Ik heb een reuze-fijne weekend gehad en weer eens aan de lijve ondervonden hoe fijn verjaren is. Iedereen die z'n beste beentje voorzet om je te plezieren, dat is echt een fantastisch fenomeen! Er is gedanst dat het gene naam had en er is zo enthousiast meegezongen dat het in alle uithoeken van Lint te horen was. Eentje om met dikke stift te noteren en nooit meer te vergeten!
Bovendien betekent verjaren voor mij ook altijd officieel aftellen naar de allerleukste periode van het jaar: Kerst! En dat het aftellen begonnen is, voel ik nog geen klein beetje: De bougie is op. De pijp uit. Ik ben toe aan vakantie! Ben ik er nu zo hard aan toe omdat ik weet dat het bijna vakantie is, of komt het breakje van een weekje nu toevallig zo right in time? Beetje kip-of-'t-ei-verhaal, toch?!
Maar het staat als een paal boven water: er gaat gejuicht worden op donderdagavond...
Ik hoop dat de broodnodige vrije dagen weer voor wat energie in mijn karretje gaan zorgen, want als ik heel eerlijk ben, weet ik dat ik nogal gevoelig ben aan de nieuwjaarsblues. Wat voor de ene een nieuwe psychologische start is, uit zich bij mij meestal in intense neerslagtigheid omdat de berg gezelligheid weer voor een jaar gepasseerd is.
Nog niet teveel vooruitblikken is de boodschap dus. Maximum 3 dagen ;-) En dan mag de tijd héél eventjes stil blijven staan...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten