Alles gaat aan een rotvaart de laatste dagen. Ik werk een dag meer in de week dus alle buitenwerkse activiteiten worden noodgedwongen in één woensdagnamiddag gepropt: inkopen doen voor een hele week, koken voor minstens 2 dagen, bomma'tje bezoeken. 's Avonds ben ik ook iets later thuis dan ervoor dus ook dan moet alles binnen een kortere tijdsspanne gebeuren. Zo kort dat mijn aperitiefmoment er soms zelfs bijna aan moet geloven (drama). Tussendoor ook nog wat proberen te sporten (dinsdagavond 8 km gelopen in de pletsende regen - héérlijk!), maximaal trachten deel te nemen aan alle sociale activiteiten waarop we aanwezig mogen zijn en tot slot tussendoor ook nog eens proberen iets met manlief te doen (morgenavond aperitieven in Sips en dan lekker eten bij Marcel). Pfieeeeuuuwwww. Het is me wat... Maar het gaat hoor. Ik voel me op-en-top bovenop de dingen en vlieg tegen een rotvaart de week door!
Het enige wat me soms wel een beetje overvalt, is het gemis van mijn kleine meid. Ik voel dat ik de tijd die ik verloren ben met haar, probeer te compenseren door de intensiteit tijdens onze momenten samen op te drijven. Een manoeuvre dat zij uiteraard niet begrijpt, omdat zij niet plots van 70% naar 90% is gegaan. Ik wil haar in een bui van overdreven moederliefde soms tot moes knijpen, terwijl zij vooral bezorgd is dat ze daardoor misschien wel eens 2 minuten van haar favoriete programma zou gaan missen. Niet makkelijk. Maar we vinden binnenkort onze draai wel weer. Correctie: IK vind binnenkort mijn draai wel weer ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten