woensdag 30 juni 2010

Gewoon goed!


'k Heb vandaag een fijne ontdekking gedaan: als alles "gewoon goed" gaat en je bent je hiervan héél erg bewust, dan kan het alleen maar NOG beter worden.

Als je je goed in je vel voelt, doe je de meest nuchtere ontdekkingen. Dan neem je overwogen beslissingen ipv impulsieve. Dan ben je niet jaloers maar "gezond jaloers". Het is niet slecht om te beseffen dat je gelukkig bent. Niet omdat je je bedenkt dat het wel eens snel zou kunnen keren, maar gewoon omdat je beseft dat het geen evidentie is.

Ik vul mijn glaasje rosé nog eens bij en ben blij met het kleine briesje dat de warmte in beweging zet.

dinsdag 29 juni 2010

Nostalgie doorgrond

Ik ben gisteren samen met papa (late verjaardagsverrassing) naar de laatste nieuwe voorstelling van Johan Petit gaan kijken. "De Groenstraat" is de naam van de straat waar Johan op de lagere school heeft gezeten. In zijn stuk mengt hij zijn eigen lagere-schoolbank-herinneringen met stukken uit interviews die hij recent met de leekrachten heeft gehad over "de Groenstraat van nu". Hij vertelt ook heel mooi hoe er van bepaalde dingen helemaal niks meer overschiet, terwijl anderen - zoals de GEUR van de school, van de verschillende klassen - hem zó 25 jaar terug in de tijd doen flitsen. Ik denk ook dat ik me nog steeds de geur van mijn lagere school kan herinneren. En van de turnzaal, de refter en 't ziekenkamertje...
Er hingen in de gangen van zijn school ook foto's die eigenlijk echt affreus waren; van die mottige, deprimerende, zwart-witte natuurfoto's. En toch, zei hij, vond hij ze nog steeds prachtig!

Hoe komt het toch dat we foto's die eigenlijk oerlelijk zijn, of liedjes die gewoon te zot zijn voor woorden, toch prachtig vinden, gewoon "omdat ze uit onzen tijd zijn", of "omdat ze ons een nostalgisch gevoel geven"? Ik denk dat ik het antwoord na een nachtje peinzen heb gevonden: omdat het paden zijn die al eens bewandeld zijn. We kennen het al dus het voelt goed aan; vertrouwd. Het zijn herinneringen aan een tijd waarin onze grootste bezorgdheid was of moeder 's middags iets lekkers tussen onze boterhammen had gelegd en of er roodsel op die kapotte knie moest, en of het van dat roodsel was dat pikte...

Papa en ik gingen na het toneel nog een pintje drinken in de Kalifornia. Ook daar werd ik weer geraakt door gevoelens van nostalgie: Maandagavond en het terras zat afgeladen vol met opgedoste laatste-middelbaar-studenten (jongens in kostuums op de groei, meisjes in korte galajurkjes) die recht van hun proclamatie kwamen. Ik zou geld geven om 15 jaar terug in de tijd te kunnen flitsen. Maar wél met de kennis en ervaring die ik nu heb. En dan zou ik G.E.N.I.E.T.E.N.! Van het vooruitzicht van 2 maanden vakantie. Van die gelukzalige onbezorgdheid. Ik zou écht genieten...

vrijdag 25 juni 2010

Dancing on the parking


Nathalie, Ellen, Britt en ik gingen gisterenavond Bar Solar in Brasschaat eens uitproberen. Wat ons meteen opviel was dat "'t school gedaan was", want de gemiddelde leeftijd lag zo laag dat ik bang was dat iemand zou gaan roepen "uw moeder is daar!" toen ik binnenkwam. Maar mojito, cava en wodka (in die volgorde, zonder aantallen) helpen altijd wonderlijk om de mood wat up te swingen. Ellen zei nog terecht "ik mis 't Scheld". En toen was het plots 1u, schoon uur om naar huis te gaan op een donderdag. Dachten we... Hoe het juist gegaan is kan ik me niet meer exact herinneren, maar voor ik het wist stonden al m'n deuren én m'n koffer open en stonden we in het midden van het donkere bos te parking-dansen op Super Truper van ABBA! Nog wat later werden we vervoegd door een aantal nieuwsgierigen die er ook goesting van kregen. Ellen parkeerde haar auto naast de mijne en zo konden we zelfs professioneel gaan "mixen" ;-). Het ene nummer na het andere werd de Brasschaatse bomen ingestuurd en we voelden ons als... Tja als tieners na hun laatste examen!

Bar Solar was geen succes. Maar de afterparty was er eentje om met roze stift op een witte muur te schrijven...

donderdag 24 juni 2010

Schade inhalen

Zoals eerder gezegd ben ik dus aan het aftellen. Aftellen naar een hele maand thuis, die start met een weekje zee onder ons 3tjes. Een week waarvan ik voel dat we er weer heel erg hard aan toe zijn. Vakantie dient bij ons altijd om "schade in te halen". Schade van mekaar te weinig te zien, van de gevolgen van stress, van te weinig tijd voor mekaar, te weinig gesprekken en te weinig knuffels. In de aanloop naar onze vakanties zeggen we ook altijd "ach volgende week maken we dat goed". Maar dient vakantie daar eigenlijk wel voor? Zou vakantie niet gewoon de kers op de taart moeten zijn ipv een op te vullen gat? Ik ben meer en meer overtuigd dat het het eerste moet zijn. Werk aan de winkel dus. Voor na onze vakantie ;-)

dinsdag 22 juni 2010

Sofa-time

Mijn zetel roept me. Met grote urgentie. Reden: er is de laatste tijd te weinig in gezeten. Oorzaak: luxe-probleem. Een te druk sociaal leven. De laatste maanden zijn weer zo hectisch geweest: feestje hier, etentje daar, vrienden op bezoek, bij vrienden op bezoek. Hierdoor is er zelden nog tijd geweest voor een dagje of een avondje niksen. En dat is echt zó jammer, want eigenlijk zijn die gestolen momenten de beste momenten.
Nika is het daar bovendien helemaal mee eens. Als zij mocht kiezen bleven we gewoon ALTIJD thuis (een gen dat minstens 2 generaties moet hebben overgeslaan...) Ik kan haar niet blijer maken dan door te zeggen "vandaag blijven we een hele dag thuis!" Dan gaat dat snoetje spontaan stralen en schudt ze haar lijfje van puur contentement. Ik heb besloten dat ik haar haar zin ga geven: we MOETEN meer tijd voor onszelf maken. We gaan die zetel verslijten! De enige die daar niet blij van gaat worden is Billie. Want die moet dan weer verhuizen onder de salontafel ;-)

maandag 21 juni 2010

De dag...

Vroeger waren liedjes zo simpel.
Songteksten bevatten toen nog een verhaal. En de melodieën dat waren er van het soort die een hele dag bleven hangen.
Gisterenavond in Villa Vanthilt een heel mooi voorbeeld daarvan:
"De comeback van John Terra" (arrez!), met voor deze gelegenheid één van zijn bekendste nummers allertijden: "De dag dat het zonlicht niet meer scheen". Een tekst waarachter een schreinend In-de-gloria-verhaal schuilt, en een melodie waarbij ik al nostalgisch word van m'n eigen geneurie. Zelfs als kind kon ik al wenen op dit liedje. Ik neem je hier graag even met me mee terug in de tijd. En mocht je net toe zijn aan een snifje: hiermee lukt het zeker wel ;-)

vrijdag 18 juni 2010

Platgepiekerd

Ik heb de hele slechte gewoonte om alles plat te piekeren.
Achter de simpelste dingen zoek ik iets. Een punt ipv een smiley kan me een hele avond doen peinzen. Typisch vrouwelijk of gewoon typisch Kim? Als ik dan naar Dennis kijk, kan ik alleen maar gezond jaloers zijn op hoe hij in het leven staat: Niemand kan hem intimideren. Niets slaat hem uit zijn lood. Hij is z'n eigen beste vriend, houdt zelfs van z'n buikje en zegt vervolgens tegen zijn spiegelbeeld "verdorie wat zie jij er goed uit!"

Als ik hem weer eens tevergeefs probeer inzicht te doen krijgen in mijn hersenkronkels, blijf ik meestal gefrustreerd achter. "Mijn grootste probleem - zeg ik dan - is dat jij nooit problemen hebt!". Maar als ik heel eerlijk ben weet ik dat ik net blij moet zijn met die zorgenloze tegenpool van me. Er zou anders wat afgepiekerd worden onder dat dak van ons!

En toch zou ik het graag willen kunnen: stoppen met zoeken waar 9 op de 10 helemaal niks te vinden is, kunnen vergeven én vergeten (en er dan ook nooit meer op terugkomen), gelukkig zijn met mezelf, kappen met wat me ongelukkig maakt en stoppen als ik zelf vind dat het genoeg is geweest.

Die wijsheid die met de jaren komt, dat gaat toch gewoon je hele leven door hoop ik he?

dinsdag 15 juni 2010

Nachtflarden

Mijn droom vannacht ging ongeveer zo:
Ik had examen van een vak dat ik niet kan benoemen en waarvoor ik duidelijk geen fluit gestudeerd had. Gelukkig zat ik - zoals in de goeie ouwe tijd - tussen Frea en Maaike, dus wat ik kon, schreef ik aan een rotvaart over. Alleen jammer dat Frea al na 10 minuten riep "KLAAR!" en haar blad afgaf...

Flits - volgende locatie: op bezoek bij de gynaecoloog in het ziekenhuis. Byzonder knappe man, groot, donker, die de volgende dag ineens ook "mijn lief" was. Hoe wist ik dat? Omdat hij naast me kwam lopen op straat en we samen hand in hand verder gingen. Ik hoopte dat ik ál mijn vriendinnen tegenkwam; ik was klaar voor hun afgunstige blikken! Eerst bang dat ik maar een eendagsvlieg was (welke knappe donkerharige gynaecoloog valt nu op mij??!!), vroeg hij me de dag erna mijn telefoonnummer; "hoe kan ik je nu anders terugvinden??"). Nu was het dus officieel... ;-)

Flits - in een donker bos, alleen. Ik begin door de grond te zakken. Moeras. Ik probeer Dennis te bellen (toen kwam m'n moraal dan blijkbaar toch weer bovendrijven ;-)) maar besef dat ik hier zelf uit moet geraken; tegen dat hij hier is is het al lang te laat. De buggy -leeg- (oh ja ik heb ook nog een kind, al weet ik hier precies niet goed waar die nu weer gebleven is!) laat ik in het bos staan; die kom ik morgen wel halen. Ik loop zo hard ik kan (als een slak dus, want in m'n dromen geraak ik nooit vooruit) het bos uit, de straat op, naar...

Flits - Lint, 7.20u
Ik heb de volle twee 9-minuten-snoozen nodig om van m'n avontuur te bekomen.

Dream analysers, go and try this one! ;-)

maandag 14 juni 2010

Victory

Dennis en ik spelen af en toe samen tornooi. Niet meer zo vaak als vroeger. Niet meer zo vaak als ik zou willen. Apart tornooien en goed dagen afspreken lukt nog wel. Maar samen spelen betekent samen weg en opvang 's avonds in de week is nu eenmaal niet zo evident.
Maar vorige week zijn we nog eens samen aangetreden!
Ik speel het allerliefst met m'n eigen ventje. Want net zoals naast het plein, kennen we mekaar ook 't allerbeste op 't plein: als hij dat doet moet ik dit doen, als hij daar staat moet ik me hier zetten. Heerlijk zo op mekaar afgestemd zijn! Samen met je partner spelen vinden vele mensen ook best wel straf: "als wij dat zouden doen is het steevast ambras!" zeggen ze dan. Waarop wij antwoorden: "we komen beter overeen OP 't plein dan NAAST het plein!" ;-)

En... we hebben de finale gewonnen!
Nika was bij oma gaan logeren, dus konden we ook nog eens samen blijven plakken. Zelfs dát leek een eeuwigheid geleden.

Een heel fijn weekend, een hele gezellige zondagavond en een byzonder slaperige maandagochtend ;-)

vrijdag 11 juni 2010

Kwakkel

'k Voel me vandaag zoals het weer. Een beetje kwakkel.
En onrustig. Voeten over mekaar wrijven. Beetje weemoedig eigenlijk ook. Dan wil ik me vastklampen aan alles wat bekend is en loop ik hard weg van alles wat nieuw is en inspanning vergt. Dan wil ik rollen in comfort. Verloren lopen in Dennis' armen. En moest ik kunnen, zou ik Nika terug IN me stoppen (om dit te begrijpen moet je vrouw én moeder zijn). Dan wil ik m'n moeder bellen. 3 keer per dag. Om te zeggen dat het gaat regenen, denk ik, misschien wel...
Dan wil ik Playmobil kastelen bouwen, tot een kot in de nacht. En tarte tatin bakken. Verse broccoli in de puree. Eternal sunshine of the spotless mind kijken. Voor de 5de keer.
Thank god it's Friday...

donderdag 10 juni 2010

Aftellen

Ik voel het: het aftellen is echt begonnen.
Nu iedereen stilaan met vakantie begint te vertrekken of toch al in 't lang en breed z'n plannen aan het delen is, begint mijn vakantiehonger ook te knorren...
Nog 3 weken werken en zaaaalig een hele maand thuis!
Samen naar zee. Samen in de tuin. Samen.

Ik besef als geen ander dat dit kunnen doen een ongekende luxe is. Maar als ik heel eerlijk ben, ben ik er eigenlijk nog meer aan toe om eens echt "weg" te gaan. De vlieger op naar een "echte" vakantiebestemming. Just the 3 of us.

Ik merk ook aan Nika dat ze er aan toe is. Elke ochtend een sippe snuit als ik haar bevestig "Ja het is school vandaag". Een halve dag lijkt nog overbrugbaar, maar boterhammen blijven eten leidt onvermijdelijk tot huilen aan de schoolpoort.
Ik heb zó met haar te doen... Wat zou het toch kunnen zijn dat haar zo school-droef maakt? Is het gewoon de eindejaarsmoeheid, of is er dan toch iets wat mijn nauwlettende mama-ogen gemist hebben?

Ik hoop oprecht dat het in juni gewoon tijd is voor die gastjes en dat september opnieuw met de glimlach zal zijn...

dinsdag 8 juni 2010

Ochtendconversaties...

Samen in het prinsessenbed:
"Mama, is het school vandaag?"
"Ja schat"
"Oh nee :-("
"Maar je moet vandaag maar een halve dag"
"Dus geen boterhammen eten?"
"Neen. Geen boterhammen eten. En oma komt je halen"
"Jippie!"
In de auto:
"Mama, als 't school is mag jij het liedje kiezen"
"Ok dan kies ik -Iedereen heeft een beetje liefde nodig- van K3"
"Blijven we dan in de auto zitten tot het liedje gedaan is?"
"Nee want we zijn (alweer GRMBL) te laat lieverd"
"Gaat de juf dan boos zijn?"
"De juf is zo'n kwaaie nog niet"

Voor de klasdeur:
"Heel stilletjes zijn he schat, want de juf is al aan het vertellen"
"Een kus en een knuffel?"
"Tuurlijk!"
"Nog een kus en een knuffel?"
"Vooruit dan. En nu naar binnen! Love u lieverd"
"Love u mammie..."

maandag 7 juni 2010

Het was R.E.U.Z.E.!

Wat hebben we een héérlijke dag gehad zaterdag!
Met dank aan alle duimers voor goed weer; het moeten er heel wat geweest zijn ;-)
Nika heeft de hele dag gestraald. Haar oogjes waren 's morgens nog niet open of het klonk al: "Is het VANDAAG mijn feestje??!!??"

Samen naar beneden voor verrassing nr 1: een speeltuig met schommel en afrijs.
(Wat daaraan vooraf is gegaan wil je wellicht niet weten, maar ik gooi het toch maar effe van me af: 2de hands gekocht op Kapaza, van een lieve man in Peer (f.c.k.n.g. PEER!), vriend die zo lief was om met z'n camionette naar daar te bollen, camionette 2m te kort voor langste palen, pepe met aanhangwagen opgetrommeld de avond voor hij op verlof vertrok, effe palen-halen in Peer, vrijdagavond gedurende 5 uur speeltuig opstellen (ik met Nika glaasje drinken op Kontich beach "want Nika mocht de verrassing toch zeker niet zien he" - wat kunnen taken toch heerlijk verdeeld zijn ;-)) en om 23.30u 's avonds STOND HET SPEL RECHT.)

Nika's eerste reactie op zaterdagochtend: "Daar hangt een baby-schommel aan!!!
Ik dacht dat ik een fleuris kreeg...
Mama in allerijl andere schommel gaan kopen en de dag kon starten.

En dan nog m'n tennis-euvels uiteraard: enkel gewonnen - gewéldig goed gespeeld.
Nu moest ik toch echt wel blijven om te dubbelen, niet??
Dubbel verloren en uur te laat op m'n eigen feest. Mooi mooi.
Gelukkig hebben m'n lieve ouders en schoonouders het geheel tactvol ingevuld en heeft niemand - buiten ikzelf - zich druk gemaakt in m'n afwezigheid.

En dan kon het genieten écht beginnen. Niets maakt een mens gelukkiger dan de stralende glimlach van je eigen kind! En zoals het een goed kinderfeestje betaamt, was het tegelijk ook een gezellig grote-mensen-feestje. Met z'n allen rond de grote tafel, glaasje cava erbij, helemaal TOP!

Het enige nadeel van een kinderfeestje is het besef dat die kleine pruts alweer een jaartje ouder is geworden. Hoe hard ik ook zou willen dat de tijd hier en nu voor eeuwig blijft stilstaan, de dag dat ik een kroon met 5 jaar erop laat maken, zal er weer véél te snel zijn.

donderdag 3 juni 2010

After midnight...

Vorig jaar juli gingen Nathalie en ik naar een mediafeestje van VT4. Zoals gewoonlijk kwamen we - expres - een uur te laat aan, want we wilden zeker zijn dat we de presentatie al gemist hadden en het feestje al begonnen was. Wij dus naar Brussel met op de achtergrond mijn lievelingsnummer van mijn grote idolen Air Traffic. We komen aan in de AB met de opener "En, hebben we de presentatie gemist?!" waarop een ex-collega "Ja hoor! Alsook een gewéldig optreden. Van Air Traffic". Ik dacht dat ik een geraaktheid kreeg...
2 uur later - met 3 vodka's en een nostaligisch optredentje van AHA! (jep, Per ziet er nog steeds hetzelfde uit als 20 jaar geleden - récht uit het wassenbeeldmuseum!) achter de kiezen - valt Nathalie's oog plots op een groepje jonge gasten in de zaal. "Kim, zijn dat niet de mannen van..." en ja hoor: stoute schoenen aan, haar in de plooi en onszelf effe voorstellen aan Air Traffic! Nog eens 3 vodka's later en lang after midnight ondertussen, sla ik aan de babbel met Brett, waarvan ik eerst dacht dat hij de drummer van de band was (na 6 vodka's werkt m'n geheugen doorgaans wat minder). Achteraf bleek Brett de manager te zijn van de groep. Wat nu eigenlijk veel beter blijkt te zijn, want naast Air Traffic "managet" hij ook nog tal van andere sterren.

En zo komt het dat ik dinsdag gratis naar het concert van Kate Nash mag met Nathalie. Wat een paar stoute schoenen gevuld met 6 vodka's allemaal niet kunnen teweegbrengen... ;-)

dinsdag 1 juni 2010

Kriebel

Die vervelende hoest duurt nu al meer dan een week. Dus ik moet echt eens langs de dokter. Toch beetje tegen m'n zin want als er nu één ding is waar je in mijn ogen niks aan kan doen (tenzij je nog tot de siroop-believers behoort), is 't wel een hoest. Maar ja, ondert 't motto "als 't maar niks erger wordt" gaan we voor de zekerheid toch maar even een checkje laten doen (en wellicht 23 euro down the drain!).

Zou een mens nu eigenlijk niet voor minder gaan snotteren? Wanneer komt die Z.O.N. nu eindelijk haar werk eens doen???

Ik blijf in blijde afwachting...