Woensdagen...

Wie had ooit kunnen denken dat ik zo zou gaan genieten van parttime "huismoedertje" te zijn??

Radio 2 - op televisie ;-) - op de achtergrond, wasje in 't machien, droogje in de kast, 9.30u en nog steeds in m'n pyama, tasje koffie naast de computer. H.E.E.R.L.I.J.K.!

Sinds oktober werk ik 4/5. "Verplicht". Crisis. Wat ik eerst een beetje twijfelachtig over me heen liet komen, laat ik me nu beslist niet meer afnemen!

Bovendien is mijn gezicht vandaag gekleurd met een stralende glimlach. Want Nika is vanmorgen opgestaan zonder wenen. En ook aan school was het bijna gelukt. Alleen een beetje zeuren zei Dennis, maar niet wenen. Dat verdient toch een sticker, niet? (jep, onder 't mom baadt het niet... zijn dan we toch maar aan het stickers-plakken geslaan...)

Straf toch hoe zo'n kleine dingen als "eens een keertje niet brullen" je van zo'n intens geluk kunnen sieren.

Ik beloof bij deze plechtig dat ik "een rustige ochtend" nooit meer for granted neem...