Uitgeslapen

Ons huis ruikt naar gebak. Ik maakte vanmorgen een cake (recht uit het zakje ;-)) én een appeltaart. Het was Dennis' beurt om uit te slapen vandaag en eens ik over m'n 'Geef me nog 10 minuten asjebief' heen was, was ik blij dat ik vroeg op was. De bedrijvigheid die me overvalt na een uitgeslapen nacht is werkelijk miraculeus. Alles gaat dan zo vlot en met zoveel goesting! Zometeen maken we nog onze brief voor de Sint (het zou beslist handiger zijn om dat Bart-Smit-boekje meteen integraal op de brief te plakken, want Nika roept steevast "Dit wil ik!!!!!!!!" bij elke afbeelding die har vingertje passeert). En dan, als 't zonnetje ons gunstig gestemd is, een tochtje maken op m'n nieuwe fiets (gewéldige uitvinding, die ecocheques!)
En vanmiddag tenen we naar Herent, want we zijn uitgenodigd bij Ronny en Nathalie en hun 3 kinderen voor een gezellige middag / avond. Ik hoop eigenlijk stilletjes dat het tegen dan pijpestelen regent, waardoor we binnen moeten blijven en een Kolonistje of 85 gaan spelen. Zoals in the good old days. Daar heb ik nu eens gewéldig veel zin in!!
Ik voel me helemaal herfstvakantie. Ik ga gewoon heel even doen of ik volgende week niet moet gaan werken. In gedachten tel ik al heel even af naar de kerstvakantie. Dezelfde gezelligheid, maar dan in 10 dagen thuis gestoken... Joy!

Zo lief

Ze is zo lief tegenwoordig, ons Nika. Er is echt iets met haar gebeurd de laatste weken. Ze kan zo gemeend en intens knuffelen dat je haast misselijk wordt van genot!
Het begint al 's morgens, als ik routinegewijs bij haar in 't bedje kruip en ze haar 2 zachtje voetjes zo schattig tussen m'n benen schuift. Hetzelfde gebeurt op de speelplaats als ik haar kom halen en ze heeft me in de mot: de lach die ze dan lost, straalt zo hard dat je 'm vanop afstand voelt gloeien.
Maar ze kan het tegenwoordig ook gewoon thuis krijgen: als ik voor haar een film uit de kast kies en ze plots een gestolen zoentje komt weggeven. Of als ik in de zetel zit en ze stilletjes op m'n schoot kruipt voor een knuffel. Of als we samen een spelletje spelen en ze tussen 2 dobbelsteenworpen plots glimlacht en "och mama-lief toch" zegt.
Pfieuwwww... Daar ben telkens helemaal 'tonderstenboven'...
Ik wil het nu dan ook heel bewust niet hebben over de fenomenen 'rondvliegende patatten' en 'omvervallende bekers water', waar we de laatste dagen ook al eens mee getrakteerd werden. Neen, daar gaan we nu echt niet over uitwijden.
Cause frankly my dear, at this moment, I don't give a damn!

Zo'n dagen

't Is een binnenblijven-dag
Een hele dag in jogging - 't mag

Pompoenen in de soep
de vloer vol speelgoed-troep

Niks educatie, gewoon Spirit op TV
samen onder een deken, heerlijk met ons twee

Niks moet vandaag, alles kan
"Nog een snoepje mams? "Ok nog eentje dan"

Heerlijk voor een keer, 'zo'n dagen'
Maar mag ik voor morgen wel terug een streepje zon vragen?

Toemtidoem!

Ik ben toem-ti-doem vandaag.

Want de laatste pagina van de GVA staat quasi volledig vol met een artikel van mij! M'n vriendin Valérie was ook behoorlijk blij. Want het artikel was geheel aan haar gewijd ;-)
't Is fijn als de dingen goed draaien. Als je voelt dat je stilletjes aan je weg aan 't vinden bent. Stapje voor stapje. Zonder al te veel te aarzelen, maar toch doordacht.

Jep, we gaan beslist de goeie kant op!

Daarnaast is m'n hartje vandaag toch ook bij m'n vriendin Britt. En ook bij Anne-Laura. They know why... x

Goe moe

Ja wadde. 't Was echt een goei weekend. Ik ben zaterdag nog eens tot 5u op de lappen geweest; teken dat het echt plezant was. 't Triestige van de zaak is dat ik er - gelijk een oud weufke - nog steeds van aan 't bekomen ben. Ik denk dat ik per uur dat ik te laat in m'n bed lig (en voor een oud weufke is 't om 12 uur al schoon geweest) tegenwoordig gemiddeld een dag nodig heb om te bekomen. Dat betekent dat ik er tegen donderdag terug door moet zijn. Nét op tijd om met een paar ex-collegaatjes af te spreken ;-))
Daarnaast heb ik dit weekend ook nog een telefonisch interviewtje afgenomen van Raf Van Brussel. Een lieve man, vond ik. Een toffe peer. Ik weet zeker dat ik een beetje ga blozen als ik hem ooit in Lint tegenkom. Ik hoop stilletjes dat ik hem ooit in Lint tegenkom...

Warm weekend

't Wordt een fijn weekend. Dat staat vast. Eentje dat helemaal past bij het witloof-in-de-oven-gevoel dat ik begin deze week had. (ik heb woensdag dus ook effectief witloof in de oven gemaakt! ;-))
Vanavond gaan we met heel de familie bij mijn ouders eten. Een klassieker in de categorie gezelligheid: zo lang aperitieven dat onze honger al bijna over is en we ons in een waas naar de eettafel begeven. Vervolgens beetje bekomen door de magen te vullen, om dan over te gaan tot shift 2 en uiteindelijk na de nodige Franse chansons te hebben meegebruld 'goe gelaaien' naar huis te keren.
Morgen werken in de tuin, beetje artikeltjes schrijven en dan etentje met de vroegere buren bij 'Ons Tanti', die op papier geen tante is maar in de praktijk zeer zeker wel.
En dan breng ik als afsluiter nog even een nachtelijk bezoekje aan de verjaardagsdrink van mijn lieve vriendin Charlotte, die tegenwoordig 100 keer zo sterk is als 10 ikkes samen en die niet gewoon in m'n hart zit maar er helemaal mee vergroeid is. 
Kortom, net het weekend dat ik nodighad en waar ik hopelijk met volle teugen van ga genieten... Voor al m'n lieve lezertjes ook een berg gezelligheid gewenst... Kus! 

In een schoon kaderke

Ik heb duidelijke richtlijnen nodig om te kunnen functioneren. Een kader, quoi. En een niet fout te interpreteren planning.
Is dit een fenomeen dat voortkomt uit mijn job als Account, die ik ondertussen bijna 10 jaar doe? Of is dit gewoon intrinsiek aan mezelf? 'k Zou 't begot ni weten.
Maar wat ik wel weet is dat ik zonder structuur en planning raktsjak in no time zenuwen krijg.
Ik vrees dat het journalistenwereldje me dus nog vaak 'de zenuwen' gaat geven, vermits ik enerzijds m'n weg nog moet vinden in deze kader-loze omgeving en gezien je anderzijds nieuws nu eenmaal niet kan plannen. En de waanzinnig handige online tool waarmee je alles in no time kan inputten, werkt uiteraard niet bij mij; daarvoor moet je eerst weer een of andere software downloaden (in de kantlijn: ik moet al braken van ellende als ik er nog maar aan denk dat ik wellicht iets moet gaan downloaden).
Niet dat dit alles m'n enthousiasme tempert hoor. Verre van!
Maar de dingen zien er gewoon zoveel beter uit als ze in een lijstje zit. Een schoon kaderke. In een schoon kleureke. Dat ik zelf heb gekozen. Tegen de dag dat ik mijn keuze moest doorgeven.
Mortzalwelaanmijliggenzekers?!? ;-)

Ik voel me...

Ik voel me witloof in den oven
en Dirthy Dancing
en Gente di Mare.

Ik voel me Nieuwjaar thuis met de buren
en jeugdboeken van Bart Moeyaert
en tomatenroomsoep met ballekes uit blik

Ik voel me zetel met deken
en cappucino uit een zakje
en weekendje Ardennen.

Ken je 't?

Over Turkije en vooroordelen

Dennis en ik hebben nooit eerder aan Turkije gedacht als vakantiebestemming. Tot voor 5 jaar was de hoofdreden hiervoor dat we verre reizen verkozen 'zolang het nog kon'. De laatste 5 jaar was hier eigenlijk maar één reden voor: we hadden een ton vooroordelen over dit land als vakantiebestemming.
Dit jaar hebben we ons toch laten verleiden. En een deel van die vooroordelen bleken waar te zijn. Maar Turkije heeft ons op vele vlakken ook aangenaam verrast.
Ik som een aantal vooroordelen die we hadden even op, maar weerleg ze ook waar nodig:

Vooroordeel 1: Als je je hotel buitenstapt, valt er geen kloot te beleven.
Is deels waar. Aan de voorkant van ons hotel een hele straat met het ene brol-hol naast het andere. (Overal staat 'fixed price', maar wie dat gelooft is geweldig in 't zak gezet.) Verder niks interessants te bespeuren. Maar... Je kan ook voor geen geld een busje nemen en naar watervallen gaan kijken, een terrasje gaan doen aan het jachthaventje van Side en een Efes-pils drinken naast het kabbelende water of rondkuieren op de oergezellige markt van Manavgat. En das dan nog maar het weinige wat wij gedaan hebben. Antalya-stad moet je naar 't schijnt het gevoel geven dat je ook hebt als je door de smalle straatjes van pakweg Kreta of Liguria wandelt. En daar hou ik gewéldig van (niet geraakt wegens 1 uur bus en dus 3 kwartier teveel met dochter van 4 erbij).

Vooroordeel 2: Je moet overal afdingen.
Waar. Helemaal waar. Het enige wat ik gekocht heb is een kasjmieren sjaal, een prinsessenpakje voor Nika en een paar oorbelletjes en zelfs toen al hing dat pingelen instant m'n frak uit. De regel is de helft geven van wat ze eerst vragen, maar zelfs als je daarin geslaagd bent, voel je je bij 't buitenstappen nog waanzinnig in je k*nt gen**kt.

Vooroordeel 3: Turkije is by far de meest toeristische toeristische bestemming op aarde.
Waar. Helemaal bevestigd. Elke Belgische marginaal heeft volgens mij wel eens een reis naar Turkije geboekt, al dan niet op afbetaling. En als je het gecummuleerde IQ van het gehele Belgische Jetair-busje waar we opzaten in de motor van dat busje had gestoken, waren we wellicht achteruit naar ons hotel gereden. De vraag is maar hoe hard je je daarin moet ergeren. Eens van de bus gaat ieder zijn weg en bepaal je zelf hoeveel omgevings-ergernis je toelaat, toch?

4/ De Turkse hotels zitten vol Russen. En Russen is het soort dat je niet naast je aan 't zwembad wil hebben en al zeker niet naast je aan tafel wil. Iemand moet die mensen echt eens een keer uitleggen dat 'all-you-can-eat' niet synoniem staat met 'all-you-can-put-on-a-plate-and-then-DON'T-eat'. De truuk bestaat er echter in te surfen op alle mogelijke reis-beoordelings-sites zoals Zoover en te zoeken naar hotels die Rus-vrij zijn. (Er stond niet bij dat het onze het buitenverblijf was van geheel vakantiegaand Duitsland, maar kom, we hebben de après-ski-schlager bij het aperitief er met de glimlach bijgenomen ;-))

Ik denk dat ik hierbij onze grootste vooroordelen opgelijst heb. Zoals je ziet heb ik de meeste ervan meteen ook al weerlegd of alleszins toch de meeste scherpe kantjes er van af kunnen halen.
Maar ik voeg er ook graag nog een aantal pro-Turkije-statements aan toe:

1/ Op 3 uur vliegen ben je in Turkije redelijk zon-zeker in oktober. We hebben gemiddeld 26 graden gehad en het zwembadwater was voor deze kouwkakker nog net doenbaar.

2/ Nergens in Europa vind je 5-sterrenhotels van 't niveau van de Turkse resorts en al zeker niet voor dezelfde prijs. Ons prachtige hotel was gedurende 12 dagen echt onze nieuwe 'thuis', de tuinen, zwembaden, bars enz waren prachtig en we hebben heerlijk gegeten.

Eens je kids hebt is Turkije eigenlijk echt een geweldige hit. Ze hoeven niet te lang te vliegen, hebben geen last van jetlag, worden van 's morgens tot 's avonds geanimeerd en kunnen een hele dag door alles afluizen wat hun hartje belieft zonder dat moeder en vader op 't eind van de rit een rekening gepresenteerd krijgen die hoger is dan de basisprijs van de reis.

Wij hebben genoten, Nika heeft genoten.
En op de vraag "Waar ben je op reis geweest?", antwoord ik voortaan zonder schroom:  "Naar Turkije, en 't was heerlijk!" ;-)

Geen dag te vroeg

Morgen zijn we ermee ribbedebie. En das - vooral voor Nika dan - geen dag te vroeg. Ze wilde ECHT NIET vanmorgen. "Mama PLEASE (jep, ze kan 't ook in 't Engels tegenwoordig...), laat me gewoon voor één keertje thuisblijven!!!"
Ik duim dat 2-weken-weg-van-school zullen resulteren in kei-hard-weer-zin-in-school. Want het blijft allemaal toch slecht voor m'n moederhartje hoor...
Lieve lezertjes, ik schrijf jullie opnieuw na onze vakantie. Kus!