't Is altijd wat, voor een volle tafel koken. 8 monden heb ik te vullen morgen. Maar eens de trein vertrokken is, ben ik altijd helemaal in mijn sas! Mijn gouden regel is 'niks op voorhand doen', want ik word maar vloeibaar als ik onder druk sta. Dat betekent dus dat ik morgenvroeg naar de supermarkt ga met mijn lijstje voor 't hoofdgerecht, maar 't voorgerecht en het dessert verzin ik op de winkelvloer.
Een uur voor de mensen komen, sta ik altijd nog dustig in de potten te roeren en komt de stress stilletjes opzetten. Ik schat nog 2 uur nodig te hebben en ik heb er nog maar één en bovendien blijkt die kop haar dan toch vettiger dan ik hem 's morgens had ingeschat. Als ons mama me dan bezig ziet, sterft ze stilletjes in mijn plaats. Maar ik vind het héérlijk, dat soort stress ;-)
Ik verheug me alvast op een gezellige avond - tsjakkaaah!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten