Still like me?

Ik vergeet vaak dingen. Soms uit verstrooidheid. Soms uit er-gewoon-nog-ni-bekan-aan-gedacht-heid. Vooral verjaardagen gaan me niet af. Ooit die van Kim vergeten (wel de dag zelf bellen om te vragen wat er op haar verlangslijst staat, maar niet effe de reflex hebben om te checken welke dag we zijn - ni goe.) Ooit ook die van Bo vergeten (wel de dag zelf naar Nathalie bellen om te zeggen dat we zéker op zondag naar Bo's feestje komen, maar weer niet effe de reflex hebben om de datum te checken - ni goe.)

Zo ben ik ooit ook m'n zus vergeten (nee niet haar verjaardag; 't kind zelf). Ik 10, zij 4. Elke dag hetzelfde ritueel: zus ophalen aan klasje, samen naar de rij van de bus, samen op de bus, samen van de bus, samen naar huis stappen, lift in, 15 verdiepen hoog. Makkelijk toch, zou je denken. Een routineklus. Tot die ene dag. In de rij, op de bus, af de bus, lift in. 't Moet zo rond het 11de verdiep zijn geweest dat het me begon te dagen dat er iets niet juist in den haak was. "Ik ben iets vergeten, ik ben iets vergeten...". Papa doet de deur open en zegt "WAAR IS BRITT????" Jep, dat was het dus...

Bij deze dus, lieve Peggy, je verjaardag was maandag 12 juli. Vandaag zijn we woensdag 14 juli. Ni goe.

Still like me?...