Hij staat er sinds 00.01u vannacht.
Sinds ik 'vandaag' kan antwoorden op de vraag: "Wanneer komt ze terug?"
In minder dan 7 uur mag ik je kleine warme, wellicht waanzinnig-naar-kamp-stinkende lijfje weer tegen me aandrukken.
Van op kamp rijden we recht naar zee, jij en ik.
Wat betekent dat ik op zijn minst een dik uur heb om je hoofdje leeg te vragen, om in te schatten of 't gemis 't plezier niet heeft overschaduwd, om aan te voelen of je hartje met 7 levensjaren wel groot genoeg was om 't met Vlekje en Lady ipv met mama en papa te stellen.
Ik ga eerlijk zijn: 't is me DIK tegengevallen, die 5 dagen zonder jou, zonder iets te horen, zonder iets te weten.
Dat leeg gevoel vanbinnen - alsof er een beestje een gat in mijn binnenkant had gegraven - daar heb ik de hele tijd NIET aan kunnen wennen.
Dus ik moet nu echt gaan hopen dat jij je daar DE WAANZIN geamuseerd hebt. Want anders wordt het anno 2014 wel heel erg moeilijk om naast mezelf ook jou nog eens een keertje te gaan overtuigen.
Maar das voor later.
Nu tel ik de uren af. En kijk uit naar het moment waarop we in minuten overgaan.
Welkom terug lieverd.
Ik zal proberen je niet dood te knuffelen.
Mama xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten