tag:blogger.com,1999:blog-65820342370331866082024-02-19T16:52:26.411+01:00VoorNikaVoornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.comBlogger270125tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-58077596279717243432020-03-30T20:51:00.001+02:002020-03-31T08:43:09.048+02:00Ode aan mijn dochter<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bD-N7M-4dxTjPSMErSGFGx6DVcgL78nv4LT9l59p0msjxso84x2AEVHVhh8aiLgGhzIGhzAf3v4OGanqrZtobLtuf5Qlgw__tOxJf2n_HFCtkCT4I1wMcK7MIoI1P7pCXQxZrs065A8/s1600/IMG_5734.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="460" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8bD-N7M-4dxTjPSMErSGFGx6DVcgL78nv4LT9l59p0msjxso84x2AEVHVhh8aiLgGhzIGhzAf3v4OGanqrZtobLtuf5Qlgw__tOxJf2n_HFCtkCT4I1wMcK7MIoI1P7pCXQxZrs065A8/s320/IMG_5734.jpg" width="230" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Nu we met z'n drieën heel erg dicht op mekaar zitten de laatste dagen, besef ik als geen ander dat wij gezegend zijn met een crème van een dochter... Deze kleine ode aan haar komt dan ook recht uit het hart!<br /><br />Eigenlijk was je van klein af aan al een soort van uit-de-boekjes-baby, lieve Nik. Dankzij je dutjes van 2 uur in de voormiddag en minstens 3 uur in de namiddag, gaf je mij de kans om me naast 'kersverse mama', ook 'zie-mij-eens-alles-blijven-doen-zoals-ik-deed-voor-ik-mama-was'-vrouw te blijven voelen. Ik had lunchdates bij de vleet én in heuse sex-and-the-city-stijl. Zo vergat ik op je 10de levensdag je hele tas met pap en pampers en al aan de voordeur, maar m'n haar lag wel zo goed vond mijn lunch-gezelschap, en jij sliep gewoon heerlijk door de hele flater heen. Ik shopte in die dagen dat het een lieve deugd was, terwijl jij, wolk-van-een-baby, van de ene buggy-roes in de andere ging. Je was 's nachts de volle 4 minuten wakker (de duurtijd van 1 pap, 1 boer en 1 pamper - geen gezeik whatsoever). En toen het patatjes-tijdperk aanbrak, at je dankbaar en met de gretigheid van een uitgehongerde beer alles wat je moederlief voor je in de babycook had gepramd (uitvinding van de eeuw, vond ik toen oprecht 🙏).</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Naar school gaan deed je eigenlijk prima. We vergeten even het gat dat je in het voorhoofd van je klasgenoot beet (ever tried that?! 😳) tijdens je eerste schoolweek - je moet toen zo'n tweeënhalf geweest zijn. En we negeren ook die heerlijke brulsessies waarmee je steevast élke ochtend van je integrale verblijf in de zomerklas inzette, en die je moeder bijna tot waanzin dreven. (Ieder huisje heeft recht op een heel klein kruisje, toch?) <br /><br />Hoe groter je werd, hoe makkelijker alles je bleek af te gaan. Hulp was niet meer nodig, jij regelde het wel zelf. Beide voeten op de grond, zon op je pad, en het geluk aan je zijde... In je rugzak een gezonde dosis 'je-m'en-foutisme' van je vader en een portie droge humor van je moeder.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">En zo groeide je uit tot de vrolijke, zelfzekere, sportieve, goedlachse en pientere meid die je vandaag de dag bent. Meer nog: je bespaarde ons tot op heden van overmatig puberaal gedrag (voel je niet plots geroepen om een inhaalbeweging in te zetten 😏). Hier alsnog geen lieven-drama's, maquillage-discussies, of "who-needs-school-anyway?!"-gesprekken aan de eettafel. Uitingen die we misschien dan toch onder die puber-noemer kunnen klasseren, beperken zich voorlopig tot douche-sessies van een half uur, slaap-sessies van 12 uur en Netflix-sessies van 4 uur ( "Had je die Teenwolf-shit-reeks nu niet ein-de-lijk helemaal uitgezien?" - "Ja ben net terug opnieuw begonnen!"). <br />Honestly... we.can.handle.that. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />En dus daarom lieverd, een dikke digitale duim voor jou - met name in deze vreemde tijden. Ik ben trots op je. Want ook nog gedraag je je zo voorbeeldig als je van een 13-jarige die met haar ouders opgescheept zit verwachten kan. Ik snoep elke dag stilletjes van onze momentjes samen. Ik wandel zot-graag met jou en je verhalen. Ik apprecieer het ook wanneer je charmant wat trager trapt, zodat je 'oude moeder' volgen kan. En ik dank je diep voor je warme knuffels - ze zijn nog steeds van de liefste soort.<br /><br />LoveyaLOTS sweetipie... Keep up those good vibes!!</span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">💗</span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />Mama x</span><br />
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-64066870628822235502020-03-25T15:14:00.000+01:002020-03-25T15:14:35.102+01:00Times like these...<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">2 jaar geleden, sinds mijn laatste post. Een eeuwigheid...<br />Het leek alsof er steeds minder tijd over bleef, en de goesting om te schrijven was alsmaar verder te zoeken. <br />Maar afgelopen weekend bespeurde ik voor 't eerst terug een kleine onderhuidse schrijf-tinteling. Die heeft eerst een aantal dagen gesluimerd, en vandaag was 't officieel van da!<br /><br />De surreële bubbel waarin we ons momenteel bevinden, doet me anders naar de dingen kijken, anders over de dingen denken. En 't zijn die gevoelens die ik hier graag wil neerschrijven. Ware het maar om ze binnen 10 jaar nog eens terug te kunnen lezen en dan opnieuw te beseffen hoe zotjes deze tijden wel ni zijn geweest...<br /><br />Ik moet het gezegd hebben: ik voel me eigenlijk redelijk geweldig de laatste weken!<br />Voor ik verder inga op dat gevoel, geef ik graag eerst een kleine duiding bij deze uitspraak: Ik besef voor de volle 200% dat wat we nu met z'n allen meemaken complete waanzin is. Dat mensen die momenteel ziek zijn door een hel gaan. En dat we de naweeën van deze horror nog lang met ons gaan meedragen. Ik besef bovendien ook heel goed dat je zo'n uitspraak alleen maar kan doen wanneer je zelf gezond bent, je geliefden gezond zijn, je je (voorlopig nog) geen financiële zorgen hoeft te maken, en je over de luxe beschikt omgeven te zijn door warme zielen.<br /><br />So now that we've set this straight, wil ik graag vertellen wat mij deze dagen tot zo'n gelukkig mens maakt ;-).<br /><br />Laat me beginnen bij één van de grootste geluksdrijvers: een lege agenda. LEEG! <br />Tot voor 2 weken stond elke vrijdag, zaterdag én zondag tot eind juni VOL. Met op zich allemaal über-gezellige dingen hoor: volley- & tennismatchen, voeten-onder-de-tafel-etentjes bij vrienden, en-nu-ist-terug-onzen-toer-etentjes bij ons thuis, brunches, verjaardagsdrinkjes, interclub-ontmoetingen, lente- en trouwfeesten, voor elk wat wils. 4 maanden lang. Elk weekend. Vol. <br />Telkens iemand met vrolijkheid opperde "Zullen we nog s afspreken?" of "Zal ik eens een doodletje opstellen?", draaide mijn maag zich spontaan in een stress-kronkel, bij de gedachte aan de zoektocht naar een vergeten vrij gaatje. En telkens wanneer het weekend startte, was het sprokkelen naar een gestolen half uur om ergens eens 3 bladzijden in een boek te lezen, of zelfs even een gezellig ontbijtmomentje met 3 te delen. Ho-pe-loos...<br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Tot Corona daar plots anders over besliste en eenieders wereld helemaal op z'n kop zette.<br />Wij zijn dat niet gewoon hé, dat mensen of instanties beslissen over ons doen en laten. Ik denk dat dát hetgene was waar ik het in het begin van onze soft-lockdown-aankondiging het moeilijkst mee had: dat verlies van controle. Jij ging skiën in Italië? Ik dacht het niet! Jij had zin in een pintje met de vrienden vanavond? Try again! We voelden ons met z'n allen beroofd van onze vrijheid, en een gevoel angst maakte zich baas over ons. Niemand is eraan ontsnapt...<br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maar tijd maakt gewoon. En nu het massale gevoel van 'acute ontgrieving' overal wat gaan liggen is, en onthaasting de standaard is geworden, komen er plots bergen aan mooiigheid naar boven:<br />- Manlief en ik zijn sinds 2 weken officieel 'collega's'; we delen de eettafel als bureau, maken afspraken over wie wanneer gaat skypen zodat IT- en kook-termen niet gemixt worden, en we brengen mekaar om de beurt een tasje koffie. Huwelijkscrisissen zijn hier voorlopig nog niet aan de orde. Er valt hier zowaar zelfs wat extra lievigheid te bespeuren!<br />- Dochterlief beperkt haar puberale gedrag tot het minimum, wat met grote dank afgenomen wordt. Ze studeert wat ze moet studeren en ze taakt wat ze moet taken. Soms met een beetje goesting, meestal volledig zonder. En af en toe zaagt ze eens. Dat school kak is. En dat de leerkrachten voorzekers zot zijn geworden met al hun onnozele takenlijsten. Dat ze hoopt dat ze gewoon helemaal niet meer terug naar school moet. Maar dat ze tegelijk ook haar vriendinnen wel mist, en geen beetje. Dat ze naar de coiffeur wil. En ook wil gaan shoppen. En dat ze zin heeft in frieten van de frituur - als-in-élke-dag. We laten haar - zoveel als pedagogisch is toegestaan. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- Volleybal- en tennismatchen hebben plaats gemaakt voor dagelijkse zonovergoten wandelingen met de vriendin. </span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik ontdek na 11 jaar trouw inwoner van Lint straatjes en bossen die ik ervoor niet kende. Blijkt dat er een prachtige gigantische magnolia achter de pastorij staat (al 200 jaar waarschijnlijk). De schapen in 'Het schapenstraatje' hebben lammetjes. En Bowie heeft nog nooit zoveel hondenvrienden gemaakt. Overal zeggen mensen "Goeiedag!". Of "Zalig hé, dat zonnetje". Of "3de keer trakteren!". </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- De schaarsheid aan 'familie-momentjes' die Nika al wel eens creatief invulde met "Zullen we anders gewoon samen voor de TV eten?", worden nu intensief beleefd tijdens onze dagelijkse fiets-of joggingtochtjes met ons 3-en</span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> (toegegeven: het gedeelde enthousiasme over dat laatste moet nog wat groeien...). </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- Elke dag om 17u pil doen we van aperitiefjes-tijd. Met een chipje en een dipje. Met een bubbeltje en een pintje. Een absoluut hoogtepunt van de dag! (ik beken: het gegeven alcohol heeft daar zeker zijn bijdrage in).</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">- En 's avonds kiezen we samen tussen Down the Road of Topdokters, of zoeken we naar een Netflix-serie die we alledrie afkunnen. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />Zo gaat dat hier nu bijna 2 weken. Elke dag opnieuw diezelfde kleine momentjes in die verder maagdelijk witte agenda. Met het grootste geschenk aan onze zijde: TIJD.<br />En ik geniet. Kom elke dag wat meer tot rust...<br />De nieuwsflashes laat ik even aan me voorbijgaan. En social media heb ik tijdelijk op een lager pitje gezet. Om mezelf wat af te schermen tegen de grote-boze-wereld. Om de roze bubbel zo lang mogelijk rond te houden. Instandhouding van het eigen geluk heet dat.<br />Om dan vervolgens stilletjes in mezelf te zeggen: "Dit is waarschijnlijk het beste wat me nu had kunnen overkomen..."</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maar vreemde tijden brengen soms snelle veranderingen met zich mee, die op hun beurt dan weer kunnen zorgen voor grillige gemoederen. Dus bij het doen van zulke uitspraken, is het deze dagen misschien toch aangewezen om met 2 woorden te spreken, als in: 'voorlopig' en 'tot nu toe'. <br />Want laten we eerlijk zijn: als Mr Corona morgen 'mijn' Werchter en vervolgens ook mijn zomervakantie komt stelen, gaat een kleine moodswing niet ver te zoeken zijn...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />Dus thumbs op dat morgen net zo zonoverladen als vandaag moge zijn!<br /><br />Take care... xxx</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-70560518164236566472018-03-07T11:52:00.000+01:002018-03-07T11:52:37.538+01:00Brief aan mijn dochter<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLx_c1NfNGA3OesWE4kSZABwjWVkQ0SAb0Ar5UbTTzGhzI84akB7jSy-F9E_BIUbbaLJCETOJMz1hrC-WqieS5QD-fZDWSOi7ZWV1HMq40Mu_g4C2kVBWe5I1o4ihSyWE1LfxIAINFC-E/s1600/IMG_1089.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="1280" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLx_c1NfNGA3OesWE4kSZABwjWVkQ0SAb0Ar5UbTTzGhzI84akB7jSy-F9E_BIUbbaLJCETOJMz1hrC-WqieS5QD-fZDWSOi7ZWV1HMq40Mu_g4C2kVBWe5I1o4ihSyWE1LfxIAINFC-E/s200/IMG_1089.JPG" width="200" /></a></div>
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Lieve Nika,</span><br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik weet niet hoe het komt dat ik nu plots zo’n zin heb om
jou een brief te schrijven.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Misschien doordat we net zo’n zalig lang weekend onder ons
tweetjes achter de rug hebben? <br />
Of omdat we tegenwoordig zo’n goeie gesprekken kunnen voeren, jij en ik? <br />
Of omdat ik besef dat je groter dan groot wordt en de bezorgde mama in mij daardoor
een beetje naar boven komt?<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Er zijn zoveel dingen die ik je zo vaak wil zeggen. En omdat
ik ze niet altijd allemaal gezegd krijg, en omdat woorden ook zo snel
vervliegen, wil ik ze graag een keertje voor jou op papier zetten. <br />
Voor later ofzo. Of gewoon voor nu 😉.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik zie je graag, Nika. Laat me daar maar al eens mee
beginnen. Ik zie je ZOT graag. <br />
Als in ‘tot de maan en terug’. <br />
Als in ‘zo graag dat ik je wil vasthouden om je nooit meer los te laten’. <br />
Wanneer jij later zelf kindjes hebt, ga je begrijpen hoe diep de liefde van een
mama kruipt. <br />Die vertrekt als een warme bol vanuit je hart, en siddert helemaal
door tot in de puntjes van je tenen. Die geeft je soms het gevoel dat je hartje gaat overlopen. <br />Die zorgt ervoor dat je dingen gaat zeggen,
zoals ik je ze nu ga zeggen:<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Vertel me je verdrietjes, lieve schat. Je angstjes en je twijfeltjes.
<br />Ik sta altijd klaar voor je, met een luisterend oor, open armen en een brede
schouder. <br />Hou je asjeblief nooit in omdat je bang bent dat ik boos ga worden.
Want zelfs als ik al eens boos zou reageren, weet dan dat er onder dat
laagje boosheid eerst een laagje bezorgdheid zit, en daaronder een héle grote
berg liefde. <br />
Maar vertel me asjeblief ook over je gelukjes, je lachjes en de vlinders in je
buik. Die momentjes wil ik zoooo graag samen met je kunnen delen, en voor
altijd koesteren.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Maak steeds je eigen keuzes. Op dezelfde slimme en kordate
manier als je dat nu al doet. Ik ben altijd zó trots op jou als je dat doet... Doe
geen dingen waarvan je buikje je zegt dat ze niet goed aanvoelen. Maar durf wel
kei-hard te gaan voor de dingen die wél goed voelen. <br />Spreid je vleugels en word
alles wat je zo graag worden wil! <br />Je papa en ik zullen altijd je grootste
supporters zijn.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">En wees voorzichtig, lieverd. Al-tijd. Pleasssssseeeee…<br />
Ik weet dat ik je moet loslaten en dat je alleen maar groot kan worden als ik
af en toe mijn hand van boven je hoofdje haal. Maar oooooohhhh wat heb ik het
daar soms moeilijk mee… <br />
Dus beloof je me dat je voorzichtig doet? Dan beloof ik dat ik probeer los te
laten af en toe.<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Zoek geluk in alles om je heen, maar allereerst in de kleine
dingen. <br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">En tot slot: geef zoveel als je kan, met dat grote hart van
jou. <br />
Want wie gul is met liefde, krijgt tonnen liefde terug, dat staat vast. <br />
Maar hou dat éne speciale plekje in je hart vrij voor iemand die jou en al je
liefde verdient…<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik hou van jou liefste Niki, <br />met heel m’n hart…<br /><br /><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Mama xxx<o:p></o:p></span></div>
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-48522189810292779402017-10-06T12:33:00.002+02:002017-10-11T12:33:17.697+02:00De klop<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Hebben jullie dat nu ook elk jaar opnieuw voor, dat die maand september je zo helemaal ondersteboven en binnenstebuiten draait? <br />Je bent nog heerlijk à l'aise aan 't nagenieten van de rust en de quality time van augustus, alles in functie van 't gezinnetje, niks moet, alles is welkom. <br />En dan plots, van 't moment dat die 9 op de kalender kletst: RAK! <br />De hele zen-shit naar de kloten... <br /><br />Au revoir ochtendrust, welkom ochtendstress. Boekentassen, boterhammen, drinkflessen, koekendozen, haren in staarten. Lage staarten want hoge gaan niet in fietshelmen - just! Hopla, nog een hobby'tje erbij, want we willen kindlief toch niks ontzeggen, en trouwens, volleybal, das een groepssport, en groepssporten zijn belangrijk voor kinderen toch?!<br />Naar de Decathlon voor te klein geworden turnsloefen en badpakken. En voor volleybalschoenen natuurlijk. Oh ja en voor knielappen. En shortjes. En T-shirts. Liefst in 2 kleuren. 5000€ Decathlon. 5000€ hobby-lidgeld (het lijkt wel of we heel Sport Vlaanderen subsidiëren). En dan uiteraard ook nog de afrekening van de vakantie-visa (dju, dat we die nu toch konden vergeten zijn). Tegen dat de 13de maand in december gestort wordt, zal de put bijna terug gevuld zijn...<br /><br />En dan heb je nog de 'eigen drukte': terug aan 't werk. Ontplofte mailbox. Drinkje hier, klanteneventje daar. Einde zomerseizoen tennis (laten we anders in 3 reeksen clubkampioenschap in schrijven). Begin winterseizoen tennis (terug 2 reeksen zoals vorig jaar? Oh ja want dat ging toch vanzelf? NOT!). En laat ons anders voortaan élke donderdag tennissen ipv om de 2 weken. En oh, les op woensdag, lijkt me heerlijk! <br />En misschien moeten we vervolgens ook nog even met iedereen afspreken die we een hele zomer niet gezien hebben. In september. Of allez, pakt oktober, want september zit vol.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />En dan is ie daar plots weer: onverbiddelijk, met de vuist resoluut naar voor: <br />De klop. De patat. <br />Discussies over slecht gemaakte afspraken. Over te weinig gaten in de agenda voor quality-time. Over het gemis van de zomer. Over alles. En over niks.