Bedankt Bart...

Bart Moeyaert bezorgde me gisteren een hele fijne avond. Hij kwam zijn boek 'Het paradijs' voorlezen, begeleid door een blazersorkest. Voor mij persoonlijk had het nog nét wat meer Bart en wat minder blazers mogen zijn. Maar dat komt wellicht omdat ik alles wat uit Bart's mond komt, zo prachtig vind...
Na de voorstelling kwam Bart nog even gedichtjes brengen in de foyer. Heerlijk gezellig, met een pintje erbij.
En toen hij 'Siberië' bracht, moest ik even slikken van hoe mooi hij de liefde toch kan beschrijven:

Geef me je jas
van bont van teddyberen.
Sla je arm om me heen
en al je winterkleren.
Zoen me tot ik warm word.
Zoen me tot ik spin.
Trek je eigen huid dan uit,
stop mij eronder in.
Sus me met je hartslag.
Wij ons wij ons wij ons.
Maak van dit veel te grote bed
een heel klein fort van dons.

Dank voor al dat moois, Bart.
Wat jij met woorden kan, daar kan ik alleen maar van dromen...