God wat heb ik m'n schrijven gemist!
En ik wéét dat tijdsgebrek altijd het zwakste excuus is. Voor alles. Maar toch is dat echt de veroorzaker geweest van m'n writersblock.
Je slaat een weekje over omdat er geen gaatje is, een week worden 3 maanden en voor je 't weet is je schrijfhoek zo dood als een pier. Zo heb ik eind vorig jaar m'n fitness-abonnement ook eens 'eventjes gepauzeerd'. Ik denk dat ze ondertussen security bellen als ik nog eens zou opdagen.
Eens je ergens 'out' bent is het toch zo moeilijk om weer 'back in' te geraken...
Ik ga geen 'voornemens tot meer schrijven' citeren, want dan lijkt het wel of ik tegen m'n goesting schrijf. En niks is minder waar. Ik ga wel de stille hoop koesteren dat ik opnieuw af en toe tien minuutjes mag vinden om in m'n hoekje te duiken. Want niks is zo efficiënt als dingen van je afschrijven. Geen sigaret, geen 'mag ik eens effe heel hard roepen?', geen wc-bezoek van een half uur, neen zelfs geen gin tonic.
't Is eigenlijk best wel even wennen om hier terug te zijn. Want als je een tijd niet meer geschreven hebt, lijkt het wel alsof je er alleen terug mee kan beginnen als je iets 'groots' te schrijven hebt. Terwijl de beste posts eigenlijk altijd net uit kleine dingen komen. Uit dankbaarheid voor de grote kleinigheden, voor de liefde die je tot dat moment vanzelfsprekend vond, voor de gezonde familie die je als evident aanschouwde...
Passenger mag dan wel zeggen "Only miss the sun when it starts to snow", maar laat dat nu net zijn wat ik vermijden wil. Mocht het mijn lied geweest zijn, had ik er zeker-weten "Always thank the sun when it starts to shine" van gemaakt...
Have a nice one, darlings x
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten