Ik probeer soms nog even met "ik zou géld geven om te mogen blijven liggen", waarop Dennis dan streng antwoordt "je hébt geen geld", en dan is er geen ontkomen meer aan: de douche in en de dag beginnen. Het begint bij mij soms zelfs de dag ervoor al: als ik weet dat ik er vroeg uit moet, smaakt de avond me plots al niet meer. Vroeger was de nacht van donderdag op vrijdag vaak zo'n uur of 4 te kort en daar trok ik me geen botten van aan; vrijdag werd dan gewoon zombie-dag. Dat kan ik nu dus echt niet meer he. Als een moe van tachtig ga ik plichtsbewust - op vlak van tijd toch alleszins; het alcoholgedeelte heb ik nog niet helemaal onder controle - vóór 1u in m'n bed zodat ik toch nog een aangename 7uur slaap kan vangen.
Ik vraag me soms af hoe dit ritueel moet gaan bij mensen die écht vroeg opmoeten, zelfs voor de zon op is of zo - stel je voor! Ik zou wellicht elke ochtend overgeven van ellende. Ik geloof ook niet dat zoiets went; je bent een ochtendmens of je bent het niet.
I've never been one; will never be one. Simple as that.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten