Ik kan wel wenen. Correctie: ik ga waarschijnlijk wenen.Vandaag is m'n laatste dag vakantie, morgen ga ik weer werken.
Wat bij de aanvang eindeloos leek, komt nu abrupt aan z'n einde.
Het is niet zozeer het werk waar ik tegenop zie, maar vooral het gemis van Nika.
Ook zij heeft het er moeilijk mee. Toen ik haar vanmorgen stilletjes vertelde dat vandaag mama's laatste dag vakantie was, werd ze meteen heel verdrietig. "Ik wil niet dat je gaat werken, je moet voor altijd bij mij blijven!!". Geloof me lieverd, ik heb het er minstens zo moeilijk mee als jij...
Een lange vakantie is echt een godsgeschenk. De band die je samen opbouwt in zo'n periode is met geen pen te beschrijven.
Ik ben sowieso al geen afscheidnemer. Maar dit afscheid valt me toch wel byzonder zwaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten