woensdag 5 oktober 2011

Home sweet home (or not?!)

We zijn zo terug als een mens maar terug kan zijn.
Dat wil zeggen: bijgewassen, bijgeplassen, bijgerommeld, bijgelezen, ... soit, 'bij' dus.
Over hoe heerlijk het is geweest en wat ik er allemaal van gevonden heb, schrijf ik later nog een postje. Maar gezien deze ochtend toch wel een speciaal kantje had, wil ik het eerst even daarover hebben; want dat zit nu namelijk nog vers in mijn geheugen (en maag en hart).
Nika was maandagochtend helemaal niet in de mood om terug naar school te gaan. Ze hing eerst aan mijn been en vervolgens rond mijn nek. Ik had het geluk dat ze die dag op schoolreis ging en dat ik haar eerst nog even zelf naar de trein kon brengen, zodat ze afgeleid, met een glimlach en haar vingers in een 'love you' gevouwen voor het raam het station is uitgereden...
Gisteren dacht ik dat we min of meer gelanceerd waren. Maar vanmorgen was drama ten top! Om 7.20u, net als ik wilde vertrekken (vroeg, zodat ik om 12u aan de schoolpoort kan staat straks), klonk er een stil stemmetje uit de kamer. "Mama'tje? Mamaaa'tje?" En toen ze bij 't binnenkomen zag dat ik jas en schoenen al aanhad, is ze helemaal gepanikeerd. Ik mocht niet weg, moest bij haar blijven. Ze hing rond mijn nek en huilde de hele tijd. Toen ik een kwartier later dan eindelijk echt weg was, hoorde ik haar nog door het dakraam heen brullen "Ik wilde nog één kusje en één knuffel geven!!!!". Pfieuw...

Als 'grote mens' weet je dat na zonneschijn onontkomelijk regen volgt en besef je dat vakantie eigenlijk twee weken fictie is en werkendag de realiteit. Maar het zalig naïeve kinderhart van een vijfjarige begrijpt daar uiteraard geen klos van. "Why change a winning horse?" moet ze wellicht denken. Waarom moet jij nu zo hoognodig gaan werken en ik zo hoognodig naar school gaan, terwijl we hier even goed met z'n allen gezellig thuis kunnen blijven? Moeilijk uit te leggen. Zeker als je er in je diepste binnenste eigenlijk nét zo over denkt.
Kom op lieverd, effe doorzetten nu. Binnen een kleine maand wordt jou alweer een weekje heerlijk-thuis-zijn voorgeschoteld... xxx

Geen opmerkingen:

Een reactie posten