't Is effekes stillekes geweest hier. Er is ook een goei excuus voor die stilte. Ik ben namelijk effe out geweest met een lumbago. 't Woord alleen al: 'lumbago'. Klikt soooo eighties (in de zin van 'letterlijk al in de eighties zijn' bedoel ik dan). Maar 't kan een 34-jarige dus blijkbaar ook overkomen...
Ik weet niet of 't je was opgevallen, maar ik had al een hele tijd niet meer gezaagd over mijn tennisellenboog (alleszins toch niet hier op mijn blog). Niet omdat het syndroom ondertussen prachtig genezen was. Helaas. Nee, dat kwam vooral doordat ik effe beu-gezaagd was over die hele k**-situatie. Nu wil het zalige toeval dat ik afgelopen zondag voor het eerst sinds een jaar het gevoel begon te krijgen dat het ietwat de goeie kant uitging met mijn arm. De tweede sessie van 30 (d.e.r.t.i.g.!) prikken in arm, rug en nek (n.e.k.!!), begonnen precies een beetje hun werking te tonen. Dat deed me deugd. Zoveel deugd dat ik dacht "ik zal die bloempot - die obviously niet staat waar hij hoort te staan- eens even op zelfstandige basis naar 't ander eind van het terras zeulen". Slimme zet, De Weirt. Eén van de beteren om zeggens...
Gevolg: een scheefgewrongen heiligbeen, of in bomma-termen: een lumbago dus...
Ondertussen kan ik al terug zittend mijn emails lezen en mijn bord leeg eten en naar 't wc gaan zonder dat de buren het ook hebben geweten. Maar ik zit nog steeds niet 100% in den haak, dat voel ik gewoon. Een mens zou echt aggressief worden van zoveel gesukkel. Ik word letterlijk moe van mijn eigen gezeik.
Dus bij deze: ik schrijf er niet meer over. Tenzij de kwaal opnieuw van die aard is dat ze mijn schrijfbezigheden saboteert.
Enige lichtpunt in deze hele zaak is dat de brave man die de unieke eer heeft mijn heiligbeen van positie te mogen wijzigen, van het verrukkelijke soort is. Bij deze ook dank aan mijn lieve moeder die het niet nodig vond die knapheid op voorhand te melden, waardoor ik dus met een Amy Winehouse-look én een gat in mijn sokken op de kiné-tafel lag. Nice. Morgenvroeg pakken we dat dus anders aan. Ik denk al even na over de gepaste outfit.
En NEEN ik staak niet morgen. Ik ben namelijk sowieso al thuis!
Ciauwkes ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten