar doe je het uiteindelijk toch allemaal voor he. Want genietende kinderen staan immers recht evenredig met contente ouders...

vrijdag 24 september 2010

Ik voel het...

Het wordt een weekend vol 'uitkijken naar', waardoor mijn humeur weer helemaal PRIMA is vandaag! Er zullen byzonder grellige dingen moeten gebeuren, wil daar verandering in komen!
WANT:
Nika en ik rijden straks met de trein de stad in en gaan samen K3-kijken (mijn dochter is stiekem mijn favoriete dating partner).
Daarna gaan Dennis en ik op uitnodiging van 2 lieve vrienden naar dansende vampieren kijken (met food en drinks en al jom).
Morgen gezellig potje koken en glaasje drinken bij ons thuis, samen met Nathalie en Ellen & mannen & kids.
En zondag gaan we met ons 3tjes onze zwembroeken verslijten op de afrijzers van Bruparc (alvast eens oefenen voor binnen een goeie week ;-)).
Geef toe, daar kan je toch alleen maar brede grijnzen van kweken he?
Laat het weer maar effe voor wat het is; ook zonder zon kan het stralend zijn!

donderdag 23 september 2010

Over kappers

Niks zo zalig als op je vrije dag naar de kapper gaan. Goei boek onder de arm en gedurende 2 uur niks doen dan lezen, koffie lurken en ontspannen. Het was overigens hoognodig want ik had een uitgroei met de breedte van een dubbel tramspoor (neen, ik ben helaas niet blond geboren). Het was genieten, echt waar.
Tot ik thuiskwam en het geheel nog eens van dichtbij in m'n eigen spiegel bekeek. Mijn haar was op sommige plaatsen precies het kleurboek van een 2-jarige!! Dit fenomeen verkrijg je als je bij het aflopen van de wekker niet eerst kijkt of 't product z'n ding heeft gedaan of misschien nog wat langer moet. Nee, gewoon meteen bij het horen van de rinkel van aan de andere kant van 't kapsalon roepen: "u mag naar de wastafel!!" (de hond van Pavlov was er niks tegen...). Hoe moeilijk kan dit eigenlijk zijn??? Als je een hele dag niks anders doet dan haren kleuren, omdat dat je BEROEP is, hoe kan het dan dat je er gewoon NIKS van bakt?? Ik hou de hoorn toch ook niet ondersteboven als ik de telefoon opneem en ik typ mijn mails toch niet achterstevoren of zo? Djeezes...
Gevolg: nu kan ik in 't weekend - als de rest van Lint ook met boek onder de arm naar de kapper teent - opnieuw in de stoel gaan zitten. En daar is echt niks relax en enjoy meer aan. Dat is gewoon een pure waste of time. Grmbl...

dinsdag 21 september 2010

En we tellen weer af!

Nog 11 keer slapen en we gaan naar 't zonnetje! Hoe weet ik dat zo goed? Omdat Nika en ik 2 weken geleden een knipkalender hebben gemaakt, die we vervolgens aan haar slaapkamerdeur hebben opgehangen. 
Ik weet nog alsof het gisteren was, hoe geweldig ik het zelf vond om mezelf elke dag een stapje dichter naar de afreis te knippen. En als de laatste dag mét plakker er afging, waren m'n zus en ik helemaal in extase.
Dit nostalgische gevoel (én dat van samen Songfestival kijken ;-)) is er eentje dat ik zelf zo mooi vond dat ik het graag meeneem in de tijd. Wie weet knippen Nika's kleinkinderen later ook de dagen weg ;-)

En of het deugd zal doen! We hebben in juli ook al wat verlof en zon op onze snoet gehad, maar telkens in ons eigen landje. Zoef de vlieger op, dat doet iets met een mens! Je pakt letterlijk je biezen en laat alles voor heel eventjes achter om een coconnetje-van-drie te vormen en te herontdekken hoe heerlijk het is om gezinnetje te spelen...

maandag 20 september 2010

Waarom?

Ik slaag er de laatste tijd heel erg goed in om dingen te relativeren en zelfs te klasseren. Afstand is hierbij het grote sleutelwoord. Maar soms zit ik er dan plots toch weer even middenin en dan ben ik helemaal zo sterk niet meer. Dan steekt de vraag "waarom?" snoeihard de kop op en voel ik me heel klein en stilletjes worden.
De natte zoenen van m'n dochter en sterke armen van m'n man zijn dan gouden ingrediënten. Loveyalots... x

