vrijdag 26 juli 2013

Over behoudsgezindheid én speciale wensen

Heb ik ooit al eens verteld dat ik eigenlijk nogal van 't behoudsgezinde slag ben?
In een wereld die met de tijd alleen maar zotter doordraait, zou ik soms willen dat ik stokken en stenen binnen bereik had om de boel weer even tot stilstand te brengen. Om de dingen lekker te houden zoals ze zijn. Zoals ik ze ken.
Zo slaap ik bijvoorbeeld ALTIJD aan de rechtse kant van het bed. Doe mij maar een pizza crudaola bij restaurant Cosmo, en fideuà bij restaurant Condacum (neen, ik hoef de kaart niet te zien). Alleen Leslie komt aan mijn haren in het kapsalon. En hoewel we afgesproken hebben dat we volgend jaar ook eens Spanje en Italië gaan overwegen voor onze familievakantie, zal ik niet vies zijn als er uiteindelijk toch opnieuw voor de Côte d'Azur wordt gekozen.
'k Heb zelfs een lijflied dat perféct bij al die behoudsgezindheid past. Als Keane zingt "Everybody's changing, and I don't feel the same..." dan wil ik altijd heel hard roepen "Ik begrijp u, jongen, IK begrijp u!!!".

Maar veranderingen maken nu eenmaal deel uit van 't leven. En ik heb besloten er deze keer niet tegen te vechten, maar ze met openheid en enthousiasme tegemoed te gaan. Voor wie niet helemaal mee is: ik blijf lekker in Lint wonen, heb geen plannen om mijn vent te verlaten en ben nog steeds gelukkig in m'n huidige job. Maar 't is wel in dat laatste dat er links en rechts wat gaat schuiven.
Dusssss: bring it on, zou ik zeggen. Schuif maar waar er geschoven moet worden. Ik ben er klaar voor! (zolang mijn stoel maar blijft staan waar hij nu staat, mijn bureau de mijne maar blijft en oh ja, verander asjeblief niet plots van koffiemerk of zo :-)).


Verder wil ik vandaag graag een hele speciale wens overbrengen aan een hele speciale persoon:
Lieve mams,
Ook al heb je een hekel aan ouder worden, en ook al zie je 't huidige cijfer van je aantal levensjaren niet graag en gaan je haren rechtop staan van dat vreselijke lijnabonnement dat je er gratis bovenop hebt gekregen ;-)... ik weet dat je stilletjes wél houdt van verjaren. Dus dat vieren we vanavond samen. Met drie dikke zoenen, een dikke knuffel en de nodige pintjes. Loveyalots en beloof me asjeblief dat je er minstens nog een lijnabonnement bijdoet... xxx

En Nika'tje: vandaag is de dag: na een volledige maand, van kamp naar oma's zee naar bonnie's zee, nemen we je vanavond weer mee naar je eigen bedje. Ik kan niet wachten. En ik denk dat jij er zo ondertussen ook wel stilletjes aan aan toe bent...
Tot straks lieverd xxx

vrijdag 5 juli 2013

SMILE!

Heb je mijn brede glimlach al opgemerkt vandaag?

 
 

Hij staat er sinds 00.01u vannacht.
Sinds ik 'vandaag' kan antwoorden op de vraag: "Wanneer komt ze terug?"

In minder dan 7 uur mag ik je kleine warme, wellicht waanzinnig-naar-kamp-stinkende lijfje weer tegen me aandrukken.
Van op kamp rijden we recht naar zee, jij en ik.
Wat betekent dat ik op zijn minst een dik uur heb om je hoofdje leeg te vragen, om in te schatten of 't gemis 't plezier niet heeft overschaduwd, om aan te voelen of je hartje met 7 levensjaren wel groot genoeg was om 't met Vlekje en Lady ipv met mama en papa te stellen.

Ik ga eerlijk zijn: 't is me DIK tegengevallen, die 5 dagen zonder jou, zonder iets te horen, zonder iets te weten.
Dat leeg gevoel vanbinnen - alsof er een beestje een gat in mijn binnenkant had gegraven - daar heb ik de hele tijd NIET aan kunnen wennen.
Dus ik moet nu echt gaan hopen dat jij je daar DE WAANZIN geamuseerd hebt. Want anders wordt het anno 2014 wel heel erg moeilijk om naast mezelf ook jou nog eens een keertje te gaan overtuigen.


Maar das voor later.
Nu tel ik de uren af. En kijk uit naar het moment waarop we in minuten overgaan.

Welkom terug lieverd.
Ik zal proberen je niet dood te knuffelen.
Mama xxx