Als iemand zo plots uit je leven verdwijnt,
slaat dat gaten
zo groot als kraters...
Lieve Eric,
In het kleine blokje waar wij samen 10 jaar lang vloer en plafond met mekaar hebben gedeeld , waren we met z'n allen zo veel meer dan alleen maar 'buren'. We waren vrienden; buur-vrienden.
Jij met je stralende lach en je warme stem, geen vraag was te veel, geen moeite te groot. Je enthousiasme was van ongekende grootte, en slechts weinigen waren zo gul met complimenten als jij.
De dag voor Nika op de wereld kwam, aten we samen chinees en zeiden we lachend "nu kan het niet lang meer gaan duren". Dank zij jou maak ik nu witloof in de oven met bechamelsaus die wél lukt. En als ik thuis kwam van het werk was de verleiding altijd héél groot om even aan te kloppen en samen een pintje te drinken. Want wat was het toch altijd gezellig bij jou en Frieke.
Ons Frieke, de schat... Hoe is het mogelijk dat iemand met zo'n groot hart, zo'n hoop verdriet te verteren krijgt.
Ik hoop dat je rust hebt daarboven. En liefde. Want mijn god, wat heb jij zelf liefgehad...
En wij hier beneden, wij zorgen wel voor mekaar.
Met kleine stukjes stopsels moedig proberen om dat hele grote gat te dichten.
Ik hou je lievelingswoorden in m'n hart, en zal ze koesteren samen met alle mooie herinneringen aan jou...
The greatest thing you'll ever learn
Is just to love and be loved in return
Nat King Cole
Vaarwel lieve buur-vriend...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten