Als ik één rode draad moet aanhalen, die me in de laatste maanden in Nika's groei-evolutie is opgevallen, dan is het wel die van het fenomeen tanden-wisselen.
Het begon al bij Nika's eerste tandartsbezoek, nu zo'n 4 maanden geleden. "Wauw Nika, jij hebt je vier '6-jarige-tanden' al!" Ik: "Euh?" Hij: "Wel die vier tanden achteraan, die ze normaal pas ten vroegste op hun 6 jaar krijgen, die heeft zij al!". Ok dan zekers?
Vervolgens het hilarische verhaal van de verloren tand van een maand of 4 terug - check blogpost - dat me nog steeds doet glimlachen als ik eraan terug denk.
Vorige week was ik zo stom om dochterlief te verklappen dat de tandenfee niet bestaat en dat de centjes onder 't kopkussen eigenlijk recht uit mama's portemonnee komen. Man, de furie en het verdriet die daarop volgden, doen me nu al vrezen voor de dag dat de Sint ooit uit de kast komt!
En nu waren de grote voortanden dus aan de beurt. Die mannen waren al een tijdje aan het wiebelen en sze begon er ok szo een beetje naar te szspleken. Gisteren had ik de grote eer en genoegen om op de eerste rij te mogen staan right at the big moment. Tijdens 't poetsen plots een luide "oh jee!". Yes, dacht ik, de eerste sucker er eindelijk uit! Maar nee hoor; hij 'hing nog een beetje te bengenlen'. Miljaar miljaar... Een lichte manipulatie van moederlief was dus niet te ontwijken. Waar zijn vaders ook als je ze nodighebt? Oh ja, bleek tegen de grond wellicht, want manlief gaf achteraf eerlijk toe "ík ben daar géén held in zene!" "Oh maar ik gelukkig wel lieverd, my favorite waste of time actually!" Duhuuuh!!??!!
Soit, mijn interventie was groots. 200% Superwoman-waardig. One down...
Speelt zich vandaag, de volle 24 uur later, toch wel niet exact hetzelfde fenomeen af zekers??? En rara wie mocht de pombak-honeurs deze keer waarnemen?!? Ik dacht dat ik een geraaktheid kreeg! Opnieuw: tandenpoetsen, "Oh nee!", "Wacht dat lossen we wel even op". Alleen... deze sucker vond dat het nog geen tijd was. Twee pogingen later en ondertussen toch wel lichtelijk slap in de benen, hebben we besloten de natuur dan toch maar z'n werk te laten doen. Toen we beneden kwamen en Nika jammerend haar boterham met choco tegemoet ging, zei Dennis stoer "Bijt jij vanmiddag op school maar is goed in je appeltje schat!" De Held... Pffffff.
Ik hou de vingers dus gekruist dat moeder natuur haar moment vandaag ergens tussen 9u en 16u heeft gekozen. Want honestly, ik heb het wel even gehad op tandenvlak.
Eén voordeel aan dit vroegtijdige tandenslagveld: mijn dochter zal NIET met een groot zwart gat op haar communiefoto's staan...
;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten