Ik voel het: het aftellen is echt begonnen.Nu iedereen stilaan met vakantie begint te vertrekken of toch al in 't lang en breed z'n plannen aan het delen is, begint mijn vakantiehonger ook te knorren...
Nog 3 weken werken en zaaaalig een hele maand thuis!
Samen naar zee. Samen in de tuin. Samen.
Ik besef als geen ander dat dit kunnen doen een ongekende luxe is. Maar als ik heel eerlijk ben, ben ik er eigenlijk nog meer aan toe om eens echt "weg" te gaan. De vlieger op naar een "echte" vakantiebestemming. Just the 3 of us.
Ik merk ook aan Nika dat ze er aan toe is. Elke ochtend een sippe snuit als ik haar bevestig "Ja het is school vandaag". Een halve dag lijkt nog overbrugbaar, maar boterhammen blijven eten leidt onvermijdelijk tot huilen aan de schoolpoort.
Ik heb zó met haar te doen... Wat zou het toch kunnen zijn dat haar zo school-droef maakt? Is het gewoon de eindejaarsmoeheid, of is er dan toch iets wat mijn nauwlettende mama-ogen gemist hebben?
Ik hoop oprecht dat het in juni gewoon tijd is voor die gastjes en dat september opnieuw met de glimlach zal zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten