woensdag 30 mei 2012

Slaap zacht, liefste boemeke...

De strijd is gestreden. Het vechten is voorbij.
Het niet-meer-daar-zijn voelt nog onwezenlijk. De euro is nog niet helemaal gevallen.
Gelukkig heb je mijn beide wensen in vervulling laten gaan: minstens één knuffel zijn er nog vele geweest, én je hebt de herinneringen niet met je meegenomen.
Dus gaan we nu van dag tot dag maar doen wat mensen dan op zo'n moment moeten doen: Loslaten en een plaatsje geven. Vele plaatsjes eigenlijk; zoveel als er mooie herinneringen zijn. Dus geef me even asjeblief, want die klus is niet in een-twee-drie geklaard.
Slaap zacht liefste 'boemeke'.
Ik mis je nu al...
xxx

dinsdag 29 mei 2012

VoorSam

Lieve Sam,
Wat gaat de tijd toch snel... Gisteren nog was je Nika net een weekje sneller af. Mocht ik eerst jou komen bewonderen en kwam jij mijn prinses op jouw beurt bezoeken.
Soms vraag ik me af hoe je er nu zou uitzien. Maar eigenlijk weet ik het wel: Je haren misschien een tintje minder wit, maar nog steeds met zekerheid lichtblond. Je lach misschien iets gereserveerder, maar nog steeds breed en oprecht. Jij met je grote broer, op een zonnige dag als vandaag, luidkeels 'lang zal ze leven' zingen, samen in de zandbak. Net als vroeger....

Toen al was je de exacte weerspiegeling van al het goeie van je mama en je papa: de goedheid zelve, die eeuwige vrolijkheid, een wolk van een meid.
Ja lieve Sam, de tijd gaat snel voorbij... Maar de stempel die jij, lieve kleien prinses, gedrukt hebt in je jonge prille jaren... die vervaagt nooit.

Happy birthay love. Always in our minds. Forever in our hearts... xxx

Carpe diem!

3 weken tussen mijn laatste bericht en vandaag - niet goed, en met persoonlijk excuses voor Ellen A ;-). Ik vind in de drukte tegenwoordig nog zelden een schrijf-gaatje...
Maar mensen kinderen wat een verschil qua content tov 3 weken geleden. Zo'n graad of 20 schat ik! Want ineens is ze daar dan toch, Madame Eté...
Natuurlijk heb ik genoten, wat had je gedacht?! Ik heb aan 't weekend gerokken tot er geen rek meer op zat. Om half 1 vannacht heb ik mijn laatste slokje rode wijn gedronken en met een brede lach op het gezicht afscheid genomen van een zalig weekend.
En nu probeer nog even héél hard niet te denken aan de dip die er zit aan te komen. Zowel op weer-vlak als op persoonlijk vlak. Ik wil nog geen afscehid nemen van 't zonnetje, en ik denk vandaag ook nog heel even niet aan 't nakende afscheid van mijn bommatje. Ik wil die zalige warmte nog even blijven voelen. Het zomerse geluk nog heel even door mijn aderen voelen stromen. En als ik straks op m'n Vespa naar huis sjees, ga ik me door slechts één gedachte laten vergezellen: CARPE DIEM!!!

donderdag 10 mei 2012

't Is wel geweest

Wat is dat nu eigenlijk met dat weer? Zoals je je na een hele week valling afvraagt waar dat snot nog vandaan blijft komen, of na een hele dag janken verschiet dat je nog steeds tranen overhebt, vind ik het echt onwaarschijnlijk dat de hemel gewoon water naar beneden blijft gooien...
De enige die er goed mee is, is onze gazon. Het gras is sinds kort NIET meer groener aan de overkant ;-)
Nee maar echt, hier word je nu toch helemaal debiel van he? Ik had vanmorgen de vapeurs van een 50-jarige in de volle overgang; 'k heb zelfs m'n koorts gemeten. Maar toen ik dan om 8u op m'n dashboard zag dat het al 18 graden was, terwijl het er -18 leken, besefte ik natuurlijk dat die thermometer niet nodig was geweest.
Ik ben mijn botten beu. Ik kan mijn winterjas niet meer zien. Ik ga gillen als ik nog één keer nylonkousen moet aantrekken. En mijn huidskleur is nét nog niet 'transparant' te noemen.
't Is wel geweest. Ik heb nood aan vitamine D. En aan goedgezinde mensen rondom mij.
Dus laat het vandaag nog één keer helemaal zot toen, maar dan echt ook LOS erover. En laat het dan asjeblief voor de komende 90 dagen - op zijn minst - gezellig worden. Thankjoewel.

donderdag 3 mei 2012

Ochtendheerlijkheid


Mijn god, wat hou ik van mijn ontwakende meid…

Haar lijfje nog omhuld
door de warmte van de nacht
Haar velletje op geen ander moment
van de dag zo zacht

2 voetjes die zoeken
naar mijn omklemmende benen
Omgeven van vrede
alle kinderzorgen verdwenen

Het doet werkelijk fysiek pijn
om haar uit die heerlijkheid te doen ontwaken
Dus kus ik haar heel zachtjes;
eerst op haar hoofdje en dan op beide kaken

Haar lange wimpers beginnen te knipperen
Met haar donkere blinkers kijkt ze me dromerig aan
“Mijn hartje slaapt nog mama”
Dus kruip ik nog maar even terug tegen haar aan

Als duty niet zou roepen
bleef ik wellicht de hele dag mee onder haar dons
Met buiten liefde en warmte
enkel Dimpel en Vlekje tussen ons…