woensdag 23 maart 2016

Als in een watten-cocon

Alsof je in een grote prop watten zit, zo voelt het aan.
Weten dat het buiten die wolligheid chaos is, maar het zo precies niet helemaal beseffen, binnenin die suffe cocon van mij.
De wereld draait opnieuw door, en ik draai zo'n beetje mee. Maar ik voel aan mijne vanbinnen dat er nog een gevoel plakt dat er voorheen niet was. Ik denk dat het verslagenheid is. En angst ook, voor wat nog komen kan.


Nika is sinds maandag met school op kasteelklasse. Net nu ik niet liever zou willen dan een hele dag met m'n geliefden in het grote knuffelbed kruipen om er de komende maand niet meer uit te komen. "Van niks op de hoogte" liet mijnheer directeur weten. "Vollebak genieten van alle leuke activiteiten".
Haar onwetendheid stelt me gerust. En ik ben stiekem ook een beetje jaloers op de heerlijke naïviteit waarin die kinderen zich onbewust mogen wentelen.


Alle 'gewone' dingen uit het dagelijkse leven krijgen plots ook een beetje een absurd kantje. Zo heb ik vanmorgen m'n lieve vriendin een gelukkige 40ste gewenst (dat word je immers toch niet alle dagen), en zegt Jeroen tussen 2 buien door in de camera "het zonnetje schijnt heerlijk vandaag, dus we gaan lekker BBQ-en!"


Ik aanschouw het van aan de kantlijn, in een gefronste roes van je-ne-sais-quoi. En besef plots dat ik een gelukzak ben dat ik vandaag met ietwat absurde dingen bezig mag zijn.
Dat wil namelijk zeggen dat ikzelf én mijn omgeving goed gespaard zijn gebleven van ellende.
Lekker safe, in die watten-cocon van mij...