Mijn zetel roept me. Met grote urgentie. Reden: er is de laatste tijd te weinig in gezeten. Oorzaak: luxe-probleem. Een te druk sociaal leven. De laatste maanden zijn weer zo hectisch geweest: feestje hier, etentje daar, vrienden op bezoek, bij vrienden op bezoek. Hierdoor is er zelden nog tijd geweest voor een dagje of een avondje niksen. En dat is echt zó jammer, want eigenlijk zijn die gestolen momenten de beste momenten.Nika is het daar bovendien helemaal mee eens. Als zij mocht kiezen bleven we gewoon ALTIJD thuis (een gen dat minstens 2 generaties moet hebben overgeslaan...) Ik kan haar niet blijer maken dan door te zeggen "vandaag blijven we een hele dag thuis!" Dan gaat dat snoetje spontaan stralen en schudt ze haar lijfje van puur contentement. Ik heb besloten dat ik haar haar zin ga geven: we MOETEN meer tijd voor onszelf maken. We gaan die zetel verslijten! De enige die daar niet blij van gaat worden is Billie. Want die moet dan weer verhuizen onder de salontafel ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten