woensdag 22 juni 2011

Zonder grijswaarden

 

Mijn dochter's gevoelens zijn altijd zwart of wit. Ze kent geen grijswaarden.
Daarmee bedoel ik dat, zo hard als ze kan protesteren of kwaad zijn, zo intens lief kan ze aan de andere kant zijn.



Gisterenavond en vanmorgen waren daar een heel mooi voorbeeld van:
We kijken samen nog één programma'tje extra, met de plechtige belofte dan zonder meuzzen te gaan slapen. Maar wanneer het dan écht tijd is, wordt de belofte gebroken. Ze wil niet en ze zal niet en ze gaat niet. Ik heb me boos gemaakt en haar vervolgens naar boven gestuurd en de honneurs aan papa gelaten - effe geen zin in strijd.
En vanmorgen, alsof er geen nacht was tussen geweest maar slechts 10 minuutjes van bezinning, werd ze wakker en kon ze maar niet stoppen met haar liefde voor mama te uiten. Nog een knuffel en nog één laatste kus en "love youuuuu" en....
Met een met liefde gevuld hart, stap ik om 7.30u in mijn auto en tel de uren af naar onze "meisjesdag", want zo noemen we onze woensdagmiddag samen tegenwoordig...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten