Heel de zomervakantie lang heeft Nika enthousiast geroepen "Kijk daar mijn school!", telkens we het gebouw passeerden. Maar toen ik eergisteren met hetzelfde enthousiasme als zij aankondige "dat het nog maar 4 keer slapen was voor 't school terug begon!", kreeg ik plots een heel ander tafereel te zien. "Ik heb precies niet zoveel zin meer...", zei ze stilletjes. Ik vrees dat het feit dat de terugkeer nu concreet in zicht is, een kleine dosis stress met zich meebrengt.
Vanavond worden ook de klassen verdeeld en wordt aan de ouders verteld bij welke juf hun kind zal zitten: juf Carine of juf Brigitte. Toen ik Nika daar bij 't begin van de vakantie over aansprak, zei ze resoluut: "die zijn alletwee ALTIJD boos". Oh jee, was mijn eerste reactie. Niet echt bevorderlijk voor 't enthousiasme! Maar na enkele nuanceringsgesprekken met haar, wist ze het dan toch licht toegeeflijk te herverwoorden naar "Ok, juf Carine is ALTIJD boos en juf Brigitte nét iets minder". Sindsdien heeft ze haar pijlen dus op juf Brigitte gericht. Ik heb nu zo'n maand of twee de tijd gehad om zeer subtiel zinnen als "Maar-als-'t-nu-juf-Carine-wordt-is-'t-toch-ook-ok-he?" te verstoppen tussen iets alledaagsere vragen zoals "Eentje met vlees en eentje met choco?". Maar ik moet toegeven dat ik ondertussen toch ook al mee aan het duimen ben geslaan voor de niet-altijd-boze-juf. Niet omdat dat mens werkelijk zo onvriendelijk is als in mijn dochter's fixatie, want dat heb ik uiteraard al eens stilletjes gepolst bij de buurvrouw wiens kinderen beide juffen hebben gehad. En voor alle duidelijkheid: er is helemaal NIETS mis. Met geen van beide juffen. Maar ik weet dat als mijn dochter iets in dat kleine hoofd van haar heeft gestoken, dit geheel gelijk staat met realiteit voor haar.
Dus... we gaan nog even met volle teugen genieten van de laatste daagjes vakantie, duimen dat de 'loting' gunstig verloopt en dan de vingers kruisen dat we een goeie start van 't nieuwe jaar tegemoet gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten