Van 70 naar 90

Toen ik bij Studio 100 startte, ben ik van een 70%-regime overgestapt naar een 90%-tijdsregime. Oftewel van een halve én een hele dag per week thuis, naar alleen maar een halve dag.
En dat heb ik geweten...
Hoewel ik ervan geniet om weer helemaal up & running te zijn en ik duidelijk van het type ben dat werkdruk nodigheeft om optimaal te presteren, heeft mijn privéleven er toch een beetje ne slag van gekregen. Ik heb het gevoel dat ik mezelf constant achterna loop. Ik zit sinds kort niet meer heerlijk op vrijdagochtend bij de kapper, maar tijdens de laatavondopening op donderdag, samen met de rest van Lint. Niet meer van koffie-drinken in mijn pyama. Niet meer van lunchkes met net bevallen of parttime werkende vriendinnen. Schluss, voorbij, niet meer aan denken.
Daarnaast beantwoord ik elke vraag die met waneer-ga-ik-dat-regelen te maken heeft, steevast met "ah op woendagnamiddag he!".
Concreet betekent dit dat ik morgen tussen 12 en 20u:
- misschien op babybezoek ga
- met zekerheid mijn gisteren-jarige-buurvrouw ga bezoeken
- naar de supermarkt ga om mijn inslag voor een week te doen
- vervolgens die inslag ook effe in opwarmklare gerechten voor een week ga omtoveren
- mijn boek ga uitlezen wat me nét niet gelukt is op vakantie
- Nika's haren ga laten knippen (voor ik ze er bij een volgende kam-crisis eigenhandig uittrek) - ideaal zo op de laatste woensdagnamiddag voor de grote vakantie, lijkt me.

Laat ons hopen dat oefening kunst baart. En laat ons de Lord praisen voor die halve dag. Ik snap nog niet bijna hoe er mensen zijn die dit op 100%-basis kunnen bolwerken.
En bij deze heeft het luxepaard dus gesproken, maar belooft plechtig voortaan te zullen zwijgen...