Wauw, wat een weekend...
Als 't zonnetje ons trakteert, dan doet ze dat ook meteen goed!
Zaterdag heb ik voor 't eerst in 2 jaar (jep, je leest het goed) mijn boek (De gele ogen van de krokodil - aanrader - alleen niet zo goed voor de tennisellenboog met zijn 500+ pagina's) onder de arm genomen en mezelf gedurende een paar uur heerlijk naast 't zwembad gelegd. Man, je kan niet geloven hoeveel deugd dat kan doen... Er is natuurlijk altijd wel een machine was die staat te roepen en een keuken die de festiviteiten van de avond ervoor over 't aanrecht heeft uigebraakt. Maar soms moet je de boel gewoon heel effe de boel laten en plaats maken voor gezelligheid.
Ook Nika was dringend toe aan thuis-zijn. Hoe graag ze ook bij haar pepe en toto op visite gaat, vorige week was 't van-hot-naar-her-gedraaf haar allemaal eventjes teveel geworden. Ze wilde 'gewoon thuis zijn' in plaats van weer op verplaatsing, want dat is immers toch de betekenis van vakantie?! En dat uitte zich in een uur lang trieste tranen. Niet goed voor 't gemoed van onze lieve pepe en toto, maar vooral een duidelijk signaal naar mama en papa toe. Dus hebben we boenk al onze buitenhuise plannen over boord gegooid en er allemaal Vijfboomkensweg-plannen van gemaakt. Een etentje op restaurant werd een diner Casa De Weirt en werken op maandag werd thuis-werken op maandag (voor Dennis althans; ik zit gewoon op m'n bureautje vandaag ;-)).
We hebben allemaal met volle teugen genoten. Ik citeer nog even mijn man zaterdagavond, aan tafel, buiten, genietend van een BBQtje onder ons: "Hoe graag ik ook op de lappen ga, ik geniet steeds meer van ons huisje en ons tuintje; van thuis-zijn."
Doet me denken aan een quote die vroeger bij mijn ouders thuis aan de muur hing:
"'t Is goed als 't thuis goed is. En bij ons thuis is 't goed."
Mooi, toch?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten