Terwijl alle kindjes genieten van weldoende vakantie, zit ik een beetje te balen achter mijn pc.
Ik was mijn dag vrolijk begonnen. Samen met dochter ontwaken in 't grote bed (can't get enough of that feeling), toertje naar Boom - dochter afzetten, toertje naar Mechelen -helemaal klaar om de grote to-do-lijst aan te pakken. En dat alles rijkelijk besmeerd met een brede glimlach en een grote portie goedgemutstheid.
Maar rond de middag was het plots helemaal gedaan met de joligheid. Net als wanneer de Dafalgan codeïne die je tegen de griep hebt geslikt, uitgewerkt is en je van een naïeve feel-good in een reële feel-braak vervalt.
Ik ga niet uitwijden over de oorzaak. Laat ons het houden op een 'accuut geval van tactloosheid'. Eigenlijk is het de frustratie ook helemaal niet waard.
Ik kan alleen maar met een lichte vorm van jaloersheid kijken naar mensen die bij herstructurering voor hun goeie diensten beloond worden met een cheque en een vriendelijke handdruk, in plaats van met een uit-te-presteren opzeg van 4 maanden. Want hoe positief ik het allemaal ook wil aanpakken; deze situatie is eigenlijk voor geen van beide partijen een goeie zaak.
Dus mocht je toevallig ergens nog een pakje goesting of een weekje krokusvakantie hebben liggen, smijt het dan asjeblief even op de post. I could use it... ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten