Over kappers

Niks zo zalig als op je vrije dag naar de kapper gaan. Goei boek onder de arm en gedurende 2 uur niks doen dan lezen, koffie lurken en ontspannen. Het was overigens hoognodig want ik had een uitgroei met de breedte van een dubbel tramspoor (neen, ik ben helaas niet blond geboren). Het was genieten, echt waar.
Tot ik thuiskwam en het geheel nog eens van dichtbij in m'n eigen spiegel bekeek. Mijn haar was op sommige plaatsen precies het kleurboek van een 2-jarige!! Dit fenomeen verkrijg je als je bij het aflopen van de wekker niet eerst kijkt of 't product z'n ding heeft gedaan of misschien nog wat langer moet. Nee, gewoon meteen bij het horen van de rinkel van aan de andere kant van 't kapsalon roepen: "u mag naar de wastafel!!" (de hond van Pavlov was er niks tegen...). Hoe moeilijk kan dit eigenlijk zijn??? Als je een hele dag niks anders doet dan haren kleuren, omdat dat je BEROEP is, hoe kan het dan dat je er gewoon NIKS van bakt?? Ik hou de hoorn toch ook niet ondersteboven als ik de telefoon opneem en ik typ mijn mails toch niet achterstevoren of zo? Djeezes...
Gevolg: nu kan ik in 't weekend - als de rest van Lint ook met boek onder de arm naar de kapper teent - opnieuw in de stoel gaan zitten. En daar is echt niks relax en enjoy meer aan. Dat is gewoon een pure waste of time. Grmbl...