<br />Elk jaar opnieuw, en toch op de ene of andere manier onvermijdelijk... <br /><br />En dan gaat de alarmbel af. Moeten we onszelf verplichten om weer héél even op de rem te gaan staan. Om quality-gaten te creëren waar er geen waren. Om tijd te maken voor een extra lief woordje. Of voor een wandeling in 't bos. Of voor een voorstelling van 't Grootste Zwanenmeer, gewoon met z'n drietjes.<br /><br />De patat is er geweest. De bel is gegaan. En de gaten zijn gecreëerd.<br />Ik denk dat we er dus weer eventjes tegen kunnen. <br />Dat oktober liever gaat zijn voor ons. <br />Dat we onze weg wel weer terug vinden... x</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-52866819307266074302017-06-06T22:06:00.004+02:002017-06-06T22:09:50.271+02:00Brief aan mijn jarige dochter<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXj4Nz5nI0zk2pnItsaEZDS4kIHIX7nx5PsBWWNvPE1v3kM0m4gU8APWY1R44Qd2RkqUc5STXZKukrpJjOYY3Gzfky9CNg7FfmCdS15TVByuPBwffHhAImk9rcWuhwBKOmGkw_rRBWP9s/s1600/Nika+11.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="505" data-original-width="1513" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXj4Nz5nI0zk2pnItsaEZDS4kIHIX7nx5PsBWWNvPE1v3kM0m4gU8APWY1R44Qd2RkqUc5STXZKukrpJjOYY3Gzfky9CNg7FfmCdS15TVByuPBwffHhAImk9rcWuhwBKOmGkw_rRBWP9s/s400/Nika+11.png" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Lieve Nika,</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />11 kaarsjes stonden er op je cupcakes. Nog nét in één keer uit te blazen.<br />En net zoals elk jaar was ik deze keer opnieuw een beetje mee omver geblazen...<br /><br />Want 11 worden betekent immers:</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Zo groot worden dat papa soms twijfelt op wiens stapeltje die broek met die lange pijpen nu hoort</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Zo mondig worden dat niet ik maar jij altijd het laatste woord gezegd heeft</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Zo bijdehands worden dat blazen wijsmaken niet meer aan de orde is</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Zo 'meisje' worden, dat ik me afvraag waar de tijd met mijn 'kindje' naartoe is...</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Maar 11 worden betekent gelukkig ook net nog:</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Toelaten dat ik bij het ontwaken vanmorgen voor de zoveelste keer het hele verhaal vertel van de wondere dag dat je op deze wereld kwam</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Je nog elke ochtend wollig in een lepeltje leggen als ik stilletjes nog een gestolen kwartiertje dicht bij je kruip</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Sorry zeggen als je weet dat 't erover was. En dank je, als 't een schot in de roos was.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Cupcakes vragen als traktatie op school, en ze met de ernst van een groot patissier versieren. Met smarties.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- T-shirts met glitter-palletten op je verlanglijstje zetten. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">- Kiezen om op je verjaardagsavond lekker gezellig thuis voor de televisie wokpannetjes te eten </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Maar vooral ook... af en toe nog gewoon 'ons kleine lieve meisje' zijn...</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Love u to pieces, lieve schat...</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br />Mama </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">xxx</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-64181742293680791112017-02-16T16:38:00.000+01:002017-02-16T16:38:07.441+01:00Brief aan mijn vriendin<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Lieve Ellen,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Allerliefste vriendin,</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Er zijn geen woorden die sterk genoeg zijn om het verdriet dat je nu draagt lichter te maken. Als ze bestonden, schreef ik ze allemaal één voor één voor je uit, op papier waar geen eind aan komt. En kwam ik ze 's avonds nog eens allemaal opnieuw in je oor fluisteren.<br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">De vele troostberichtjes die je van overal krijgt, helpen je misschien wel door de dag, maar ik weet zeker dat ze op stille momenten en tijdens donkere nachten, de diepe leegte die geslagen is niet kunnen vullen.<br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">En dat maakt me mee verdrietig.<br />Want god weet dat je dit niet verdiende. <br />Dat jij - of all people - dit eigenlijk als allerlaatste verdiende...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Ik luisterde vanmorgen naar 't prachtige nummer van Bear's Den en moest zo hard aan jou denken, omdat ik denk dat dit is wat je dan voelt, als je iemand verliest die niet verloren had mogen gaan...<br /></span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">I'm so scared of losing you</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">and I don't know what I can do </span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">about it</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">So tell me how long love before you go</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">and leave me here on my own</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">I know it</span><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">I don't want to know who I am without you...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">En die laatste zin bleef maar bij me hangen.<br />Geen idee wie ik zou zijn zonder m'n papa...<br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Want de wrede rauwe waarheid lieve vriendin, is dat wij, jij en ik, 40-ers of net-nog-niet, te jong zijn om onze papa te verliezen. <br />Zo zou het niet mogen lopen...<br /><br />Papa's moeten namelijk nog kei-hard papa's zijn.<br />En bompa's. Of 'Vennie', in huize De Winter ;-)<br />En levenspartners.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;">Maar vooral toch papa's.<br />Zodat wij dochters gewoon kunnen doen waar we zo goed in zijn: <br />hun oogappel zijn...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><br />In gedachten heel dicht bij je.<br />xxx</span><br />
<br />
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-80577407556344075162016-06-06T09:48:00.001+02:002016-06-06T09:51:43.289+02:00Brief aan mijn jarige dochter<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUNELzieTCZXFzfdu5vdbkMnLyiheUJynsL17DMKZzgkyF-LPhq-p_k-kc9xHYazLCM7fX6KFlQYjXEM-pu5leL4HsW0FW1fAYITGNrtfajqnawlhG2W8eZYIFz2UPp3Nd9zUaacY_fKE/s1600/Voornika.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUNELzieTCZXFzfdu5vdbkMnLyiheUJynsL17DMKZzgkyF-LPhq-p_k-kc9xHYazLCM7fX6KFlQYjXEM-pu5leL4HsW0FW1fAYITGNrtfajqnawlhG2W8eZYIFz2UPp3Nd9zUaacY_fKE/s320/Voornika.png" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Lieve Nika,</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Alweer een mijlpaal bereikt: 10 kaarsjes op je donut vanmorgen!</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Met elke kaars die erbij komt, krijgt "Wat word jij groot!" een andere dimensie...</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Je eerste stapjes zetten, is groot worden.<br />Naar de grote school gaan, is groot worden.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Uit je broek groeien voor ze gedragen werd, is groot worden.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Maar 10 jaar worden... dat is van een ander soort 'groot worden'...</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Tot voor kort was er maar één waarheid: die van mama (papa even buiten beschouwing gelaten; het is dan ook mijn brief aan mijn dochter ;-)).</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Mama kan alles. Mama weet alles. Mama heeft het laatste woord. Altijd.<br />Die fase zijn we voorgoed voorbij.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Dochterlief kan steevast alles beter, weet per definitie alles beter en strijdt genadeloos voor het laatste woord.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">De tijdsspanne tussen 2 discussies wordt voelbaar korter. Ik hoor mezelf nog nazagen over het topic 'verstrooidheid' of ik moet het volgende topic 'dankbaarheid' al aansnijden.<br />Je ogen rollen vaker dan vroeger, en met wat geluk krijg ik de 3de keer een antwoord op mijn vraag. Wat me dan weer doet twijfelen over het functioneren van je oren...</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Maar gelukkig schuiven de pre-puber-kuren nog regelmatig voor die heerlijke momenten, waarop de fonkels in je ogen lichter zijn dan ik ze ooit eerder zag, je humor van een hogere bravoure is dan ooit tevoren, en je knuffels van de warmste warmte die ik me herinneren kan.<br /><br />Ik koester die momenten met een hartstocht waar alleen moeders over beschikken. En bewaar ze zorgvuldig, als een reserve die je opbouwt voor als je ooit misschien eens zonder zit.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Geloof me lieverd, er is nog plek in dat berghok van mij.<br />Dus laat maar komen die gelukzaligheid. Ik stapel ze met plezier in hoge stapels.<br />En voor elk gebaar van liefde, beloof ik je het tiendubbele terug!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Verjaar gelukkig lieve schat.<br />'k Zie je zotjes graag...</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Mama xxx</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-6117802383328483092016-03-23T12:52:00.003+01:002016-03-23T13:04:03.600+01:00Als in een watten-cocon<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Alsof je in een grote prop watten zit, zo voelt het aan.<br />Weten dat het buiten die wolligheid chaos is, maar het zo precies niet helemaal beseffen, binnenin die suffe cocon van mij. <br />De wereld draait opnieuw door, en ik draai zo'n beetje mee. Maar ik voel aan mijne vanbinnen dat er nog een gevoel plakt dat er voorheen niet was. Ik denk dat het verslagenheid is. En angst ook, voor wat nog komen kan.</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Nika is sinds maandag met school op kasteelklasse. Net nu ik niet liever zou willen dan een hele dag met m'n geliefden in het grote knuffelbed kruipen om er de komende maand niet meer uit te komen. "Van niks op de hoogte" liet mijnheer directeur weten. "Vollebak genieten van alle leuke activiteiten".<br />Haar onwetendheid stelt me gerust. En ik ben stiekem ook een beetje jaloers op de heerlijke naïviteit waarin die kinderen zich onbewust mogen wentelen. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Alle 'gewone' dingen uit het dagelijkse leven krijgen plots ook een beetje een absurd kantje. Zo heb ik vanmorgen m'n lieve vriendin een gelukkige 40ste gewenst (dat word je immers toch niet alle dagen), en zegt Jeroen tussen 2 buien door in de camera "het zonnetje schijnt heerlijk vandaag, dus we gaan lekker BBQ-en!" </span><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><br /></span><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WZnjzh5Cy9wQ3UwqMEbFsj-BvW7mp9VCSMJ3B91DwKvHiWU1kW63uEMgcCUVTYeYhVtuJ999Nl0Izfww_6Rta5rTCEwao4YgkekEKYdHQaEHiNl8VX8RQ9ZYbdeS5rykEq-lr0tJSHY/s1600/image1.JPG" imageanchor="1"><span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5WZnjzh5Cy9wQ3UwqMEbFsj-BvW7mp9VCSMJ3B91DwKvHiWU1kW63uEMgcCUVTYeYhVtuJ999Nl0Izfww_6Rta5rTCEwao4YgkekEKYdHQaEHiNl8VX8RQ9ZYbdeS5rykEq-lr0tJSHY/s400/image1.JPG" /></span></a><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik aanschouw het van aan de kantlijn, in een gefronste roes van je-ne-sais-quoi. En besef plots dat ik een gelukzak ben dat ik vandaag met ietwat absurde dingen bezig mag zijn.<br />Dat wil namelijk zeggen dat ikzelf én mijn omgeving goed gespaard zijn gebleven van ellende.<br />Lekker safe, in die watten-cocon van mij...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-81380810349894047682015-11-24T22:04:00.003+01:002015-11-24T22:09:15.105+01:00Hier alleen nog roze zeepbellen...<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik heb zonet een half uur naast mijn dochter in haar bedje gelegen. Wachtend tot de slaap het van de tranen won. Aanleiding: ze zou donderdag met papa in het knuffelbed naar de voetbal kijken - wat ze wel vaker doen als mama op donderdag een pintje gaat pakken - maar Dennis had haar gezegd dat er deze donderdag geen voetbal was omwille van de terreurdreiging. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">"Ik ben zo bang mama. Ik weet wel dat jullie dicht bij mij zijn, maar toch... Wat als ze tot bij ons komen??".</span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik sta regelmatig versteld van de pienterheid en alertheid van mijn alsmaar groter wordende dochter. Ongelooflijk wat gasten van 9 jaar allemaal opvangen en verwerken. Fijn ook dat ze op school leren de krant te lezen en dat ze op Karrewiet hun eigen kinderjournaal krijgen.<br />Maar ik vraag me vandaag de dag echt af of we ze nu per se mee op de eerste rij moeten zetten als we de berichten over terrorisme horen en lezen?<br />We moeten niet naïef zijn, akkoord. En deze hele klotemiserie is al lang geen ver-van-mijn-bed-show meer, I know. Dat je je als volwassenen Belg vandaag de dag zorgen maakt om je land, de toekomst, de veiligheid van je kinderen,... dat vind ik 100% begrijpelijk. Maar moeten we willen dat onze kinderen die angst ook voelen? Is het normaal dat een kind van 9 de slaap niet kan vatten omdat het bang is van 'de mannen met de geweren'?<br />Ik vind van niet. Ik stem tegen.<br />Die gastjes zouden in grote roze geluidsdichte zeepbellen moeten zitten. Hun grootste angst zou moeten zijn dat de Sint dit jaar niet komt. Of dat ze per ongeluk de laatste aflevering van de Ghost Rockers hebben gewist. Geen grellige dromen over mannen met riot guns, geen angsten over waanzinnige schietpartijen. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Ik begin er vanaf nu mee. Mijn eigen kleinschalige afschermings-campagne. Geen nieuws meer met dochterlief in de living. Geen bloederige krantenkoppen op onze ontbijttafel. En als de voetbal niet doorgaat, komt dat ongetwijfeld door het aanhoudende klote-weer. </span><br />
<span style="font-family: "trebuchet ms" , sans-serif;">Hier voortaan alleen nog roze zeepbellen...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-17447646320830559432015-09-09T21:38:00.002+02:002015-09-09T22:03:27.027+02:00Post-zomerale depressie<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Terwijl mijn dochter naar mijn gevoel al volledig terug in het back-to-school-ritme zit, ben ik sinds vorige week het slachtoffer van een acute post-zomerale depressie.<br /><br />Het einde van de zomer valt me elk jaar nogal moeilijk moet ik toegeven hoor. <br />Slechte afscheid-nemer als ik ben, probeer ik dan halsstarrig nog wat vast te houden aan mijn lieve zomer-vriend. Door onaangekondigd nog een laatste festivalletje mee te pikken. Door extra te genieten van die laatste tenniswedstrijden die nog buiten gespeeld kunnen worden. Door een onverwacht etentje in de Cosmo (waar ik me altijd heel erg 'zomer' voel ;-)).</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Dit jaar echter valt het me precies allemaal nog wat zwaarder dan andere jaren.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Belangrijke speler in mijn acute post-zomerale depressie was ongetwijfeld de beslissing van monsieur le directeur om de school van dochterlief - die volledig in de renovatiestijgers staat - vanaf 1 september dagelijks een kwartier vroeger te laten starten. <br />Ik zeg u: een kwartierrrr vroegerrrr. <br />"So?!?" hoor ik u denken.<br /><br />Een kwartier, lieve vrienden... <br />Dat zijn 2 snoozen. <br />Oftewel 4 keer omdraaien. <br />15 volle minuten van onontbeerlijke nachtrust.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Nachtrust die een werkende mens met 1000 dingen aan z'n hoofd zoooo hard nodig heeft. <br />Om niet te zeggen zoooo hard verdiend heeft.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Das regelrechte miserie, lieve mensen.<br />Maar laat ons die issue afronden door te stellen dat dit zonder twijfel één van uw mindere beslissingen geweest is, monsieurrrr le directeurrr. Dwaasheid troef.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br />Het is weliswaar ietwat naïef om mijn gehele state-of-being toe te wijzen aan dat ene kwartier. Heerlijk makkelijk had het daarentegen wel geweest ;-).</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Neen, het is echt dat afscheid-nemen wat me zo zwaar valt. <br />Afscheid van dat niets-moet-en-alles-kan-gevoel.<br />Van die heerlijke lange dagen, waarop werken geen erg is omdat alleen de avond al een dag lang lijkt te duren. <br />Die relaxte ochtenden met permissie om kind-in-pyjama ontbijtloos bij oma of bonnie te droppen om 5 voor 9. <br />Geen hobby-rushes met blauwe zwaailicht op het dak, geen haarborstel-getier, geen cornflakes-of-boterhammen-ambras. Geen niks.<br />Hoogstens een halfzwaar hoofd van die ene pint teveel de avond ervoor, op dat zomerse terrasje...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik wou dat ik al die heerlijkheid in een grote bel kon stoppen, om er elke dag een half uurtje in te kruipen, weg van al het gehas... <br />Bij gebrek aan beter en in een eerste poging tot fysiek herstel, heb ik vandaag met het schuifraam open gewerkt, en ben ik toch maar vlug die pizza in de zomerse Cosmo gaan eten.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">In de hoop dat het morgen alweer een heel klein beetje beter zal gaan...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-47306295958618633642015-05-31T22:52:00.005+02:002015-05-31T22:58:11.476+02:00Brief aan mijn dochter<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Lieve Nika,<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het lijkt een eeuwigheid geleden sinds ik hier voor het laatst was.<br />Die laatste keer dat ik hier schreef, moest ik nog bekomen van het besef dat je de Sint onder de sectie 'fictie' had geparkeerd. <br />En nu lijkt het plots alsof die heerlijke kinderlijke naïviteit mijlenver achter ons ligt...<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Geen groter cliché dan "wat worden ze groot". <br />Maar nu we volgende week samen 9 kaarsen voor je gaan uitblazen, nu je tippen de grond raken als ik het geluk heb dat je nog eens op m'n schoot komt zitten, nu je gaatjes in je oren hebt, nu we je gehele zomerkast aan de volgende generatie hebben geschonken en je kussen aan de schoolpoort subtiel maar gestaag wat vluchtiger worden... nu word ik plots heel erg stilletjes...<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik ben zo bang voor dat groter worden van jou Nika, besef je dat? <br />Tussen ons gezegd en gezwegen: ik zou niet liever dan een muurtje om je heen bouwen, waarbinnen wij tweetjes - van tijd tot tijd - in ons eigen kleine wereldje zouden kunnen vertoeven. Geen grootdoenerij, geen stoerdoenerij, gewoon jij en ik, en alle liefde van de wereld.<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Jaren geleden heb ik je al doen beloven dat je mocht blijven groeien op één voorwaarde: dat we voor eeuwig en altijd zouden blijven knuffelen. Het kan geen kwaad om af en toe eens een reminder te sturen. Een klein opfrissertje ;-).<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Dus bij deze, lieve schat: wil je me asjeblieft even beloven dat we nog minstens 10 jaar héél hard gaan knuffelen?</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Want als je dacht dat mama haar graag-zien-maximum wel bereikt had, dan heb je je vergist. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En als je dacht dat ik stilaan wel klaar was om een beetje los te laten, dan had je er niet meer naast kunnen zitten. <br />Als ik kon stak ik je voor eeuwig in m'n linker binnenzak, vlakbij m'n hart.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br />Ik hou van je tot aan de maan... en terug.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En dan weer terug. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En nog eens terug...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">xxx</span><br />
<br />
<br />
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-29555382866791439262014-12-02T13:44:00.001+01:002014-12-02T14:08:46.443+01:00Dag Sinterklaasje...<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Toen we zondagavond naar huis reden van een heerlijk weekendje Ardennen onder vrienden, werden we plots overvallen door die ene vraag die wellicht al een hele tijd achter 't hoekje lag te loeren...<br />"Mama, Kimora van de klas zegt dat de Sint niet bestaat. Wat denk jij?"<br /><br />Nu moet je weten dat Kimora-lief al 2 maanden geleden op school tegen iedereen die het wel en niet wilde horen, riep dat de Sint niet bestond. Maar omdat de goedheilig man toen nog in ver-weg-Spanje zat, riep dit toen nog niet meteen argwaan op bij dochterlief. Maar nu we ondertussen in 't heetst van de Sint-strijd zijn beland, zat een kritische reflexie er wel aan te komen. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik probeerde nog even met een vage "Wat denk jij zelf?". Maar toen ze antwoordde "<em>IK</em> denk van wel mama, maar wat denk jij nu??", voelde ik me moreel verplicht om te doen wat ik mezelf had voorgenomen: ik zeg niks uit mezelf, maar als ze erom vraagt ga ik er niet meer om liegen.<br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En terwijl ik mezelf de woorden "Ik denk dat wij eens een praatje moeten maken" hoorde uitspreken, werd ik door een reuze-golf van weemoed overvallen. <br />Nooit meer die grote ogen vol zou-hij-geweest-zijn??-spanning op de ochtend van 6 december. Geen zwarte vingers meer op de ruiten. Geen wortel meer voor Snuffie. Geen pintje meer voor papa. <br />Terwijl Nika bekwam van de openbaring, nam ik onomkeerbaar afscheid van alweer een brokje van die heerlijke kinder-naïviteit...<br />Gelukkig was zij helemaal gerustgesteld na de verlossende woorden: "Maar je krijgt nog steeds je pakjes hoor!". Die nuchtere dochter van mij lijdt gelukkig niet aan 'extreme nostalgitis' zoals haar moeder.<br /><br />Had ik trouwens al eens gezegd hoe hard ik ervan baal dat kleine meisjes groot worden?</span><br />
<br />
<br />
<br />Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-59281287344028131432014-10-21T20:32:00.000+02:002014-10-21T20:52:31.680+02:00Vaarwel lieve vriend...<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Lieve Billie,</span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br /></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Zo'n 16 jaar geleden veroverde je m'n hart.<br />Een klein jaartje later palmde je ook dat van Dennis in.<br />En 8 jaar lang ben je Nika's beste vriend geweest.<br /><br />Vandaag hebben we besloten dat jij je hartje nu mag laten rusten.<br />Weet dat je voor altijd in het onze zit...<br /><br />Het ga je goed kleine rakker.<br />We gaan je hier vreselijk missen...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">xxx</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"><br /></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"><br /></span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-29352077089580593632014-09-17T10:06:00.001+02:002014-09-17T10:10:42.242+02:00Over grenzen...<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik ben mezelf de laatste dagen een aantal keer tegengekomen...<br />Van het ene moment op het andere rijd je plots non-stop op het linker rijvak, zonder je voet van het gaspedaal te halen. Je waant je superwoman, denkt dat je nog 20 bent, dat stress jouw vijand niet meer is en zegt zonder aarzeling 'ja' op al wat je pad kruist. <br />En voor je 't goed en wel beseft zit je met een mailbox die z'n eigen leven begint te leiden, een agenda waar zelfs geen gat om te plassen meer in zit, 3 tennismatchen op één dag, een reünie, twee trouwfeesten en een verjaardagsfeest op één weekend, een washok waarvan de vier muren bol staan en een dochter die je bij thuiskomst ziet denken "wie was die vrouw ook alweer?"</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Aanvankelijk ga je gewoon. Vervolgens onder-ga je. Om dan eindelijk tot het besef te komen dat het hoogtijd is om even te a.d.e.m.e.n. voor er überhaupt niets meer gaat. <br /><br />Straf toch hoe een mens na al die jaren toch nog niet geleerd is. Dat je nog steeds eerst OVER die grens moet gaan, om dan pas te beseffen waar ze ook alweer lag. <br />Gelukkig komt net op dat moment die heerlijke tweewekelijkse vrije woensdag. Waar de stilte de ogen opent en hoofdzaak weer van bijzaak onderscheidt. Waar even-niets-doen instant rust brengt en besef van geluk.<br /><br />Want een gelukzak ben ik nog steeds. Het leven trakteert me elke dag opnieuw!<br />Ik moet alleen hoogdringend beseffen dat je dat geluk in je eigen handen draagt. En dat je er beter elke dag een klein stukje van proeft, in plaats van het allemaal op te sparen tot je weer eens 5 minuten tot rust bent gekomen...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-54145798251808382352014-06-29T14:06:00.001+02:002014-06-29T14:09:15.265+02:00Natte zondag<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Al een hele week probeer ik de gedachte aan vandaag te blokken. En een aantal ochtenden na mekaar was ik blij dat het nog niet deze ochtend was. Maar vanmorgen was er geen weg meer rond: mijn kleine prinses zou weer voor een week kleine kampeerder worden. <br />Wat het deze keer extra hopeloos maakte, was dat dochterlief er zelf geen zin in had. Voor haar 'laatste nacht samen' had ze papa's plaatsje naast mij in bed weten te veroveren en van zo gauw haar oogjes vanmorgen opengingen, spreidde ze haar armen naar me en zei ze met een klein droevig stemmetje: "Ik ga jullie zo hard missen mama, ik wil écht niet gaan...". Net wat deze weke moeder nodig had... <br />Ik raapte alle moed bijeen en nam mezelf voor nog één keer van m'n hart een steen te maken. Met een overtuigende "maar het wordt reuzeleuk" en "voor je 't weet is 't voorbij en rijden jij en ik samen naar zee", wist ik haar uit bed en in scouts-tenue te krijgen.<br />De laatste vinkjes op de meeneemlijst, een dikke knuffel voor Snuffie konijn, op 't schijten van de markt nog een family-selfie 'voor onder 't kopkussen' en weg-waren-wij.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHnb1TIyFopsyKf0NGD7FLXQjmGkzaz2eqYKuqk4SCIkRQADbOMbYBMHFbM7HFwpXjUoKzKmkYf3yK8gihCLOBqC8nfndXX1TkgdhmuUv8evARCUj6ZeK3VVVTwPpiRPkkiZ9sKpOeb1M/s1600/selfie+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHnb1TIyFopsyKf0NGD7FLXQjmGkzaz2eqYKuqk4SCIkRQADbOMbYBMHFbM7HFwpXjUoKzKmkYf3yK8gihCLOBqC8nfndXX1TkgdhmuUv8evARCUj6ZeK3VVVTwPpiRPkkiZ9sKpOeb1M/s1600/selfie+2.jpg" height="240" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Onderweg naar Kampenhout - toen er weer tranen dreigden te komen, omdat het mama-armbandje dat ze nog zo graag voor me wilde maken helemaal op 't einde sneuvelde - beloofde ik haar een kampplaats vol bomen. En toen hadden we eindelijk onze bestemming bereikt. The place-to-be. Het walhalla der kampeerders-kinders. Of wat daarvoor moest doorgaan... </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik telde anderhalve boom op het idyllische kampdomein (tot zo ver mijn mooie belofte), ik plaste zeker een halve meter boven het goorste toilet ooit met maar één gedachte: "was ik nu maar een vent", en ik meed bewust een blik in de keuken.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Hoogtijd om te gaan, want het werd plots heel duidelijk dat ik het niet lang meer droog ging houden.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En toen we 5 minuten later richting autostrade reden en de regen met bakken naar beneden kwam gevallen, huilde ik stilletjes een potje met de hemel mee...</span><br />
Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-56019105244133160452014-06-06T01:21:00.003+02:002014-06-06T01:27:07.548+02:00Morgen wordt een vreemde morgen...<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Hey prinses,</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mams hier...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Je bent nu al een vol uur en 13 minuten jarig, en ik heb dat nog niet met een knuffel kunnen bezegelen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Heel raar vind ik het. Een beetje balen, om eerlijk te zijn. Maar jij trekt je je daar wellicht geen halve worst van aan, daar op zeeklassen. En gelijk heb je...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Morgen wordt een vreemde morgen. De traditie die ik sinds een jaar of 4 met een berg liefde heb opgebouwd, gaat noodgedwongen een dagje moeten schuiven, omdat jij dit jaar bij het ontwaken niet in je eigen bedje ligt.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Gelukkig hebben wij een afspraakje - jij en ik . We doen zaterdagochtend gewoon effe alsof het 6 juni is. Ik kruip bij jou in bed. Wrijf zachtjes over je warme rugje, tot je oogjes klaar zijn voor het daglicht. En dan maak ik samen met jou een tripje doorheen de tijd. We gaan 8 jaar terug, om precies te zijn. Ik vertel je over de eerste steek in mijn buik, over de rit naar het ziekenhuis, over Clijsters die tegen Henin speelde, terwijl ik niet wist waar kruipen van ellende. En over de dokter met z'n spuitje - die meer interesse had in de stand van de match dan in mijn ruggenmerg. Ik ga terug naar het moment waarop je daar was, jij, mijn dochter, mijn prinses, eindelijk! Ik vertel je dat ik Bonnie belde en haar zei dat ze Bonnie was. Van Nika. En dat zij 'Mika' verstond, en daar eigenlijk niet zo'n fan van was. En zo gaan we door . Tot alles verteld is. <br />Alleen heb ik besloten om mijn verhaaltje dit jaar al een dag vroeger te starten. Ik wil heel graag even terug naar dat moment, dat prachtige moment waar we samen met onze lieve buren besloten om chinees te halen. Omdat we geen afscheid wilden nemen van de avond, die zo gezellig was geweest, daar op het terras van Erik en Frieke. 'Omdat vettig eten de bevalling in gang zou zetten', wat achteraf ook effectief gebleken is. Ik ga haar vertellen dat onze lieve buurman Erik ons de ochtend erna had zien vertrekken naar het ziekenhuis, terwijl wij er zelf van overtuigd waren dat we er volledig stiekem vanonder waren gemuisd. Meer nog: ik denk dat ik dat stukje verhaal er voortaan gewoon steevast aan vastbrei. Want ik besef nu dat die perfécte avond wellicht de mooiste herinnering is die ik aan ons zorgeloos blokje en aan mijn lieve buurman koester...<br />Dus lieve prinses van me: maak er een top-verjaardag van. Ik stuur je nu alvast dikke zoenen en knuffels. Morgenavond gaan we samen naar Cavalia kijken, maar dat weet jij nog niet. En zaterdag... doen we gewoon even alsof het nog vrijdag is. En krijgt jouw verhaal voor het eerst een extra episode. Man, wat kijk ik daar naar uit.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Loveyalots grote meid.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mama mist je. Maar een heel klein beetje...</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">xxx</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-41823334470558238672014-03-10T15:38:00.001+01:002014-03-10T15:38:33.626+01:00Wat een straal zon niet met een mens doet...<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mijn verstand stond nog op nagenieten van onze Voeren-trip en ik werd gisteren alweer overvallen door een instant gelukzaligheidsgevoel. Wat weer niet met een mens kan doen...<br /><br />De zon deed me fietsen naar de boer, op zoek naar verse groeten. Eén dag 20 graden en ik zag mezelf al met een mand volrode tomaten en reuze-courgetten naar huis fietsen (de witloofsoep heeft uiteindelijk ook gesmaakt hoor).<br />Thuis aangekomen was de lentegekheid compleet. <br />Met de kuiswaanzin van een échte, trok ik mijn gebloemde botten aan en toverde samen met mijn nieuwe beste vriend Kärcher mijn grijze steen weer om in blauwe. Na een half dagje spuiten (ge kunt niet geloven hoe verslavend zo'n machien is - letterlijk alles wat mijn pad passeerde, moest aan de druk geloven) was ik de voldaanheid zelve en plofte intens content met een glas rosé naast de man neer, onze snoeten naar de avondzon gericht. We aanschouwden onze achtergevel - waar recentelijk een nieuw huis is tegen gezet - en begonnen compleet onverwacht te mijmeren over wat we anders zouden gedaan hebben, mochten we dit en dat op voorhand hebben geweten. Anders aan ons huis welteverstaan - we zouden het wel gezellig houden...<br /><br />En zo bracht de vroege lentezon de strafste architecten in ons naar boven en droomden we hardop over grotere dressings, een extra bureauruimte en een beter geslaagde keuken.<br />"Jij hebt toch altijd 'een projectje' nodig?" opperde de man. Een stelling die ik niet kon ontkennen. Projecten geven mij namelijk altijd vitaminen. "Wel, maak daar dan maar je nieuwe projectje van", besloot hij toen. Gezien luisteren en volgen mijn 2 key-eigenschappen zijn, zal ik me hier dan maar eens een keertje over buigen. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het moet gezegd dat ik het donkergrijze vermoeden koester dat de redenen van mijn man's gulle voorstel een andere verborgen doelstelling hebben. Hetzij: "Zoek maar uit blondie; tegen dat jij doorhebt dat we de lotto niet gewonnen hebben en onze achtergevel mooi blijft zoals hij nu is, is er weer een gevitamineerd jaar gepasseerd". Hetzij: "Denk maar na over je huis veranderen, dan verdwijnt de focus op andere dingen veranderen." Zoals je man. Bijvoorbeeld.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik negeer die pistes. Mijn bril is roze. Mijn glas halfvol.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><br />Dus bij deze: aanschouw onze achtergevel nog ns goed.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc0RXV0f3Be7jn_W-ud3CfpT6LC2oSEk-S4TgSMfQFciSZNOgk0N4hOqu5G_CYl7zUSfojyAUC9LvtORADd6Ryq4jbznBgBtQKIP06IJiJYw7R3U_tMwSauhapnDDfpX7OYAAZ5YMWfao/s1600/Achtergevel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc0RXV0f3Be7jn_W-ud3CfpT6LC2oSEk-S4TgSMfQFciSZNOgk0N4hOqu5G_CYl7zUSfojyAUC9LvtORADd6Ryq4jbznBgBtQKIP06IJiJYw7R3U_tMwSauhapnDDfpX7OYAAZ5YMWfao/s1600/Achtergevel.jpg" height="199" width="320" /></span></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">In mijn hoofd is hij namelijk al onherkenbaar...</span><br />
Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-44432921587035059492014-01-05T23:24:00.001+01:002014-01-05T23:25:50.762+01:00Hup, stoere prinses!<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Lieve Nika,</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Met het licht knipte ik daarstraks ook de vakantie uit.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">2 lange weken. Jij. En ik. En wij.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Zoveel warmte tegelijk. Nooit één seconde teveel.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Je 3 nieuwe broeken geven een confronterende glimp van hoe groot je plots weer geworden bent.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Maar je 2 open armpjes die me onzeker vragen om samen met je de slaap op te wachten, verraden hoe klein je binnenste binnen toch nog steeds is. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Van het warme lome vakantienest weer het denderende school-en werkleven in.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Jij voelde het in je buikje vanavond. En ik in m'n kleine teen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Afscheid nemen is niet onze sterkste kant...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">We zullen er weer even tegen moeten kunnen, kleine pruts. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Maar met onze harten gevuld met warmte en onze neuzen vol frisse zeelucht, verzetten we samen bergen, jij en ik.</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil1JFa9tNW2wXszDcZbfkMdcBJ2s_bq1psR1SyHIEgzhkrJtCfaFDwuJYGttT-HmX-MhVYnJMVUmz32y7uuANiLo5Y5EkT7f20jweI8ZqXQkGR0oTAZeFnXbGk116VVKg98B969r-zDgs/s1600/prinses+op+paard.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil1JFa9tNW2wXszDcZbfkMdcBJ2s_bq1psR1SyHIEgzhkrJtCfaFDwuJYGttT-HmX-MhVYnJMVUmz32y7uuANiLo5Y5EkT7f20jweI8ZqXQkGR0oTAZeFnXbGk116VVKg98B969r-zDgs/s1600/prinses+op+paard.jpg" /></a></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Dus spring op dat paard, stoere prinses.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Samen kunnen we de grote wereld aan!</span><br />
<br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mama x</span><br />
Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-68842544545642192252013-12-16T14:05:00.001+01:002013-12-16T14:05:25.928+01:00Van ongekende hoogte<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRZ5w7SbTLUyIMmpSVQ_1NJHPzQgaU43XrgS00wULzUCfDcv_4-kEdmgVVfrTGmryPTb7yi-bfxpPO9RTsuWuuFKQor9RgZxoeBTL9bGrlq1pbg8ngaojqjiB_-QnDBXlaqGXCULqwDm4/s1600/foto.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRZ5w7SbTLUyIMmpSVQ_1NJHPzQgaU43XrgS00wULzUCfDcv_4-kEdmgVVfrTGmryPTb7yi-bfxpPO9RTsuWuuFKQor9RgZxoeBTL9bGrlq1pbg8ngaojqjiB_-QnDBXlaqGXCULqwDm4/s640/foto.JPG" width="640" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het genot zindert nog na. De glimlach plakt er nog steeds op.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ons onder-vrienden-shortski-tripje was werkelijk van ongekende hoogte dit jaar.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Het ene moment zit je nog achter je bureau en het andere moment sta je op je latten. Onder een stralende zon. Op pistes die zo verlaten zijn dat je je op een schoolspeelplaats op zaterdag waant...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik heb me daar echt intens gelukkig gevoeld. Heerlijk om eens even alleen maar je zelf te moeten zijn. Geen hond om rekening mee te houden - letterlijk én figuurlijk.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Nika dacht er bij vertrek even anders over. "Waarom kiezen jullie niet gewoon een 'clubje' waar wél kindjes binnen mogen?" Ik ga uiteraard niet de stoere uithangen en claimen dat er geen kind mijn gedachten gepasseerd is. Die mama-knop zet je zomaar niet uit. Maar hij stond wel even op stil. En dat heeft verschrikkelijk veel deugd gedaan... Vermits dit editie 2 was, mogen we ondertussen al van een 'traditie' spreken. Eentje die als 't van mij afhangt nog vele jaren mag aanslepen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Toen dochterlief haar warme lijfje vanmorgen tegen me aankrulde en halfslapend "mama'tjeeeeee" fluisterde, was ik weer helemaal terug. Met m'n gedachten nog in de bergen, maar met m'n hart nergens anders dan in Lint.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Life's beautiful, ik zweer het je...</span><br />
<br />
<br />
Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-569860553192677992013-10-23T23:15:00.004+02:002013-10-23T23:15:44.187+02:00Lego house<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">De dag thuis en de gezelligheid die daar telkens weer mee gepaard gaat, heeft me traditiegewijs weer eens tot mijmeren gebracht. <br />Ik had net weer de allergezelligste avond met m'n zus, waar ik met de jaren alleen maar dichter naartoe groei. En naast de werk-koetjes en potentiële-nieuwe-lieven-kalfjes (van m'n zus dan wel-te-verstaan), was er ook een momentje van stilstaan-bij-de-dingen-des-levens. Stilstaan bij 't verdriet dat soms achter veel te korte hoekjes staat te wachten.Bij 't gemis dat maar moeilijk een plaatsje krijgt. Snoeihard beseffen dat niks in een mensenleven evident is. Dat werk maar werk is. En dat we blij mogen zijn dat we een job hebben. En dat als die onze frak dan eens uithangt, we dan alsnog blij moeten zijn dat 't dat maar is waarover we eens mogen zagen. <br />En nu het enkel nog ik en m'n (vierde) glas wijn is, én Ed Sheeran, die ondertussen voor de 27ste keer gok ik over zijn lego house aan 't zingen is (en nee, ik ben 't nog niet beu - ik denk niet dat ik dat nummer ooit beu word) - zoekt m'n binnenkant z'n weg naar buiten. Ik word klein als ik naar de foto van m'n lieve buurman kijk, de grote schat die ik nooit meer ga zien. Ik dwing mezelf tegelijkertijd om het geluk waarmee ik omgeven word, met man en macht te omarmen. Niets is evident. Zorgeloosheid is de grootste luxe die een mens kan en mag ervaren. Wat nu is, kan morgen anders zijn. En anders is niet altijd beter.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik hou zo lang als ik kan vast aan elk van die die geadachten en laat Ed nog één keer zingen:</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">"It's dark in a cold December, but I've got you to keep me warm.<br />And if you're broken I will mend you and I'll keep you sheltered <br />from the storm that's raging on now."</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En dan is het hoogtijd om de lichtjes uit te doen. <br />Genoeg gemijmer voor één dag...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-16412006498933790182013-09-19T12:59:00.000+02:002013-09-19T12:59:24.453+02:00Vaarwel lieve buur-vriend...<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Als iemand zo plots uit je leven verdwijnt, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">slaat dat gaten </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">zo groot als kraters...</span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBINs2bUVdlR_cs9ZxebQdecxSTovURNdvn007Gos8Auje88QQ-29Y9KLlHmyLpnpIqmaiUfveOSucEufc6gswUMZs54O2hoSwQ5LUygJ-NnhkoUVGu3nwlWhTQfFjrJKtFczlu0oi-qA/s1600/Eric.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBINs2bUVdlR_cs9ZxebQdecxSTovURNdvn007Gos8Auje88QQ-29Y9KLlHmyLpnpIqmaiUfveOSucEufc6gswUMZs54O2hoSwQ5LUygJ-NnhkoUVGu3nwlWhTQfFjrJKtFczlu0oi-qA/s320/Eric.png" width="263" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Lieve Eric,</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">In het kleine blokje waar wij samen 10 jaar lang vloer en plafond met mekaar hebben gedeeld , waren we met z'n allen zo veel meer dan alleen maar 'buren'. We waren vrienden; buur-vrienden.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Jij met je stralende lach en je warme stem, geen vraag was te veel, geen moeite te groot. Je enthousiasme was van ongekende grootte, en slechts weinigen waren zo gul met complimenten als jij.<br />De dag voor Nika op de wereld kwam, aten we samen chinees en zeiden we lachend "nu kan het niet lang meer gaan duren". Dank zij jou maak ik nu witloof in de oven met bechamelsaus die wél lukt. En als ik thuis kwam van het werk was de verleiding altijd héél groot om even aan te kloppen en samen een pintje te drinken. Want wat was het toch altijd gezellig bij jou en Frieke.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ons Frieke, de schat... Hoe is het mogelijk dat iemand met zo'n groot hart, zo'n hoop verdriet te verteren krijgt.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik hoop dat je rust hebt daarboven. En liefde. Want mijn god, wat heb jij zelf liefgehad...<br />En wij hier beneden, wij zorgen wel voor mekaar.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Met kleine stukjes stopsels moedig proberen om dat hele grote gat te dichten.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik hou je lievelingswoorden in m'n hart, en zal ze koesteren samen met alle mooie herinneringen aan jou...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">The greatest thing you'll ever learn<br />Is just to love and be loved in return</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Nat King Cole</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Vaarwel lieve buur-vriend...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-24434594738919354572013-09-12T14:14:00.005+02:002013-09-12T14:14:54.325+02:00Gebroken kinder-moederhart<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlm3Rr0fY47hjL1V0cgL-8hCKzKSYHyIJZJ9xS8rsIGSofMx40D4I2q-mWFzjS2oXbsSjzVfK4LgK_E9K2iKbgOuRwLOxWYZcLw-sKueNla8hyphenhyphenuR0ApcqzwpoM3BMFn6xgtV3ZwahdlYY/s1600/Snoes.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlm3Rr0fY47hjL1V0cgL-8hCKzKSYHyIJZJ9xS8rsIGSofMx40D4I2q-mWFzjS2oXbsSjzVfK4LgK_E9K2iKbgOuRwLOxWYZcLw-sKueNla8hyphenhyphenuR0ApcqzwpoM3BMFn6xgtV3ZwahdlYY/s320/Snoes.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Nika's moederhartje is voor 't eerst in haar jonge leventje gebroken...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Vorig weekend constateerden we dat het konijnenhok op een kier stond. Voor het kotje zat Snuffeltje breed grijnzend van het verse gras te genieten. Maar Snoesje, het meer-op-avontuur-uit-konijntje was nergens te bespeuren. Een heuse zoektocht werd aangevat, buren en familie werden opgetrommeld, leaflets met een hoopvolle 'Vermist'-boodschap werden dezelfde dag nog aan palen geplakt, in brievenbussen gestopt en zelfs tot bij de bakker gedragen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Sindsdien geen spoor meer van onze kleine wit-zwart gevlekte vriend...</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Nika wil de moed niet opgeven. Ze blijft nog elke dag hopen haar in onze tuin aan te treffen. Maar telkens er weer een vruchteloze dag verstreken is, zie ik haar onzekerheid groeien. En als de zoveelste regenbui op onze straat neerklettert, zie ik haar kleine moederhartje steeds banger worden. Ze overspoelt me met vragen als "Kunnen konijntjes uit plassen drinken?", Waar zou Snoesje nu schuilen?" en "Kan ze wel in de wilde natuur overleven?" </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En ik ben in dubio... Want waar geen hoop meer is, moet je er ook geen creëren. En ik ben ook geen voorstaander van blazen-wijsmaken. Maar je vertelt zo'n kleine pruts toch niet dat haar grootste bezit nooit meer gaat terugkomen omdat ze wellicht de weg kwijt is of het pad van een sluwe vos is gekruist?</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Dus vraag ik me samen met haar luidop af "Waar zit die kleine Snoes nu toch?". Kijk ik nog steeds in de weien rondom me als ik de hond uitlaat. En wordt m'n hartje mee klein bij de gedachte aan dat kleine diertje in de pletsende regen. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Omdat een beetje naïef zijn soms berustender is dan een beetje realistisch zijn.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Waar je ook bent kleine Snoes; het ga je goed. Er wordt in de Vijfboomkensweg nog heel vaak aan je gedacht...</span><br />
Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-82309474066742786542013-09-02T13:50:00.003+02:002013-09-02T13:50:38.317+02:00Afscheid van de zomer...<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitmlT7FhD-Ze_Wsr1JBa0Cl4G0E3Oz_vBJFBk7DpnX7xTYV3dt3nxuDVmBTs9sLVilFZaLGV8YolEe_oantzTWkoHTsZbXozwxeHWGvIspObl5I7KOtjnOJGevN6KfMo6PjcaOTXq7dBs/s1600/Zomer.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitmlT7FhD-Ze_Wsr1JBa0Cl4G0E3Oz_vBJFBk7DpnX7xTYV3dt3nxuDVmBTs9sLVilFZaLGV8YolEe_oantzTWkoHTsZbXozwxeHWGvIspObl5I7KOtjnOJGevN6KfMo6PjcaOTXq7dBs/s320/Zomer.png" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">De werkroutine zit er alweer even terug in. In dat opzicht was vanmorgen een morgen als andere...<br />Maar wat wel anders was dan anders, was het besef - dat bij het afzetten aan de schoolpoort plots in me opkwam - dat de vakantie en alle zaligheid die daar bij te pas komt, nu officieel voorbij is.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Zolang er niks moet (behalve zorgen dat je op één of andere manier uit je bed geraakt 's morgens om te gaan werken), blijft het vakantiegevoel nog nazinderen. De avonden zijn lekker lang en de avondklok is nog niet geactiveerd. Het geregel staat op een laag pitje en de zorgeloosheid bereikt ongeziene hoogtes. We gaan van het ene feestje naar het andere en ervaren het allemaal 'gezellige drukte'. Want alles wat onder de paraplu 'zomer' valt, daar krijg je zelden genoeg of teveel van.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Dus toen de schoolbel deze ochtend ging, voelde ik een plotse doef in m'n maag. Het besef overviel me als een nacht die uit het niets de dag overmeestert:</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">We moeten weer in de pas gaan lopen. Agenda's worden plots weer puzzles. Avonden worden met elke dag korter - te kort. En de avondklok, die gaat met grote ernst opnieuw aan het tikken. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Officieel duurt ie nog tot 21 september, maar ik neem nu al een beetje afscheid:</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Vaarwel zomer van 2013. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik heb lang op je gewacht, gewéldig hard naar je uitgekeken en met elke minuut van je genoten. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Je was een fijne vriend...</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-48895860605758920402013-07-26T09:34:00.006+02:002013-07-26T09:58:10.280+02:00Over behoudsgezindheid én speciale wensen<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Heb ik ooit al eens verteld dat ik eigenlijk nogal van 't behoudsgezinde slag ben?</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">In een wereld die met de tijd alleen maar zotter doordraait, zou ik soms willen dat ik stokken en stenen binnen bereik had om de boel weer even tot stilstand te brengen. Om de dingen lekker te houden zoals ze zijn. Zoals ik ze ken. <br />Zo slaap ik bijvoorbeeld ALTIJD aan de rechtse kant van het bed. Doe mij maar een pizza crudaola bij restaurant Cosmo, en fideuà bij restaurant Condacum (neen, ik hoef de kaart niet te zien). Alleen Leslie komt aan mijn haren in het kapsalon. En hoewel we afgesproken hebben dat we volgend jaar ook eens Spanje en Italië gaan overwegen voor onze familievakantie, zal ik niet vies zijn als er uiteindelijk toch opnieuw voor de Côte d'Azur wordt gekozen.<br />'k Heb zelfs een lijflied dat perféct bij al die behoudsgezindheid past. Als Keane zingt "Everybody's changing, and I don't feel the same..." dan wil ik altijd heel hard roepen "Ik begrijp u, jongen, IK begrijp u!!!".</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Maar veranderingen maken nu eenmaal deel uit van 't leven. En ik heb besloten er deze keer niet tegen te vechten, maar ze met openheid en enthousiasme tegemoed te gaan. Voor wie niet helemaal mee is: ik blijf lekker in Lint wonen, heb geen plannen om mijn vent te verlaten en ben nog steeds gelukkig in m'n huidige job. Maar 't is wel in dat laatste dat er links en rechts wat gaat schuiven. <br />Dusssss: bring it on, zou ik zeggen. Schuif maar waar er geschoven moet worden. Ik ben er klaar voor! (zolang mijn stoel maar blijft staan waar hij nu staat, mijn bureau de mijne maar blijft en oh ja, verander asjeblief niet plots van koffiemerk of zo :-)). </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Verder wil ik vandaag graag een hele speciale wens overbrengen aan een hele speciale persoon:</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Lieve mams,</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ook al heb je een hekel aan ouder worden, en ook al zie je 't huidige cijfer van je aantal levensjaren niet graag en gaan je haren rechtop staan van dat vreselijke lijnabonnement dat je er gratis bovenop hebt gekregen ;-)... ik weet dat je stilletjes wél houdt van verjaren. Dus dat vieren we vanavond samen. Met drie dikke zoenen, een dikke knuffel en de nodige pintjes. Loveyalots en beloof me asjeblief dat je er minstens nog een lijnabonnement bijdoet... xxx</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En Nika'tje: vandaag is de dag: na een volledige maand, van kamp naar oma's zee naar bonnie's zee, nemen we je vanavond weer mee naar je eigen bedje. Ik kan niet wachten. En ik denk dat jij er zo ondertussen ook wel stilletjes aan aan toe bent... <br />Tot straks lieverd xxx</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-6582034237033186608.post-3481287601230656012013-07-05T10:55:00.001+02:002013-07-05T12:18:44.120+02:00SMILE!<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Heb je mijn brede glimlach al opgemerkt vandaag?</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSWz6sPr8MJmpmV3FgLPaO9x396cqmL_p2s3zgTu_enpulcvBYZfQ3x6vKRTjwqyQf2OlzZ67aeEGmXJEDZTpOTMYpJ9hutt_aahuj8pDJ7GsasQjCYFnQotWrHrGK3vu7tf1eYUdTJk4/s225/smile.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSWz6sPr8MJmpmV3FgLPaO9x396cqmL_p2s3zgTu_enpulcvBYZfQ3x6vKRTjwqyQf2OlzZ67aeEGmXJEDZTpOTMYpJ9hutt_aahuj8pDJ7GsasQjCYFnQotWrHrGK3vu7tf1eYUdTJk4/s225/smile.jpg" /></a></div>
</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Hij staat er sinds 00.01u vannacht. </span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Sinds ik 'vandaag' kan antwoorden op de vraag: </span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">"Wanneer komt ze terug?"</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">In minder dan 7 uur mag ik je kleine warme, wellicht waanzinnig-naar-kamp-stinkende lijfje weer tegen me aandrukken.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Van op kamp rijden we recht naar zee, jij en ik.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Wat betekent dat ik op zijn minst een dik uur heb om je hoofdje leeg te vragen, om in te schatten of 't gemis 't plezier niet heeft overschaduwd, om aan te voelen of je hartje met 7 levensjaren wel groot genoeg was om 't met Vlekje en Lady ipv met mama en papa te stellen.<br /><br />Ik ga eerlijk zijn: 't is me DIK tegengevallen, die 5 dagen zonder jou, zonder iets te horen, zonder iets te weten. <br />Dat leeg gevoel vanbinnen - alsof er een beestje een gat in mijn binnenkant had gegraven - daar heb ik de hele tijd NIET aan kunnen wennen.<br />Dus ik moet nu echt gaan hopen dat jij je daar DE WAANZIN geamuseerd hebt. Want anders wordt het anno 2014 wel heel erg moeilijk om naast mezelf ook jou nog eens een keertje te gaan overtuigen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Maar das voor later. <br />Nu tel ik de uren af. En kijk uit naar het moment waarop we in minuten overgaan.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Welkom terug lieverd.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Ik zal proberen je niet dood te knuffelen.</span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Mama xxx</span>Voornikahttp://www.blogger.com/profile/03987011818416371236noreply@blogger.com0