Over twijfelen

Ik kreeg gisterenavond - niet geheel onterecht - op mijn klak van mijn zus dat het zooooo lang geleden was dat ik nog iets gepost had. Voor mij heeft er een hele week vakantie tussen gezeten, waardoor mijn laatste post nog maar gisteren leek. Maar voor de thuisblijvers die hunkerden naar hun gemiddeld 2-wekelijks afleidingsverzetje van een minuut of 5, moet die lege week echt een eeuwigheid geduurd hebben ;-)
Ik geniet momenteel nog volop van mijn laatste daagjes vakantie. Maandag is het zo ver; de grote nieuwe start. En net als een getrainde huisvrouw loop ik al sinds gisteren te roepen "waar gaat de tijd toch met mij naartoe?!" en weet ik nu al dat ik de helft van mijn to do lijst moet verhuizen naar de volgende lekker-even-thuis-tussen-twee-jobs-in-sessie (die dus op mijn 65ste met mijn pensioen zal zijn, gezien ik niet meer van plan ben ooit nog van werk te veranderen ;-)).
Soit, thuis dus. En genieten. Zoals gisteren bijvoorbeeld. Tussen 2 wasmachienen en opruimsessies door, even zalig gaan aperitieven met een vriendinnetje. Pfieuwwww wat hou ik van zulke momenten. Beetje filosoferen over 't leven, met een glas cava en een Vedet als moderatoren. Mijn vriendin zit in een fase waarin ik, denk ik - als ik heel diep graaf in dat putje waar ik liever niet al te vaak kom - ook ooit heb gezeten. De fase waarin je je afvraagt wanneer je nu juist moet stoppen met twijfelen en gewoon voor iets moet gaan, of er net niet voor gaan. Waarbij je kiest voor de eeuwige zoektocht of plots beseft dat je je schat eigenlijk al gevonden hebt. Waar je steevast blijft volhouden om niet toe te geven of bewust overgaat tot het maken van compromissen. Een fase die ik gelukkig gepasseerd ben. En waar ik - vind ik zelf - heel erg goed ben uitgekomen. Op relatievlak dan toch alleszins. Op werkvlak durft die twijfel nog wel eens de kop opsteken. Zo probeer ik er bijvoorbeeld nog steeds achter te komen of ik mijn laatste job nu wel écht graag heb gedaan, of ik dat mezelf vooral heb wijsgemaakt omdat mijn entourage me altijd zei "Kim, idealer als dat kan je het toch echt wel niet hebben hoor!".
Kern van de zaak is eigenlijk dat je daar vooral zelf moet zien achter te komen. En conclusies volgen dan wel vanzelf. Geen zaken forceren. Twijfelperiodes hebben namelijk vaak een hele goeie reden...
En in tussentijd moet je eigenlijk vooral gewoon genieten. En blij zijn dat er ook dingen zijn waar geen twijfel over moet heersen; dingen die gewoon CHRISTAL CLEAR zijn. Zoals dat ik nu nog eens op de koffieknop ga duwen. En vervolgens eens ga kijken of mijn zelfgeplante radijzen al op radijzen beginnen te lijken. Want dat doet een beetje zon nu eenmaal met een mens ;-). Have a nice one, darlings xxx