't Is uiteindelijk ook echt een heel fijn weekend geworden! We beginnen bij 't begin:
Nika en ik zijn met de trein tot aan de Elisabethzaal gereden. Ze zag er - al zeg ik het zelf - om op te eten uit in haar K3-kleed... Ik denk dat de vrijdag-vermoeidheid haar wat parten speelde want haar enthousiasme haalde niet het verwachte niveau. Maar toen ze bij 't buitengaan nog vlug een lichtgevende stok kreeg (van f.c.k.n.g. 8 sneuro's!!), zag ik dat ze het geheel toch wel gezellig had gevonden ;-).
Nika met Bonnie de tram op en ik naar de Stadsschouwburg voor de Dans der Vampieren met VIP-treatment.
Het prachtige aan het spektakel was dat de zangers werden bijgestaan door gewéldig straffe dansers. Als de hele groep samen in actie kwam, was het regelmatig chicken boobies. Maar man oh man, wat was het van tijd ook langdraaaaadig!! Is uiteraard persoonlijke goesting, maar ik kan het soms gewéldig op mijn zenuwen krijgen van het oh zo typische fenomeen van musicals, zijnde "We gaan gewoon ALLES ziiiiingen, ook als het maar is om te zeggen dat de zoooooon vandaag zo mooi schiiiiijjjjnt...." Ongelóóflijk irritant vind ik dat! Soit, ik heb dus op mijn beurt ook mijn vrijdag-klopke gekregen en ben (tot 2 keer toe) even ingedommeld. Oncomfortabel ingedommeld weliswaar, want als mijn knieën al tegen de zetel voor me gepramd zaten, wil ik niet weten hoe de-man-van-2-meter naast me zicht gedurende 3 uur heeft moeten voelen. Soit, ik had al beter gezien dus. De pintjes erna in De Duifkens met Saïd en Anja én een colega met zijn Senegalese vrouw waren niet alleen héél gezellig, maar bezorgden me tevens het recept-idee voor mijn visite van de dag erna!
Het prachtige aan het spektakel was dat de zangers werden bijgestaan door gewéldig straffe dansers. Als de hele groep samen in actie kwam, was het regelmatig chicken boobies. Maar man oh man, wat was het van tijd ook langdraaaaadig!! Is uiteraard persoonlijke goesting, maar ik kan het soms gewéldig op mijn zenuwen krijgen van het oh zo typische fenomeen van musicals, zijnde "We gaan gewoon ALLES ziiiiingen, ook als het maar is om te zeggen dat de zoooooon vandaag zo mooi schiiiiijjjjnt...." Ongelóóflijk irritant vind ik dat! Soit, ik heb dus op mijn beurt ook mijn vrijdag-klopke gekregen en ben (tot 2 keer toe) even ingedommeld. Oncomfortabel ingedommeld weliswaar, want als mijn knieën al tegen de zetel voor me gepramd zaten, wil ik niet weten hoe de-man-van-2-meter naast me zicht gedurende 3 uur heeft moeten voelen. Soit, ik had al beter gezien dus. De pintjes erna in De Duifkens met Saïd en Anja én een colega met zijn Senegalese vrouw waren niet alleen héél gezellig, maar bezorgden me tevens het recept-idee voor mijn visite van de dag erna!
Ik maakte Poulet Yassa (maar verving de kip door kalkoen wegens net iets sappiger) en was zelf byzonder blij verrast door deze lekkernij! You should try it yourself.De kinderen genoten van een heerlijke speelmiddag en wij hebben flink bijgekletst.
En zondag zijn we dus loeihard voor de kandidatuur 'ouders van de maand' gegaan: met Nika én vriendin naar Océade. Wie af en toe licht misnoegd naar z'n eigen lijf kijkt in de spiegel, moet beslist een bezoekje Océade overwegen en de op-5-minuten-complex-vrij-ervaring beleven! De figuren die je daar ziet lopen, zijn met geen pen te omschrijven...Je mag ook echt niet denken aan de moleculaire atoombom die zich wellicht in het water bevindt, want dan loop je gillend buiten. Maar de kinderen hebben GENOTEN. Ze hebben gezwommen, gelopen, gedoken en geschoven dat het een lieve deugd was.
En daar doe je het uiteindelijk toch allemaal voor he. Want genietende kinderen staan immers recht evenredig met contente ouders...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten