5 jaar geleden...

Exact 5 jaar geleden, zo ongeveer rond het uur dat ik dit bericht post, gaf mijn dochter haar eerste tekenen dat haar tijd in mijn buik verstreken was. Met de koffer die al een week klaarstond én met de overtuiging er een paar uur later wellicht onverrichterzake mee terug naar huis te keren, teenden we naar Sint Augustinus. Wat ik echter niet wist, was dat ze er écht wel uitwilde en dat ik 3 uur later al mama zou zijn...
Als ik eraan terugdenk, is het nog steeds met een brok weemoed in de buik. Ik heb toen genoten van élk moment en alleen al daarvoor zou ik het zo weer overdoen. Alleen daarvoor zeg ik dus, want ik denk dat de romantiek van een baby er ook wel snel af is als je nog een tweede om aandacht roepende kind hebt rondlopen ;-)
5 jaar is mijn kleine meid al. En omdat het al 2 dagen op rij feest is geweest en ze volgens mij helemaal niet besefte dat het eigenlijk pas vandaag écht 'de dag' was,  heb ik haar - zoals iedere weemoedige moeder wellicht vanaf een bepaalde leeftijd jaarlijks begint te doen - vanmorgen het moederhuis-verhaal verteld.
Maar of dat nu verduidelijking heeft geschept is maar de vraag. De tijdsindicatie '5 jaar geleden' drong namelijk niet helemaal door. Want plots klaarde haar gezichtje helemaal op en zei ze verheugd: "Mama, heb jij vanmorgen echt een baby gekregen??!!??".
De gedachtengang van een 5-jarige... heerlijk, toch?!