zaterdag 18 september 2010

Zalige zaterdag

Dennis is vanochtend vroeg vertrokken en ik ben om 8.15u Nika's kamer binnengestapt. (Ik heb gisterenavond heel erg getwijfeld om te blijven plakken maar heb dat uiteindelijk niet gedaan en daar was ik mezelf om 8.15u heel erg dankbaar voor.) Mijn dochter was wakker geworden met een stralende glimlach en ik was meteen in m'n nopjes. Yes, geen frank bakkes! Zo hard als ze woensdag m'n frak heeft uitgehangen, zo week maakt ze me dan weer vandaag. We zijn samen in bad geweest, ze mocht voorin zitten in de auto tot aan de bakker (met de duidelijke instructie "duiken als we politie zien!" en dat vindt ze gewoon helemaal héérlijk!), we hebben 2 uur lang met prinsen, prinsessen en paarden gespeeld en ik heb zelfs m'n strijkijzer bovengehaald om de strijkparels die we samen gelegd hebben aan mekaar te kleven.
Dit is de dochter die me helemaal ondersteboven en binnenstebuiten draait van liefde. Dit is de dochter die me álles mag vragen.
Komt het doordat we onder ons tweetjes zijn vandaag en er dus geen 2 volwassenen synchroon aan haar kop zeuren? Of is het omdat ze toch echt geen schoolfan is en opgelucht is dat ze vandaag gewoon mag thuisblijven? Komt het doordat ik zelf uitgeslapen en dus fris en goedgezind en niet vervelend ben? Een gezonde mix van dit alles benadert wellicht de waarheid.
Ik geniet in ieder geval met volle teugen, koester deze zaterdag met elke vezel in m'n lijf en haal er de nodige vitamienen uit om de iets mindere momenten mee te compenseren...

vrijdag 17 september 2010

De bomma

Dinsdag is Dennis z'n bomma'tje gestorven. En vanmiddag nemen we afscheid van haar. Denk dat ik het daarbij maar houd voor vandaag...

donderdag 16 september 2010

Frank bakkes

Nika doet het nog steeds goed op school. Daarmee bedoel ik dan dat ze 's morgens nog steeds niet weent aan de schoolpoort en dat de juf 's avonds nog steeds antwoordt "héél flink" als ik vraag hoe ze 't die dag gedaan heeft. Echter, wat ik de laatste dagen thuis mocht ervaren, vond ik heel wat minder. Mijn dochter heeft een frank bakkes opgelopen op haar nieuwe school. Ze luistert voor geen meter, doet pertinent het tegenovergestelde van wat ik vraag, herhaalt mijn exacte woorden als ik boos op haar word (héél irritant is dat!), doet er anderhalf uur (!!) over om één boterham te eten en vindt het bovendien helemaal niet erg om daarvoor anderhalf uur op een stoel te moeten blijven zitten (waar ik haar gezet heb nadat ik onder luid "nee niet gaan kijken mama!!"-geschreeuw ontdekt had dat ze de eerste boterham, die ik mee met haar naar buiten had gegeven, integraal onder mijn auto op de oprit had gezwierd - grrrrrrr).
Ik moet toegeven dat ik m'n lach heel erg moest inhouden toen ik die laatste ontdekking deed, maar over de ganse lijn vind ik het eigenlijk echt geen prettige omwenteling. Ik betrap mezelf erop dat ik de hele dag door ruzie met haar moet maken en de ene frats is nog niet koud of ze daagt me al opnieuw uit. Misschien zitten we zonder dat ik het besef weer samen in een kip-of-ei-verhaal, waar plots niet meer duidelijk is of mijn aanhoudende gemoraliseer nu gevolg is van haar aanhoudende kuren of omgekeerd.
Ik denk in ieder geval dat het weer stickertijd is. Deze keer geen stickers omdat er niet geweend is, maar stickers als er geen franke kuren zijn geweest.
Al heb ik zo'n voorgevoel dat ik voorlopig nog ruimschoots ga toekomen met één pakje ;-)

dinsdag 14 september 2010

Jaarmet

Vandaag is het centrum van ons niet-zoveel-groter-dan-het-centrum-dorpje afgesloten. De Lintenaren komen massaal op straat en de scholen hebben alle kinderen vrijaf gegeven. Want vandaag is het... Lint Jaarmarkt! In werkelijkheid komt het hele event zo ongeveer neer op: in de voormiddag beesten-keuren en in de namiddag bier-hijsen, maar toch heeft het altijd iets vind ik, zo'n jaarmarkt. Nika heeft op een pony mogen rijden, dus voor haar staat vandaag al als hoogdag genoteerd. Ik moet helaas de hele dag werken waardoor ik wellicht enkel nog de eindfase van de namiddag-sessie - zijnde het alleman-pottoe-tafereel - kan aanschouwen. Maar ik ben toch van plan om als nieuwe inwoner de sfeer even te gaan opsnuiven. En ik neem voor de zekerheid mijn schrijfboekje en pen mee op zoek naar leuke nieuwtjes. Want had ik al verteld dat ik binnenkort de nieuwe correspondent van Lint word voor de GVA?!? (Mijn eerste officiële stap - sinds de start van m'n blog - in mijn plan om 'iets meer met m'n schrijven te gaan doen')
Tsjakkaaaaah!!!!!!

maandag 13 september 2010

Go girlies!!

Ik heb een opvallende overeenkomst gevonden bij mijn redelijk-recentelijk-opnieuw-single vriendinetjes: ze hebben het allemaal erg moeilijk met nieuwe (potentiële) relaties. Alles wordt op voorhand zo tot op het bot geanalyseerd en platgerationaliseerd, dat het spontane een beetje zoek raakt. "Makkelijk praten vanuit je comfort-zone", hoor ik je dan zeggen, maar soms heb je als buitenstaander ook wel goeie inzichten. Ik begrijp dat een gebroken hart geneigd is om zich enkel nog met 3 dikke lagen bubble-wrap te verplaatsen. Maar je MOET je gewoon openstellen, wil je van binnenuit opnieuw verwarmd kunnen worden.
En als je dan je wat zenuwachtig bent voor een nieuwe date, of als je een date zelfs niet ziet zitten 'omdat het toch allemaal wel niks zal worden', weet dan dat ik op dat moment een klein beetje gezond jaloers op jou ben! Want geef nu toe: wat is er heerlijker dan jezelf voor de spiegel zetten, je mooiste jurk uitkiezen, een extra laagje fond de teint smeren en je op en tot vrouw voelen terwijl je 'I say a little prayer' meebrult?!? Je mag dan wel niet weten wat de avond gaat brengen, maar het is net die onwetendheid die het allemaal zo heerlijk spannend maakt!
So put on your best dress sweeties, geef je zelfvertrouwen die welverdiende boost en geniet met volle teugen, want jullie zijn één voor één om op te eten ;-) xxx

vrijdag 10 september 2010

Verdekke zo goe...

Dennis en ik zijn gisteren in ons eigen dorpje naar '500 Days of Summer' gaan kijken. Man man, wat heb ik daarvan genoten! Ik hou van de kleur van de film, van het timbre, van de liedjes, van de gevatte gesprekken, van de vintage kleedjes van Summer en van hoe ze zingt "To die by your side is such a heavenly way of dying". En weet je wat: Dennis vond de film ook prachtig! Misschien omdat hij stiekem een beetje verliefd is op Summer ;-), maar ik denk eigenlijk vooral ook omdat de film zo goed was.
Daarna zijn we nog samen een pintje in ons dorpscafé gaan drinken: een hele gezellige afsluiter van de avond waar ik nu eens nét behoefte aan had: Knus, dicht bij huis, met mijn lieve man.

Vanavond trek ik de koekestad in met Frea en dat is dan weer de avond waar ik vandaag nét behoefte aan heb: gezellig, kletsen tot we erbij neervallen, 100% girlie-girlie ;-)

donderdag 9 september 2010

Confrontaties

Ik hou niet van confrontaties. Ik hou vooral niet van het gevoel dat ik er aan overhoud. Na afloop ben ik altijd helemaal leeg, schrik ik van de durf die ik héél tijdelijk bleek te hebben gehad, voel me vervolgens helemaal opgefokt en eindig met een kop die uit mekaar knalt.
Het grote probleem met confrontaties is dat ze meestal emotioneel geladen zijn, waardoor ze veel verder gaan dan ze op een ander - emotieloos - moment zouden hebben gedaan.
Een ander en wellicht nog groter probleem bij confrontaties is dat er meestal een tijdsinterval zit tussen het emotionele gesprek en het rationele opvolgingsgesprek. Het is die tussentijd die me eigenlijk nog het meest gek maakt. In afwachting wreet ik dan al m'n nagels op (enkel die van m'n vingers wel te begrijpen), draait m'n maag létterlijk in 10 vette knopen zodat ik zelfs geen zin heb in een anders rustbrengend glas wijn of een straffe wodka, kan ik de slaap niet vatten en lig ik al een uur voor m'n alarm naar het plafond te staren. Dan ben ik boos op mezelf omdat ik de confrontatie ben aangegaan en me daardoor zelf in die benarde situatie heb gebracht.
Maar het is toch oh zo moeilijk om je k.. in te houden, als iets je al zó lang dwarszit.
Er is géén gulden middenweg in dit soort situaties. Of je gaat all the way, of je gaat helemaal niet.
Een moeilijke overweging. Zo ervaar ik het alleszins...

