maandag 14 februari 2011

Vierenhalf

Ons meisje begint groot te worden. Groot zoals in flink bedoel ik dan. Ik merk dat ik me steeds minder boos moet maken op haar. En als ik haar daar attent op maak, lacht ze naar me zoals een groot flink meisje dat doet. Als ze gaat logeren, krijgen we haar terug met berichten als "we hebben niet geweten dat ze er was", of "ze is zooooo lief geweest". En dan geniet ik. Aanmoedigen is immers zoveel fijner dan terechtwijzen. Ook met andere kinderen samen klikt het alsmaar beter. Waar het vroeger regelmatig "mijn idee of klop" was, is het nu echt samenspelen geworden, met wederzijdse inspraak. Gisterenavond zijn we zelfs met ons drietjes op restaurant geweest. We waren allemaal relaxed en het is een zalige avond geworden. Geen gezeur, flink eten, mooi spelen, samen lachen. Tot gisteren kende ik dat soort ideale taferelen alleen van in die Amerikaanse stroopseries als 7th Heaven, waar die katholieke zeepsmoelen allemaal van die oerdegelijke kinderen hebben die van bij de geboorte met al 2 woorden spreken. Maar gisteren hebben we het dus zelf aan de levende lijve mogen ondervinden. Als kroon op de avond viel ons voorbeeldig kind ook nog eens in slaap in de auto onderweg naar huis, hup 't bedje in en gewoon verder slapen. Ik blonk van genot toen ik me in m'n zetel liet neerzakken...
Na 'terrible two' en 'horrible three' lijkt vierenhalf me precies wel een redelijk geweldige leeftijd. Ik teken bij deze dan ook meteen voor een handhaving van de huidige situatie en steek een dikke pluim op mijn dochter's hoed. Mijn kleine dochter, die by the way vandaag glunderend met een zelf ingekleurd hart naar school is getrokken. Voor 'liefjesdag'. Voor Anthony. De gelukzak...

1 opmerking:

  1. I do not even understand how I finished up here, however I assumed this put up was great.
    I don't realize who you're but certainly you are going to
    a well-known blogger in the event you aren't already. Cheers!
    Feel free to visit my weblog - clean my pc

    BeantwoordenVerwijderen