Elke vrijdagavond was voor mijn ouders feestavond, want dan hadden ze hun wekelijkse stap-avond. Elke vrijdagavond was voor mij feestavond, want dan mocht ik naar mijn pepe en tant'Odilleke (die 'toto' is er pas gekomen, toen ons Britt er maar niet in wilde slagen de 5 lettergrepen goed na mekaar te zeggen en daarom besloot met een korte maar krachtige "to-to!" haar gat te vegen aan een voor mij reeds 6 jaar bestaande waarde). Soit, vrijdagavond dus. Telkens we het bruggetje over de Schoten-vaart over reden, begon het bij mij al te kriebelen. Moeilijk om echt te duiden wat het nu juist was dat me daar zo gelukkig maakte, al moet ik eerlijkheidshalve wel toegeven dat het hoge verwennerij- en afluizerij-gehalte er wel voor een haar tussenzat. Als ik op zaterdagochtend mijn eerste lego-huis van vele modellen die dag klaarhad, maakten we ons klaar om naar de markt te gaan; mijn wekelijkse afluis-trip. Eerst langs het snoepkraam voor een grote zak bollen, zo van die ronde rode met een witte zuur-laag, waar je oorspier zo helemaal van samentrok. En dan naar mijn favoriete plek: het plaatjes-kraam. Elke week mocht ik mijn favoriete singletje uit de 'BRT Top 30' kiezen. Mijn eerste exemplaar ooit was 'The promise you made' van Cock Robin; still one of my favorites. Ik weet nog alsof het gisteren was dat mijn mama me opbelde en blij verkondigde "Kimpie, je hebt vandaag een zusje gekregen!" waarop ik antwoordde "En ik heb juist een chocolade trein gekregen!" Om dus maar even te schetsen hoe onverstoorbaar ik was als ik in Schoten verbleef...
Ik zie nu nét hetzelfde gebeuren bij ons Nika. Het eerste wat ze doet als ze aankomt in Schoten is al haar kleren uitschieten om haar aftands prinsessenkleed aan te trekken, en vervolgens een 'verrassing' (haar woord voor een snoepje) af te luizen. Dan haalt ze de 'juwelendoos' boven en is ze helemaal door het dolle heen als toto de prinsessenkroon opheeft (lichtjes scheefgezakt en met bijpassende mimiek) en pepe de armbanden als oorringen draagt (ik geef je op een briefje dat de combinatie hiervan met zijn kale knikker een spektakel is! ;-)). En zij doen het op hun beurt allemaal met een grote glimlach en met een hart dat overloopt van liefde.
Misschien komt het doordat ze zelf geen kindjes hebben gehad, dat ze ons altijd extra in de watten hebben gelegd, wie weet... Wat ook de oorzaak is van die eindeloze goedheid en grenzeloze behulpzaamheid, ik ben jullie er heel erg dankbaar voor. Jullie zijn voor mij het levende bewijs dat door en door goeie mensen écht bestaan. Loveyalots... xxx
Geen opmerkingen:
Een reactie posten