Er zijn troubles in ‘Flore-en-Nika-land’.
Dit weekend kondigde dochterlief namelijk kordaat aan dat haar voormalige beste vriendin ‘als snelste daler van de week’ van 1 naar 3 is gezakt in haar vriendinnentop. Reden: “Flore doet altijd alleen maar haar eigen zin”.
“Waarover gaat dit eigenlijk?”, hoor ik je denken. “Laat die kleine gasten toch gewoon hun moment van drama hebben!” Probleem is helaas dat de gesteldheid van mijn dochter’s vriendschap met Flore rechtlijnig verbonden is met haar school-goesting-gehalte. Als de vriendschap top is, is schoolgaan ook top. Als de vriendschap in een dipje zit, is het plots school sucks all over the place...
Herkenbaar moet ik toegeven hoor. Mijn schoolvriendinnendrama’s kwamen meteen ook opnieuw naar boven bij het aanhoren van haar parlé. Vanuit grote-mensen-wisdom, probeerde ik een stapje in de goeie richting te zetten: “En als je nu zometeen eens recht naar Flore stapt en haar zegt dat je haar zo gemist hebt en dat je hoopt dat je snel weer de beste vriendinnen kunt worden? Laat zien dat je van goeie wil bent en dan zal het tij wel snel keren”, probeerde ik. Maar daar vond ze helemaal niks aan. “Weet je wat ik ga doen?” zei ze, “ik doe vanaf nu ook alleen nog maar mijn eigen zin!”
Benieuwd wat die strategie straks gaat opgeleverd hebben…
Maar misschien is de hele historie ook gewoon een teken aan de wand. Wordt het gewoon weer tijd dat het vakantie is. De gretigheid waarmee ’s morgens stukken van de aftellen-naar-vakantie-kalender worden afgeknipt, liegt er alleszins niet om! Nog 5 keer slapen en ‘de kleine vakantie’ begint. En als we terugkomen nog eens 5 keer slapen en ‘de grote vakantie’ staat voor de deur.
Ach, besefte ze maar hoe schoon een kinderleven eigenlijk wel is…
Dit weekend kondigde dochterlief namelijk kordaat aan dat haar voormalige beste vriendin ‘als snelste daler van de week’ van 1 naar 3 is gezakt in haar vriendinnentop. Reden: “Flore doet altijd alleen maar haar eigen zin”.
“Waarover gaat dit eigenlijk?”, hoor ik je denken. “Laat die kleine gasten toch gewoon hun moment van drama hebben!” Probleem is helaas dat de gesteldheid van mijn dochter’s vriendschap met Flore rechtlijnig verbonden is met haar school-goesting-gehalte. Als de vriendschap top is, is schoolgaan ook top. Als de vriendschap in een dipje zit, is het plots school sucks all over the place...
Herkenbaar moet ik toegeven hoor. Mijn schoolvriendinnendrama’s kwamen meteen ook opnieuw naar boven bij het aanhoren van haar parlé. Vanuit grote-mensen-wisdom, probeerde ik een stapje in de goeie richting te zetten: “En als je nu zometeen eens recht naar Flore stapt en haar zegt dat je haar zo gemist hebt en dat je hoopt dat je snel weer de beste vriendinnen kunt worden? Laat zien dat je van goeie wil bent en dan zal het tij wel snel keren”, probeerde ik. Maar daar vond ze helemaal niks aan. “Weet je wat ik ga doen?” zei ze, “ik doe vanaf nu ook alleen nog maar mijn eigen zin!”
Benieuwd wat die strategie straks gaat opgeleverd hebben…
Maar misschien is de hele historie ook gewoon een teken aan de wand. Wordt het gewoon weer tijd dat het vakantie is. De gretigheid waarmee ’s morgens stukken van de aftellen-naar-vakantie-kalender worden afgeknipt, liegt er alleszins niet om! Nog 5 keer slapen en ‘de kleine vakantie’ begint. En als we terugkomen nog eens 5 keer slapen en ‘de grote vakantie’ staat voor de deur.
Ach, besefte ze maar hoe schoon een kinderleven eigenlijk wel is…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten