Nooit meer

Het staat vast: ik doe NOOIT MEER luidop of op papier van die uitspraken als "Ons Nika is tegenwoordig zooo lief!", want die krijg -SIGAAR- terug in je gezicht gesmeten! Echt waar, de dag nadat ik mijn bericht 'Zo lief' heb gepost, zijn de streken en kuren precies gratis geworden. Als Nika nog maar denkt dat ze misschien haar goesting eens niet gaat krijgen, zet ze haar sirene al op. Zo ben ik woensdag 40 minuten (40 MINUTEN!!!) voor de schoolpoort in de auto blijven zitten met haar, omdat ze histerisch aan 't brullen was omwille van lees goed - een krijtje (een KRIJTJE!!). Ik zei "Dat krijtje is van 't school dus dat blijft in 't school" waarop zij: "ik heb dat krijtje gevonden dus ik neem dat mee". Nu hoor ik je denken: "Waarom leuteren over een stuk kut-krijt?!", maar als principes nog even iets mogen betekenen in de opvoeding van deze dagen, dan was dit beslist een robbertje dat moest uitgevochten worden. 40 minuten dus. Met als climax: "Ik stiiiiik bijna mama, is dat dan wat je wil???" Welke moeder antwoordt daar nu "Ja" op?!? Nu had ik de chance dat ik zo eens effe 40 minuten had op dat moment. Maar als zulke incidenten zich voordoen om 8.30u 's morgens, dan heb je 3 opties: een brullend kind in school afzetten en je vervolgens tot 12 uur mottig voelen van ellende, 40 minuten nemen en om 9.40u op je werk aankomen of toegeven. Ik ben zelf benieuwd welke optie het dan zou worden.
De volgende discussie ging over schoenen die pijn doen. "Ik doe die schoenen niet meer aan want dan moet ik de hele dag ZÓ lopen" (en 'ZÓ' was op haar 2 hielen; niet erg praktisch dus). Vermits de schoenen nog maar een maand oud waren en eerlijk gezegd in mijn ogen toch wel een productiefoutje vertoonden, ben ik met haar terug naar de schoenwinkel 'geteend'. We mochten een ander paar kiezen. Na een geslaagde loop-er-eens-mee-door-de-winkel-test, gingen we dus naar huis met een paar nieuwe botjes. Halelujah. Praise the lord. Dacht ik. Vanmorgen: "Deze botjes doen OOK pijn!!!!" Ik dacht dat ik een floere geraaktheid kreeg. Een 2de keer teruggaan met schoenen leek me dus echt iets voor mijn man (hij had me per slot van rekening de hele nacht wakker gehouden met zijn 20-pinten-op-gesnurk, dus het leek me maar logisch dat hij nu ook zijn duit in het schoenenzakje deed). Ware het niet dat die KUT-winkel op maandag gesloten is en dat ik er dus woensdag alsong zelf naartoe mag tenen. GRMBL!!!!!!!
En had ik al over het stretch-broek-avontuur verteld? Ook een heerlijk verhaal hoor, wacht maar! Nieuwe stretch-jeans van Bonnie gekregen. Die doen we dan maar aan voor het familie-etentje. Na een uur brullen "Die broek PiiiiiKT!!" heeft ze ze zelf óver haar lange botten uitgetrokken (een stretch-jeans dus - you can imagine the crisis...). Vervolgens zijn we dan met dochter-in-bloot-gat naar Boechout gereden - heerlijke rit was dat - om dan uiteindelijk verslagen het broekje met prijskaartjes mooi in 't zakje terug te geven aan Bonnie, met het vriendelijke verzoek het te ruilen voor iets dat niet stretcht.
Dus nooit nog zeg ik hardop dat mijn dochter de laatste tijd zo flink is. Of lang slaapt. Of goed eet.
Niks nog van da!