Slechte single

En zo kwam het dus dat mijn ventje plots vertrokken was.
Niet écht plots natuurlijk, want deze Canada-trip is denkelijk zowat een jaar of 26 geleden al ingepland en uitgedacht. Maar toen hij gisterenmorgen om 5.30u nog even een zachte knuffel kwam geven en ik stilletjes uit mijn vroege-ochtend-roes ontwaakte, besefte ik het plots: "I am widow-for-a-week!". 9 dagen eigenlijk meer precies. En dat is best wel een lange tijd...

Langs de ene kant is liefde voor twee aan Nika geven wel iets waar ik naar uit heb gekeken. En wakker worden met haar zachte lijfje naast mij in het grote knuffelbed was van een ongekende zaligheid. Maar anderzijds besef ik heel goed dat 'alleen-zijn' niet echt aan mij besteed is. Ik geniet KEI-hard van een avondje alleen thuis zijn en dan alleen maar doen waar ik zin in heb, omdat ik dan weet dat we 's nachts weer met z'n 2en zijn. Ik ben ondertussen zelfs al gewend geraakt aan Dennis' jaarlijkse shortski-tripjes met the guys. Maar 9 dagen...

Ach voor je 't weet is die week alweer voorbijgevlogen natuurlijk. Maar ik weet één ding wel zeker: ik zou een bijzonder slechte single zijn!

Geniet, mannetje van me. The time is now; the moment you've been waiting for since... well like...forever.
Maar vooral: wees voorzichtig (al weet ik niet of uit-helikopters-springen überhaupt voorzichtig te noemen is! ;-)). Kom asjeblief in één stuk en zonder brokken terug.

Je prinses en ik zullen je staan opwachten... xxx