vrijdag 6 oktober 2017

De klop

Hebben jullie dat nu ook elk jaar opnieuw voor, dat die maand september je zo helemaal ondersteboven en binnenstebuiten draait?
Je bent nog heerlijk à l'aise aan 't nagenieten van de rust en de quality time van augustus, alles in functie van 't gezinnetje, niks moet, alles is welkom.
En dan plots, van 't moment dat die 9 op de kalender kletst: RAK!
De hele zen-shit naar de kloten...

Au revoir ochtendrust, welkom ochtendstress. Boekentassen, boterhammen, drinkflessen, koekendozen, haren in staarten. Lage staarten want hoge gaan niet in fietshelmen - just! Hopla, nog een hobby'tje erbij, want we willen kindlief toch niks ontzeggen, en trouwens, volleybal, das een groepssport, en groepssporten zijn belangrijk voor kinderen toch?!
Naar de Decathlon voor te klein geworden turnsloefen en badpakken. En voor volleybalschoenen natuurlijk. Oh ja en voor knielappen. En shortjes. En T-shirts. Liefst in 2 kleuren. 5000€ Decathlon. 5000€ hobby-lidgeld (het lijkt wel of we heel Sport Vlaanderen subsidiëren). En dan uiteraard ook nog de afrekening van de vakantie-visa (dju, dat we die nu toch konden vergeten zijn). Tegen dat de 13de maand in december gestort wordt, zal de put bijna terug gevuld zijn...

En dan heb je nog de 'eigen drukte': terug aan 't werk. Ontplofte mailbox. Drinkje hier, klanteneventje daar. Einde zomerseizoen tennis (laten we anders in 3 reeksen clubkampioenschap in schrijven). Begin winterseizoen tennis (terug 2 reeksen zoals vorig jaar? Oh ja want dat ging toch vanzelf? NOT!). En laat ons anders voortaan élke donderdag tennissen ipv om de 2 weken. En oh, les op woensdag, lijkt me heerlijk!
En misschien moeten we vervolgens ook nog even met iedereen afspreken die we een hele zomer niet gezien hebben. In september. Of allez, pakt oktober, want september zit vol.


En dan is ie daar plots weer: onverbiddelijk, met de vuist resoluut naar voor:
De klop. De patat.
Discussies over slecht gemaakte afspraken. Over te weinig gaten in de agenda voor quality-time. Over het gemis van de zomer. Over alles. En over niks.
Elk jaar opnieuw, en toch op de ene of andere manier onvermijdelijk...

En dan gaat de alarmbel af. Moeten we onszelf verplichten om weer héél even op de rem te gaan staan. Om quality-gaten te creëren waar er geen waren. Om tijd te maken voor een extra lief woordje. Of voor een wandeling in 't bos. Of voor een voorstelling van 't Grootste Zwanenmeer, gewoon met z'n drietjes.

De patat is er geweest. De bel is gegaan. En de gaten zijn gecreëerd.
Ik denk dat we er dus weer eventjes tegen kunnen.
Dat oktober liever gaat zijn voor ons.
Dat we onze weg wel weer terug vinden... x

Geen opmerkingen:

Een reactie posten