Opgefrist!

De regen heeft alles eens goed opgefrist.
Niet alleen mijn terrastegels en mijn auto zijn verlost van hun gele laag stuifmeel-stof. Mijn brein heeft ook een shower gekregen.
Teveel zon was duidelijk niet goed voor mijn productiviteit, maar nu 't buiten toch niet zo gezellig is, is mijn werkdrive er helemaal terug. Ik ga voor een maxi-productie-dag vandaag! Alles geven en met een voldaan gevoel naar huis rijden vanavond. Want morgen start voor mij het weekend alweer.
Life is beautiful. Keep that in mind. Always... ;-)

Lang leve de lange weekends!

Man man man was me dat GENIETEN!!!!!
Ik glow nog helemaal na...
Nu ik er zo op terugkijk, op dat lange weekend, lijkt het eigenlijk of ik niet anders heb gedaan dan gegeten en gedronken ;-) Maar wat heb ik ervan genoten!!
Familie-BBQ bij ons, verjaardagsfeest bij Bo, K3show met de dochter (ok - 't feit dat het daar zo'n strakke 57 graden moet zijn geweest in de Elisabethzaal, dat popcorn blijkbaar 6 euro moet kosten om er nog iets aan over te houden en dat mie-openbaar-vervoer er uiteraard niet bij had stilgestaan dat treinen op zondag maar om 't uur willen rijden, waren de mindere facetten van dit stuk van de dag, maar soit - let's forget and continue...), paas-etentje onder de terras-parasol in Boom en opnieuw een BBQ - deze keer met Stefan en Kim - als afsluiter.
Dat de weerslag groot zou zijn, was voorspelbaar. Dat hij zo groot zou zijn, was ronduit confronterend.
Nika leek met superglue aan haar matras te zijn gelijmd en ik heb diep, héél diep moeten graven om dat beetje goesting bij mezelf boven te halen en te gebruiken om haar met een kattenwas en een gevulde maag stipt om 8.40u aan school af te zetten.
Ik ga nu toch focussen. Want het moet. Wat je laat liggen, gaat na een tijd stinken. En als er één ding is dat je niet wil bij deze tropische temperaturen, is het dat wel...

Tot slot wil ik nog even een warme knuffel naar mijn liefste pepe sturen. Zijn mama'tje is zaterdag gestorven. Ze heeft er gelukkig zelf niet teveel van geweten, maar dat neemt uiteraard het verdriet om het verlies niet weg. Lieve pepe, ons hart en onze gedachten zijn bij jou... Loveyalots xxx

Onder nul

De werkgoesting is vandaag ONDER NUL.
Boosdoeners:
- ontbreken van een dochterkus voor 't vertrek vanmorgen
- die zon die maar niet wil stoppen met schijnen
- uitloop van een gewéldige namiddag van genieten gisteren

Eigenlijk is de hele week al een ontwenningsweek. Ik zeg altijd: "Nooit zoveel nood aan vakantie als wanneer je net terug bent uit vakantie". En eigenlijk is dat zo zot onlogisch nog niet hoor. Je doet 9 dagen lang alles samen en elk uur is quality time; niet onderbroken door een sessie gras afrijden, een avond stappen of een bezoek aan 't containerpark. De anti-climax die daar doorgaans op volgt is HUUUUUGE...
Dus ik schaar bij deze alle kruimels productiviteit bij mekaar en maak ervan wat ik kan.
Vanavond ga ik voor het eerst in 3 maanden proberen of die fucking tennisellenboog me eindelijk terug de permissie wil geven om een deftige bal te kloppen. Volgende week start het nieuwe interclubseizoen en nu ik 'kappie' van de ploeg ben, zou ik er ook graag 'actief' deel van uitmaken. Passief toekijken vanaf de zijlijn is nooit echt my cup of tea geweest.
En gaan!! ;-)

Over moederhartjes

Moederhartjes zijn een heel bizar fenomeen. Je hebt ze namelijk niet in de hand. Ze kunnen je het ene moment dolgelukkig maken en een uur later helemaal uit je lood slaan.
Gezien de kindjes deze week nog vakantie hebben en de mama's voor de verandering terug aan de slag moeten, betekent dat opvang regelen. Ik wil Nika niet 's morgens om 8u al in de auto zetten en half de provincie rondsjeezen voor mijn werkdag begint, dus is ze gisteren bij haar oma gaan logeren en vanavond bij haar Toto. Gevolg: dat moederhart van mij in honderd stukken.
Gelukkig hebben we samen vanmiddag. I'm gonna squeeze her into pieces (als ze het even toelaat tenminste), en dan pomp ik dat moederhart van mij vol met broodnodige kinder-vitamines, zodat ik er tot morgenavond tegen kan.
FLAUW MEUS!
Zeg het maar.
Ge hebt nog gelijk ook... ;-)

Onder een zomerzonnetje...

Onder de heerlijke warmte van een zomerzonnetje lijkt alles 'vrijdag'.
Ik heb gisteren geluncht alsof het de laatste werkdag voor een welverdiende vakantie was en 's avonds geterrast alsof er geen ochtendklok zou komen.
Noem het een verwoeste poging om het vakantiegevoel te verlengen, het is me al gelijk. Ik heb genoten, en het gezelschap was heerlijk!
En heb je die maan trouwens gezien gisteren? Mocht ik romanschrijfster zijn geweest, ik was boenk beginnen te typen.
Terugkomen uit vakantie is helemaal niet zo erg, als het thuis ook een beetje vakantie is... 

Effe genieten!

Lieve volgers en lezers, ons gezinnetje gaat een weekje skiën. Kijken of Nika dit jaar ook nog steeds een beker kan winnen ;-)
Tot de 18de!
xxx

Zalige dag...

'Lucky basterd me' had het gewéldige privilege om gisterenmiddag op de mooiste dag van de week heerlijk vrijaf te zijn. We zijn eerst met de familie gaan lunchen op een zalig Lints terrasje waar we ons boenk aan de Côte d'Azur waanden. Mijn eerste pastis van 't jaar smaakte heerlijk met de zon op mijn snoet.

Dan afgezakt naar 't park voor de Buitenspeeldag. De kinderen hebben genoten, maar de ouders hadden het ook heerlijk naar hun zin: pintje uit de fles aan 1 euro, klapstoeltje openslaan, schraag-tafel opzetten, broek oprollen en... genieten maar!

Als er ooit al een plan was om op zo'n heerlijke dag nog te koken, was dat tegen 5 uur en na 5 pintjes wel helemaal verdwenen. Frietjes van 't frituur in de tuin van Charlotte was de oplossing voor wat nauwelijks een dilemma te noemen was.
's Avonds Nika te slapen gelegd op de zetel (wij hebben altijd de grote luxe gehad om ons kind overal te slapen te kunnen leggen), zodat Charlotte en ik nog even kinderloos konden nagenieten van de prachtige avond, met een Mojito erbij (oh jee, ik heb precies wel wat geconsumeerd gisteren he?!?).
Ik heb denkelijk nog meer genoten dan mijn dochter. Volgend jaar ga ik beslist weer mee 'buiten spelen'! ;-)

Onschuldige boon

Ik ben dus vanmorgen met een klein hartje de Medialaan overgestoken, van onze Foodmaker-shop naar de gebouwen van de VMMa. Twee verdiepen de trap op, met twee bakken gevuld met ontbijt, voor de tweede verjaardag van JOE fm. Ik werd meteen met open armen ontvangen door Raf Van Brussel - in de studio! Voor ik het goed en wel doorhad, had ik een koptelefoon op en stond ik voor de micro "want je vindt het toch niet erg om effe iets op de radio te zeggen he??" Maar goed dat ik dat niet van gisteren wist of ik had wellicht geen oog dicht gedaan vannacht...
Wat Raf natuurlijk niet wist, was dat ik er stiekem wel naar uitkeek om hem eindelijk eens live te ontmoeten. (Eindelijk zeg ik, omdat Raf ook in Lint woont en ons dorp drie scheten groot is en maar één supermarkt telt en twee krantenwinkels, wat het eigenlijk ronduit grellig maakt dat we daar überhaupt nog nooit gebotst zijn.)
Ik keek er zo naar uit omdat ik namelijk een heel klein boontje heb voor Raf. Waarom? Omdat hij ongelooflijk lief is (hadden al eens aan de tefefoon gepraat voor een interviewtje voor de krant) en bovendien ook nog eens het type snoet heeft waar ik nogal op val.
Maar 'k zweer het, 't is een onschuldige boon. Vanzelfsprekend! Zo één waar je partner echt niks op kan tegenhebben. (Toch, lieverd?).
Dus als je vandaag eerst mijn brede glimlach ziet, voor je de rest van mij ziet passeren, dan weet je bij deze waar die vandaan komt! ;-)