dinsdag 31 augustus 2010

Loslaten


Ik heb losgelaten. Me neergelegd bij de feiten. Beslist om te stoppen met piekeren en alles gewoon z'n gangetje te laten gaan. Wonderbaarlijk wat een gevoel van opluchting ik hiervoor in de plaats heb gekregen! Alles valt ineens vanzelf in de plooi. Niets moet nog en alles lijkt plots mogelijk. Ik los een welgemeende 'pfiiiiieuwwww!'.

Daarnaast heb ik gisteren kennisgemaakt met juf Cécile, die me heel lief en 'ervaren' overkwam, maar die daarnaast ook meteen hele duidelijke regels stelde zodat er van bij de start geen misverstanden mogelijk zijn. Exáct wat Nika nodigheeft, lijkt me.

And so I release another... 'pfiiiiieuwwwww!' ;-)

maandag 30 augustus 2010

Bang hartje

"Nog 2 keer slapen en je mag naar je nieuwe school!" Tot hiertoe reageert Nika steeds met een brede glimlach als we het onderwerp school aansnijden. Mijn hartje wordt daarentegen elke dag een beetje kleiner. Nika heeft een goeie start nodig. Als er iets tegenzit, hoe klein dat ook mag zijn, durft ze daardoor helemaal in een negatieve spiraal te komen. Wij weten dat afleiden dan de beste remedie is. Maar weet de nieuwe juf dat ook? Ik ben zo bang dat er na die 2 heerlijke maanden van rust en geluk terug een sippe snoet gaat verschijnen. Misschien maak ik me om niets zorgen, maar die donkere ochtenden van vorig schooljaar zitten nog veel te vers in m'n geheugen... Ik wil gewoon dat mijn engel gelukkig is. En zorgeloos. Een vrolijke kleuter! Vanavond ontmoeten we de nieuwe juf. Ik ga haar stilletjes mijn bezorgdheid vertellen. Niet omdat ik per se pré-paniek wil zaaien of omdat ik de aandacht op het negatieve wil gaan leggen. Maar vooral omdat ik hoop dat, áls ze nog één hand vrijheeft op 1 september, ze die van Nika er bij 't binnenstappen heel even wil insluiten...

vrijdag 27 augustus 2010

Potten-stress

't Is altijd wat, voor een volle tafel koken. 8 monden heb ik te vullen morgen. Maar eens de trein vertrokken is, ben ik altijd helemaal in mijn sas!
Mijn gouden regel is 'niks op voorhand doen', want ik word maar vloeibaar als ik onder druk sta. Dat betekent dus dat ik morgenvroeg naar de supermarkt ga met mijn lijstje voor 't hoofdgerecht, maar 't voorgerecht en het dessert verzin ik op de winkelvloer.
Een uur voor de mensen komen, sta ik altijd nog dustig in de potten te roeren en komt de stress stilletjes opzetten. Ik schat nog 2 uur nodig te hebben en ik heb er nog maar één en bovendien blijkt die kop haar dan toch vettiger dan ik hem 's morgens had ingeschat. Als ons mama me dan bezig ziet, sterft ze stilletjes in mijn plaats. Maar ik vind het héérlijk, dat soort stress ;-)
Ik verheug me alvast op een gezellige avond - tsjakkaaah!

donderdag 26 augustus 2010

Treasure it!

Het kan plots allemaal zó crystal clear zijn: de mensen waarop je kan bouwen. Aan wie je je ding kan vertellen en weet dat het daar blijft. Bij wie je jezelf kan zijn en daar niet anders voor bekeken wordt. Mensen die jou even graag zien als jij hen en die bovendien niet vies zijn om je dat te vertellen. Vrienden in de ware zin van 't woord dus...
Ik moet echt leren om BAKKEN vitamienen uit die vriendschappen te halen. En er oprecht dankbaar om zijn. Ik heb de luxe omgeven te zijn door gewéldige mensen. Ruwe diamantjes: uiteraard allemaal met een kantje aan, maar zo gevuld van rijkdom.
Dus schud me ajb wakker als ik weer eens even alles zwart zie en blind ben voor al dat goeds. Je hebt het zélf in handen, De Weirt. Van 't begin tot 't einde. Treasure it!!!!

maandag 23 augustus 2010

Energie-lozing

De ene dag een vat vol energie. De andere dag zo plat als een pannenkoek!
Sommige mensen worden zenuwachtig van wind. Ik heb de indruk dat ik er alleen maar van moet geeuwen...

De drukke week die achter ons ligt, heeft ongtwijfeld voor deze plotse energie-lozing gezorgd. Dat is de peer die je krijgt van een overdosis hooi op je vork.
Maar toch is 't zó dat ik het graag heb. Omdat ik dan tegelijk 't gevoel heb dat ik de volle 200% aan 't leven ben!

Ik kruip vanavond tegelijkertijd met Nika in m'n bed (ook haar pijpje is uit!), want morgen wil ik weer een vol vat zijn.

vrijdag 20 augustus 2010

Nopjes

Ik ben vandaag gewéldig in mijn nopjes!
Waarschijnlijk omdat het V.R.I.J.D.A.G. is.
Misschien ook omdat ik vol kattenkwaad zit.
Ik denk ook omdat ik vanmorgen bij 't ontwaken weer eens besefte hoe geweldig Z.O.T ik nog steeds van mijn ventje ben.
Ik peins ook dat mijn snode plannetjes er voor iets tussen zitten ;-)
En ik heb ook gewéldig veel goesting in mijn tennismatch vanavond, waarvoor ik me met elke vezel in m'n lijf ga inzetten. Want ik W.I.L. E.C.H.T G.R.A.A.G. W.I.N.N.E.N!!

Ik voel me heerlijk vandaag. En daar kan nu eens NIKS of NIEMAND een stokje voor steken!

donderdag 19 augustus 2010

Mooi

Mooie spreuk gelezen vandaag:
"Als je loslaat,
heb je twee handen vrij"
Eentje om boven m'n bed te hangen...

maandag 16 augustus 2010

Eens de 30 gepasseerd...

Ik heb de indruk dat ik niet de enige ben die zich sinds een tijdje over vanalles vragen stelt. Ik ontdek steeds vaker dat mensen - eens de 30 gepasseerd - zichzelf in vraag beginnen te stellen. De ene vraagt zich af of hij eigenlijk wel met de juiste getrouwd is. De andere wil plots de wereld gaan zien. Of schabbenvuller in de Colruyt worden ipv directeur marketing.
Niet geheel toevallig, vind ik persoonlijk. De meeste mensen zijn immers vooraan in de 20 als ze trouwen of aan hun eerste job beginnen. En wat weet je dan al over jezelf?! Die bewustwording komt maar gaandeweg...

Zelf voel ik me voor 't eerst in m'n 33-jarige leventje bewust. Bewust van wie ik ben, van hoe ik verder wil evolueren. Bewust van m'n sterke én zwakke kanten.

Opgepast: bewust betekent niet altijd zeker. Het twijfelen krijg ik er wellicht nooit helemaal uit ;-). Maar beseffen waar je staat en waar je heen wil, zorgt in zekere zin al voor een waas van rust. En daardoor is de rush om dingen effectief in de praktijk te gaan veranderen weer wat geluwd.

woensdag 11 augustus 2010

Voorbij

Ik kan wel wenen. Correctie: ik ga waarschijnlijk wenen.
Vandaag is m'n laatste dag vakantie, morgen ga ik weer werken.
Wat bij de aanvang eindeloos leek, komt nu abrupt aan z'n einde.
Het is niet zozeer het werk waar ik tegenop zie, maar vooral het gemis van Nika.

Ook zij heeft het er moeilijk mee. Toen ik haar vanmorgen stilletjes vertelde dat vandaag mama's laatste dag vakantie was, werd ze meteen heel verdrietig. "Ik wil niet dat je gaat werken, je moet voor altijd bij mij blijven!!". Geloof me lieverd, ik heb het er minstens zo moeilijk mee als jij...

Een lange vakantie is echt een godsgeschenk. De band die je samen opbouwt in zo'n periode is met geen pen te beschrijven.
Ik ben sowieso al geen afscheidnemer. Maar dit afscheid valt me toch wel byzonder zwaar...

maandag 9 augustus 2010

Grellig

Echt grellig hoe graag je je kind kan zien...
Het is een gevoel dat maar blíjft groeien, ook al denk je telkens "erger dan dit kan het nu echt niet meer worden!".
Het is grellig omdat dit gevoel van intense liefde bij mij vaak gepaard gaat met angstgevoelens. Als je iemand zó graag ziet, word je panisch bij de gedachte dat er ooit iets mis zou lopen. Ik ben van nature uit geen doemdenker. Maar als het om mijn lieve meid gaat, voelt alles aan als porselein. Het is voor altijd mijn taak om die broosheid van haar te beschermen. Lieve schat, ik koester je vanuit het diepst van m'n hart.
Want ervaring heeft me helaas onder shock geleerd hoe fragiel moederliefde kan zijn...

zaterdag 7 augustus 2010

Heel bewust

Gisteren is m'n vriendin Valérie getrouwd. Alles was van A tot Z zelf gekozen en geregeld. Van de zelfgebakken cupcakes voor de kindjes aan 't gemeentehuis tot het zelf in mekaar getimmerde prieeltje voor de huwelijksgeloften in de kasteeltuin. Mooi als 2 mensen zo bewust voor mekaar kiezen en alles op hun eigen(zinnige) manier doen. De 2 dochters van Valérie waren bruidsmeisjes en straalden de hele dag; 't was echt prachtig om te zien!
Zelf ben ik getrouwd toen ik 25 jaar was. Ik heb uiteraard van het eerste tot het laatste uur genoten die dag, maar na gisteren denk ik dat het heerlijk moet zijn om op dit moment in je leven te trouwen. Ik heb het gevoel dat ik de laatste jaren al veel vaker en veel bewuster voor Dennis heb gekozen dan toen, die 18de mei in 2002. Bovendien sta ik ook veel steviger in 't leven ondertussen. Ik ben blij met de persoon die ik geworden ben en weet wat ik wil in het leven. Het moet ook prachtig zijn om je kleine oogappel die hele dag vlakbij je te hebben...
Dennis voelt het anders aan. Hij hield net van die jonge naïviteit en de spanning die errond hing. Ieder zijn gedacht uiteraard. Gelijkgestemd zullen we wellicht nooit zijn. Gelukkig getrouwd daarentegen wel ;-)

Lieve Valérie, ik ben oprecht vereerd dat we alles vanop de eerste rij mee mochten beleven met jullie. Jullie feest was PRACHTIG! Het mooiste huwelijk dat ik ooit heb bijgewoond. We hebben genoten!
Nu is het jullie beurt om te genieten. Zorg goed voor mekaar...
Kus

dinsdag 3 augustus 2010

In 't hart

Ik hecht me nogal aan aan dingen en mensen. Eens in m'n hart dan is dat voor het leven. Daarom heb ik ook zo'n grote moeite met afscheid nemen. En daarom kan ik ook echt verdriet hebben om dingen die vroeger waren en nu niet meer zijn.

Gisteren hadden we onze vroegere buren op bezoek. Ik ben de hele dag in de weer geweest om een gezellige avond te brouwen. Want we mogen ons appartementje dan wel niet meer missen nu we hier in 't paradijs wonen; de mensen met wie we het deelden mis ik eens zo hard!

M'n schoonpapa verklapte me 't geheim van z'n Marokkaanse balletjes en omdat dat al zwoegen was mocht het dessert een makkelijke Tarte Tatin zijn.

En gezellig wás het! Ik genoot van de complimenten. Over ons huis, over Nika, over m'n balletjes. Niet zozeer omdat complimenten je vleugels geven, maar vooral omdat ik voelde dat ze één voor één 200% gemeend waren.
Op 10 jaar tijd zijn we van buren naar vrienden gegaan. En van vrienden naar mensen die in je hart zitten. Onze buren waren in die periode steeds de eerste getuigen van alle grote momenten in ons leven. En het was veel meer dan "samen onder één dak" in dat blokje van ons!
Ik hoop dat de 7 minuten die nu tussen de Blauwesteenstraat en de Vijfboomkensweg liggen die nauwe band nooit zullen verbreken...