dinsdag 7 september 2010

Neus...én keel...én oren

Gezien ik vorige week mijn 6de keelontsteking / valling mocht verwelkomen (ik word nl al verkouden als ik nog maar dénk dat iemand in m'n buurt vieze beesten heeft), vond ik dat het hoogtijd werd om mijn bovenste holtes eens binnenstebuiten te laten draaien. Vrijdag kreeg ik telefoon "of ik het goed vond om in het St-Vincentius-ziekenhuis op visite te komen ipv in de thuispraktijk in Mortsel". Ik was al lang blij dat ik eindelijk mocht gaan, dus boekte het laatste lege gaatje om 12u in en maakte er dan maar meteen m'n lunchbreak van. 
Na een vastenvoettocht van de parking naar de infobalie (wat is dat toch met parkings en ziekenhuizen!!), werd ik doorgestuurd naar de NKO-balie. Er waren nog 'een aantal nummertjes voor mij' en daar werd het eigenlijk al interessant:
"Mijnheer, uw paspoortnummer klopt niet. We kunnen u niet inschrijven." "Wouat? Is ni mochelijk mefrou!" "Ja, en toch dus..."
"Mevrouw, u heeft nog steeds een openstaand factuur bij ons en we hebben al een keer een rappel gestuurd" "Pardon, je ne parle pas..." (Ik dacht nochtans dat 'rappel' in beide landstalen identiek was...)
Vervolgens in de wachtzaal zit ik naast een vrouw die tegen haar buurvrouw klaagt: "Goh, nu ben ik wéér verdikkerd". En over mij zit een vrouw die wacht op de tandarts, met een kaak waar volgens mij een hele nest eekhoorns in gehuisvest was.
Man man man... waar ben ik terecht gekomen???
Ik wacht. Geduldig. Een uur. De hele wachtzaal leeg (zelfs de wanbetaalster mocht voor!) en toen was het eindelijk aan mij.
Binnenstebuiten draaien was een understatement. Ge-NKO-d worden is beslist geen lacher. 
En al vond ik m'n (2 uur durende!!!!) visite in St-Vincentius best wel een stevig avontuur, boek mij volgende keer toch maar een thuisbezoekje in Mortsel in hoor...

maandag 6 september 2010

Over lunchen

Je hebt van die lunchen die snel moeten gaan: iets in de mond steken om de maag te vullen. 200% functioneel.
Er zijn lunchen waar je tegenop ziet als tegen een berg, omdat het gezelschap niet dat is, of de sla niet te vreten.
Je hebt lunchen die je beter als dinner had gepland omdat je na een uur de gezelligheid abrupt moet onderbreken.
Maar er bestaat ook zoiets als de perfécte lunch: Gezellig, fijn vertoeven, 100% à l'aise, not the best but at least honest food. Alles in één doosje. 

Kortom: een hier word ik  nu eens helemaal pompidompidom van! ;-)


donderdag 2 september 2010

Fier!

Er zijn een aantal mensen die de laatste tijd goed bezig zijn.
Ik geef ze graag een plaatsje op mijn eigenste eretribune.
Ik ben:

- Fier op Inge, alias 'De Druif', die na 22 uur zwoegen vandaag het leven heeft geschonken aan 'Julian'.
- Fier op Inge, alias 'De Druif', omdat ze de mooiste naam ever voor haar zoontje heeft gekozen.
- Fier op Charlotte, die niet alleen een nieuwe job heeft, maar ook nog eens een nieuw bijberoep - go darling!!!!!!!
- Fier op m'n zusje, die gaat trouwen! (en die er zo voor heeft gezorgd dat ik eindelijk eens - mét reden - schandalig veel geld aan een prachtige jurk kan uitgeven)
- Fier op m'n schoonzus die na 1 jaar thuis opnieuw is beginnen te werken (in Brussel dan nog wel!) en erin slaagt dat te combineren met het grootbrengen van 3 kinderen - you rock Susana!
- Fier op Rédha die het hele huishouden met 2 kids in z'n eentje trekt terwijl onze vriendin Ariane heel erg haar best doet om weer de oude te worden.
- Fier op Ariane omdat ze heel erg haar best doet om weer de oude te worden - hang in there maatje...
- Fier op mijn klasvriendinnetjes die, ondanks hun eigen bekommernissen en drukte, zo'n goeie vriendinnen voor Ariane zijn.
- Fier op mijn kleine prinses, die zich nu al 2 dagen op rij flink heeft gehouden (mijn god wat leek ze plots weer klein toen ze daar stilletjes in 't rijtje stond, hoofdje beetje schuin naar beneden, zich flink houdend maar duidelijk helemaal 't noorden kwijt in die nieuwe school, met die nieuwe juf en al die nieuwe kinderen, pfffffffffff!)
- En tenslotte, toch ook een klein beetje fier op mezelf omdat ik bij het zien van die hele begankenis geen traantje heb gelost ;-)

Ik ben fier op jullie allemaal. Jullie mogen dat zelf dus ook best zijn!