maandag 31 mei 2010

Verjaren en zo



Zondag wordt Nika 4!

En de weergoden zijn ons tot hiertoe gunstig gestemd. Want de triestige vlagen die ervoor zorgen dat het de hele dag 22u lijkt, gaan het tegen 't einde van de week eindelijk eens opgeven.



To Do's:

- Kroon laten maken door Valerie. Hoofdomtrek meten
- Speeltuig in diepe Limburg ophalen en poging doen om het tegen zaterdag als verrassing opgesteld te krijgen
- Springkasteel ophalen op vrijdag. Opzetten op zaterdag
- Tentje opzetten voor als triestige vlagen toch beslissen terug te keren
- Food voor 50 pers
- Drinks voor 50 pers
- Kindercadeautjes
- Kinderanimator
- Taart bestellen. Nee geen taart; eigelijk heeft iedereen een hekel aan taart-eten en doen we het puur en alleen uit verplichting.
- Taart van het to do lijstje halen

Tegelijkertijd zijn we opnieuw door met onze Interclub-ploeg! Dus moet ik zaterdag eerst om 10u ook nog heel even een enkel-match gaan spelen.

Hooi? Teveel?!?
Niks daarvan. "Multitasking" is my middle name!
En feestjes zijn toch OH ZO HEERLIJK!

Misschien kunnen we allemaal samen duimen voor zon, zodat ik puntje 4 van m'n lijstje kan schrappen. En in de gauwte ook nog een dubbetje kan spelen ;-)

zaterdag 29 mei 2010

VoorSam


Vandaag draag ik m'n schrijfhoekje op aan kleine Sam.
Want vandaag zou kleine Sam 4 jaar zijn geworden.
Correctie: vandaag had kleine Sam 4 jaar MOETEN worden.
Lieve Sam, je zit voor altijd in onze harten.
Lieve Jim en Dora, onze gedachten zijn ALTIJD bij jullie...
Kus

vrijdag 28 mei 2010

Instant genot


Ik heb gisteren genoten.

Nathalie en ik trakteerden Ellen (en onszelf erbij ;-)) op een verwen-avondje in Le Boudoir in Antwerpen. Recht van 't werk de auto inspringen, door de file, zoeken naar een parkeerplekje, teruglopen omdat je ook daar blijkbaar weer tot 21u moet betalen (grmbl!) en dan... trapjes naar beneden waar 3 verwen-bedjes ons naast elkaar staan op te wachten. Een warm dekentje over ons heen en ... instant wegdromen...
Decadent eigenlijk, en ook niet bepaald goedkoop moet ik zeggen. Maar WAT EEN GENOT krijg je ervoor in de plaats! Onbetaalbaar. (Zelfs met een rekening die wijdmonds snakt naar "een nief pré";-))

De sessie eindigde met een schminkbeurt (doe mij maar naturel) en een brushing (doe mij maar naturel) en hopla, de ladies waren klaar om 't stad in te trekken!

Snelle hap op 't Zuid. NOT dus... Na een half uur vloekend rondrijden voor parkeerplaats (inclusief 2 uitvliegers van mezelf en de getuigenis van 2 anderen die mekaar wilden inmaken voor een parkeerplaatsje), toch een plekje weten te bemachtigen. Na een heerlijke pasta nog een wodka-tje in den Hopper. En wanneer we onze jassen aandoen om te vertrekken, zegt een vieze zatte vent - die ik btw nog NOOIT eerder gezien heb, laat staan gesproken! - me plots uit het niets: "blij dat je eindelijk wegbent!". ARREZ.

Ik ben denk ik al aan een nieuwe Boudoir-sessie toe ;-)

donderdag 27 mei 2010

Vier (van de zes) grieten op een rij

Woensdag is Dennis z'n avond om op stap te gaan. Klinkt ongelooflijk "op maandag eten we worst met bloemkool en op vrijdag vis met spinazie" - I know. Maar de ervaring heeft ons geleerd dat goeie afspraken ons de beste vrienden maken. Dus ik ben op woensdag thuis, Dennis op donderdag. Gelukkig heten de VijfTV films "Woensdagavond"-films en niet "Donderdagavond"-films, want dan zou ik dat wekelijkse heerlijk genot dus moeten missen!
Gisteren op 't menu: Sex & the City Movie. Vriendinnetjes-tijd!!!!! Birgit, Ariane en Frea komen naar Lint om samen te kijken. Eerst frietjes van 't frituur en dan met z'n 4en naast elkaar op de zetel - "Bring it on Mr Big!"
Voor mij was het de primeur, dus 'k heb echt wel genoten! (De Franse Tuinman als lectuur en nu dit op TV; 'k hoop dat het menselijk brein niet afsterft van zoveel niet-nadenken ;-))

"De meisjes van de klas". Zo noemen we mekaar nog steeds sinds we in 1994 samen afstudeerden aan het middelbaar. En we zijn met z'n 6-en altijd in contact gebleven. Heel vreemd hoe we zoooo hard van mekaar verschillen en het toch al zo lang met mekaar volhouden! Misschien net omdát we zo verschillend zijn. Maar vooral ook omdat we mekaar toestaan om 100% onszelf te zijn.
Koesteren dus die momenten.
En gauw weer een doodle maken voor een nieuwe date ;-)

woensdag 26 mei 2010

Call me a woose...

Ik ben deze week weer vervuld van nostalgische gevoelens.
Reden: zaterdag is het Eurosongfestival!!

Ik vlieg in één ruk 26 jaar terug in de tijd, 1984, samen met mama en zus Britt in de sofa. Papa heel hard gaan lopen (die krijgt vandaag de dag nog steeds accuut allergische reacties bij het horen van het woord Songf...)

In de sofa dus. Pyama's aan. En mogen opblijven tot de laatste punten uitgedeeld zijn.
Vingers en tenen gekruist. Voor Zweden. 3 blonde gastjes met een gecummuleerd gay-gehalte van 35 Get Ready's.
Maar man WAT EEN SONG! "Diggi loo diggy ley". Met een Stock Aitken and Waterman-gehalte om stijl van achterover te vallen.

En ja hoor. Ze wonnen!!!!
We waren in complete extase. Van 's morgens tot 's avonds zongen we de magische woorden:
Diggi-Loo Diggi-Ley
life is going my way
When I'm walking with my golden shoes
Everything I ever dreamed of, has suddenly come true.

Sindsdien ben ik Eurosong-fan van het eerste uur.
Ik geef punten van 0 tot 12. Krijg kippenvel als 't echt goed is. Braak luidop als 't echt slecht is. Roep ongegeneerd YES of BOOOOH - alsof ik alleen in de living zit.

Dit jaar ben ik extra in m'n nopjes. Want Tom's nummer is door de halve finale, dus we doen mee op zaterdag!! Ik hou van z'n nummer. Krijg er nog steeds kippenvel van.
Tom, mijn 12 punten heb je alvast ;-)

dinsdag 25 mei 2010

(Ver)lang weekend

Je zou je achter je pc kunnen zetten en schrijven over hoe zalig het buiten wel is. Of je zet je buiten, midden in die zaligheid, en schrijft er achteraf een keertje over.
Dat hebben we de laatste 3 dagen intens gedaan. Buiten gezeten en GENOTEN.

't Is echt héérlijk vertoeven in ons tuintje nu, op 't terrasje, naast 't zwembad; glaasje wijn in de ene hand, "De Franse tuinman" in de andere. Geen intriges ajb. Geen boeken met 100 namen, waarin ik steeds 2 pagina's lees: degene die ik gisteren al eens las maar alweer vergeten ben en degene die ik nu lees om morgen om dezelfde reden opnieuw te lezen. Neen, relaxte romantiek, over zomerse, met bloemen overladen tuinen en een knappe fransman die ze komt onderhouden.

Wat ben ik toch met mijn kont IN DE BOTER gevallen! Ik hou van m'n Lintse tuin waarachter de paardjes staan te grazen. 'k Wil nooit nog ergens anders wonen...

Ik hoop heel hard dat het zonnetje ook weer een glimlach op 't gezicht van m'n vriendinnetjes heeft getoverd de laatste dagen. In het meervoud dus, want ik ben tegenwoordig helaas omgeven door droevige snuiten. Eén voor een gewéldige dames, die allemaal diep in m'n hart zitten en die helaas allemaal mannen hebben die niet beseffen wat voor goud ze in hun handen hebben.
Neen sukkels, 't gras is NIET groener aan de overkant. Hoogstens wat frisser. Maar na 3 zwoele zomerdagen is daar heus ook niets meer van te bespeuren hoor!

Blijf dus nog even zonnetje. En geef naast sproeten vooral ook positieve energie. Genoeg om al m'n vriendinnetjes weer op te laden...

vrijdag 21 mei 2010

Ontbijten

Ik ben geen ochtendmens.
Alles staat 's morgens in functie van "hoe kan ik zo lang mogelijk in m'n bed blijven liggen".
Ontbijten betekent een kwartier minder slapen, dus dat doen we dan niet!
Maar de kilo's komen er plots weer bij. 3 stuks. Alstublieft. Net voldoende om alles te doen spannen waardoor het er wel 10 lijken.
Ze komen onaangekondigd en weigeren pertinent om weer weg te gaan.

Maar als ik terugdenk aan de momenten waarop ik "op m'n smalst" was, dan moet ik helaas constateren dat dat eigenlijk de momenten waren waarop ik "op m'n ongelukkigst" was.
Dus eigenlijk moet ik er misschien niet zo rouwig om zijn.
En zo krijgt "geluksbandje" plots een hele andere betekenis ;-)

M'n vriendin vertelde me dat als je niet ontbijt, je lichaam bij de lunch alle vetstoffen volledig opneemt, waardoor je meer bijkomt dan wanneer je wel ontbijt.
Sounds logical, no?
Dus worstel ik me nu dagelijks doorheen een kommetje Kellog's met rode vruchten.
'k Voel me boenk al een pak lichter!

donderdag 20 mei 2010

Eén ding weet ik zeker!


