Ik mis je lieverd.
Ik zou uren rond de pot kunnen draaien en vanalles verzinnen om maar niet to the point te moeten komen. Maar 't feit is daar en ik kan het niet meer ontkennen: Ik mis je. Keihard...
Uiteraard weet ik dat twee handen op één buik niet zomaar uit mekaar te halen zijn. En ik geloof ook echt in 'onvoorwaardelijk'. We zijn tenslotte ook geen 16 meer, dus uit het oog betekent al lang niet meer uit het hart. Maar dat neemt niet weg dat ik onze vroegere 'ons' heel erg mis. Misschien valt het mij harder op dan jou. En misschien komt dat ook gewoon omdat ik meer tijd heb om ernaar te kijken. Maar het gevoel is onmiskenbaar daar...
Waar is de tijd naartoe, dat we elke dag nog samen van en naar Brussel reden. En dat we de hele rit - een uur en een kwart - aan één stuk door tegen mekaar zeikten aan de telefoon over de kut-afstand en de enige die er beter van werd was Proximus? We hebben denk ik elke boom langs de A12 omvergezaagd ;-). En waar zijn de dagen naartoe waarop onze entourage ons bijna als een icoon aanschouwde, want waar je de ene zag, zag je immers altijd de andere. En weet je nog hoe we giechelend zeiden: "wij worden wellicht nog samen zwanger en lopen dan samen door 't park met onze buggy's!". En dat dat dan potverdorie nog gebeurde ook! Als dat geen twee handen waren...
Vraag me niet waar wij het allemaal over hadden want het was tegelijk niets én teveel om op te noemen. Maar man, wat genoot ik van die gesprekken, van die avondjes, van onze ongeremde oprechtheid, van ons...
Dat was het gedeelte 'gemis'; maar daarnaast is er ook nog het stuk 'bezorgdheid'. Ik wil even hard als jij geloven dat het goed met je gaat. Maar wat ik zie vertelt me net het tegenovergestelde. Je bent zo fragiel, zo broos. Ik wil je zo graag helpen maar kan vaak zo moelijk inschatten of ik nu gewoon moet luisteren of ingrijpen.
Ik besef heel goed dat er andere mensen in je omgeving zijn waarmee praten je dezer dagen wellicht makkelijker afgaat. Want ik zit natuurlijk in de makkelijk-praten-situatie, met man en kind en huis en boom en al. Maar wist je eigenlijk al dat ik het ook heel erg goed NIET over man en kinderen kan hebben, by the way? ;-)
Dus weet asjeblief dat ik altijd voor je klaarsta, dat ik hunker naar je aanwezigheid en naar je vraag om vriendschap - mijn vriendschap. Dat ik niet kan wachten om het weer over alles en tegelijk niets te hebben.
Hou je vooral niet in als je vindt dat het leven soms klote is. En weet ook dat je het me mag zeggen als het helemaal NIET met je gaat. Bel me als het gemis van je lieve prinses zo groot is dat je eigenlijk liever de hele dag in je bed zou doorbrengen. Ik breng je sushi en sloten wijn. Zeg het me asjeblief allemaal eerlijk lieverd; ik zal je er wellicht alleen maar liever om zien...
Liefs,
Je vriendin
x
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten