Nauwkeurig de kleedjes gekozen, koekendozen en brooddozen gevuld, knuffel Vlekje snel toch maar in boekentas gestoken en hop... vertrokken voor de grote dag.
Ik moet toegeven dat ik zelf ook best wel zenuwachtig was. Al uitte zich dat bij mij niet in drukke kletserij zoals bij mijn dochter, maar eerder in een ietwat lage irritatiedrempel.
Achter de hoek van de school probeerde Nika nog even met een stille "Ik wil eigenlijk echt niet naar school gaan hoor." Maar er was geen ontkomen aan, ondergaan was de enige optie. Ze hield nog even haar adem in, kwam nog eens terug voor een extra rondje schoolpoort-kussen en hup... daar ging ze. Eerst een blij-weerzien-knuffel voor de oude juf, en dan haar breedste zie-eens-hoe-leuk-ik-ben-glimlach voor de nieuwe juf. Ze was gelanceerd. Alleszins, dat hoop ik toch.
Ik heb voor de zekerheid toch ook maar even mijn liefste glimlach naar mijn baas toe bovengehaald om toestemming te krijgen haar voor één keertje te mogen gaan afhalen bij het gaan van de schoolbel. Ik wil haar verhalen als eerste uit haar mondje horen. Tenminste als ze in het nieuwe schooljaar voor de verandering eens zin heeft om meer te antwoorden dan "niks" en "dat weet ik niet meer" uiteraard... ;-)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
En, is het juf Brigitte geworden?!
BeantwoordenVerwijderen@ Karen: het is juf Brigitte geworden ;-)
BeantwoordenVerwijderen@ Zena: het is GOED gegaan!! Juf Brigitte blijkt zelfs een hele lieve juf te zijn. She happy - me happy ;-)!