Tegenwoordig sta ik elke dag op met een vreemd gevoel in m'n buik.
Het voelt als stress, maar het is geen stress.
Na lang denken over wat het dan wel zou kunnen zijn, ben ik er uit: 't is een gevoel van onrust.

Weten dat er dingen gaan gebeuren. Of zouden moeten gaan gebeuren. Maar niet weten wat je ermee aan moet. Ik zei dit weekend nog lachend tegen Dennis: "Ik weet één ding zeker, en dat is dat het allemaal niet meer weet!" ;-)

Moesten centjes niet tellen en je met persoonlijk geluk aan de kassa van Delhaize zou kunnen betalen, dan zou m'n leventje er zeker anders uitzien.
Nogmaals, vraag me niet "hoe?". Ik weet alleen "anders!"

Dus moet ik beginnen te graven. Op zoek naar wat dieper dan diep zit. En waarvan ik het bestaan misschien zelfs nog niet afweet.
Maar dat kan alleen als alle andere dingen die wél zeker zijn, zeker blijven.

Dus lieve man van me, blijf asjeblief voor altijd bij me. Lieve dochter, geef me alle liefde die je in je kleine lijfje zitten hebt. Lieve vriendinnen, luister af en toe nog eens effe naar m'n gezaag.
En dan valt alles uiteindelijk wel in z'n plooi...

woensdag 19 mei 2010

Woensdagen...


Wie had ooit kunnen denken dat ik zo zou gaan genieten van parttime "huismoedertje" te zijn??

Radio 2 - op televisie ;-) - op de achtergrond, wasje in 't machien, droogje in de kast, 9.30u en nog steeds in m'n pyama, tasje koffie naast de computer. H.E.E.R.L.I.J.K.!

Sinds oktober werk ik 4/5. "Verplicht". Crisis. Wat ik eerst een beetje twijfelachtig over me heen liet komen, laat ik me nu beslist niet meer afnemen!

Bovendien is mijn gezicht vandaag gekleurd met een stralende glimlach. Want Nika is vanmorgen opgestaan zonder wenen. En ook aan school was het bijna gelukt. Alleen een beetje zeuren zei Dennis, maar niet wenen. Dat verdient toch een sticker, niet? (jep, onder 't mom baadt het niet... zijn dan we toch maar aan het stickers-plakken geslaan...)

Straf toch hoe zo'n kleine dingen als "eens een keertje niet brullen" je van zo'n intens geluk kunnen sieren.

Ik beloof bij deze plechtig dat ik "een rustige ochtend" nooit meer for granted neem...

dinsdag 18 mei 2010

Moetjes en magjes

Gisteren hadden we samen zó'n zalige avond, Nika en ik.
Gevuld met stapels kussen en lieve knuffels.
Samen lachen om haar mopjes. Die elke dag leuker worden. Net als de snoeten die ze erbj trekt!
Mijn god, wat zie ik je graag...

En dan toch plots weer zo wenen. Omdat ze "moet gaan slapen".
"Moetjes" zijn haar vrienden niet tegenwoordig.
Hoe leg ik haar uit dat elk geslaagd "moetje" leidt tot 100.000 "magjes"?
Wat zou ze me gelukkig maken als we die crisissen voorgoed konden opbergen...
Wat moet ik toch doen om die negatieve spiraal te doorbreken?
Stickers plakken, zou de supernanny wellicht zegggen.
Of 85.000 knikkers in een pot.

Ik wil gewoon die zalige momenten van voorheen terug.
Vlug in haar warme bedje kruipen en "samen" wakker worden. Dikke knuffel en huppelend de klas in. Verhaaltje over paarden, kus op haar voorhoofdje met de zalige woorden "slaap lekker mammie!".

Morgen beter lieve schat?
Beloof het me. Asjeblief...

18 mei. Een mooie dag om te starten...


Vandaag zijn Dennis en ik 8 jaar getrouwd.
Een mooie dag om een schrijfhoekje te starten vind ik!
Hoe ik nu plots op 't idee kwam kan ik niet juist zeggen; het was eerder een gevoel.

Een plotse drang om wat dingen van me af te gaan schrijven.
Zowel leuke dingen - dingen die me blij maken, als dingen waar ik me zorgen over maak - waar ik al eens een stil traantje over laat.
Mijn schrijfhoekje heet "VoorNika" omdat eens je kinderen hebt, alles plots rond hen draait; ze consumeren je - of zal ik zeggen ze "verorberen" je ;-).

Maar het had zo goed "VoorMezelf" kunnen heten.
Want daarvoor doe ik het eigenlijk: om hier af en toe eens een eitje te leggen!