Frank bakkes

Nika doet het nog steeds goed op school. Daarmee bedoel ik dan dat ze 's morgens nog steeds niet weent aan de schoolpoort en dat de juf 's avonds nog steeds antwoordt "héél flink" als ik vraag hoe ze 't die dag gedaan heeft. Echter, wat ik de laatste dagen thuis mocht ervaren, vond ik heel wat minder. Mijn dochter heeft een frank bakkes opgelopen op haar nieuwe school. Ze luistert voor geen meter, doet pertinent het tegenovergestelde van wat ik vraag, herhaalt mijn exacte woorden als ik boos op haar word (héél irritant is dat!), doet er anderhalf uur (!!) over om één boterham te eten en vindt het bovendien helemaal niet erg om daarvoor anderhalf uur op een stoel te moeten blijven zitten (waar ik haar gezet heb nadat ik onder luid "nee niet gaan kijken mama!!"-geschreeuw ontdekt had dat ze de eerste boterham, die ik mee met haar naar buiten had gegeven, integraal onder mijn auto op de oprit had gezwierd - grrrrrrr).

Ik moet toegeven dat ik m'n lach heel erg moest inhouden toen ik die laatste ontdekking deed, maar over de ganse lijn vind ik het eigenlijk echt geen prettige omwenteling. Ik betrap mezelf erop dat ik de hele dag door ruzie met haar moet maken en de ene frats is nog niet koud of ze daagt me al opnieuw uit. Misschien zitten we zonder dat ik het besef weer samen in een kip-of-ei-verhaal, waar plots niet meer duidelijk is of mijn aanhoudende gemoraliseer nu gevolg is van haar aanhoudende kuren of omgekeerd.

Ik denk in ieder geval dat het weer stickertijd is. Deze keer geen stickers omdat er niet geweend is, maar stickers als er geen franke kuren zijn geweest.

Al heb ik zo'n voorgevoel dat ik voorlopig nog ruimschoots ga toekomen met één pakje ;-)