dinsdag 6 juni 2017

Brief aan mijn jarige dochter


Lieve Nika,

11 kaarsjes stonden er op je cupcakes. Nog nét in één keer uit te blazen.
En net zoals elk jaar was ik deze keer opnieuw een beetje mee omver geblazen...

Want 11 worden betekent immers:

- Zo groot worden dat papa soms twijfelt op wiens stapeltje die broek met die lange pijpen nu hoort
- Zo mondig worden dat niet ik maar jij altijd het laatste woord gezegd heeft
- Zo bijdehands worden dat blazen wijsmaken niet meer aan de orde is
- Zo 'meisje' worden, dat ik me afvraag waar de tijd met mijn 'kindje' naartoe is...

Maar 11 worden betekent gelukkig ook net nog:
- Toelaten dat ik bij het ontwaken vanmorgen voor de zoveelste keer het hele verhaal vertel van de wondere dag dat je op deze wereld kwam
- Je nog elke ochtend wollig in een lepeltje leggen als ik stilletjes nog een gestolen kwartiertje dicht bij je kruip
- Sorry zeggen als je weet dat 't erover was. En dank je, als 't een schot in de roos was.
- Cupcakes vragen als traktatie op school, en ze met de ernst van een groot patissier versieren. Met smarties.
- T-shirts met glitter-palletten op je verlanglijstje zetten. 
- Kiezen om op je verjaardagsavond lekker gezellig thuis voor de televisie wokpannetjes te eten 
Maar vooral ook... af en toe nog gewoon 'ons kleine lieve meisje' zijn...

Love u to pieces, lieve schat...

Mama 

xxx