Zo oneerlijk

Een mens beseft vaak niet hoe gelukkig hij is. Tot je botst op iemand die niet met geluk bezaaid is. En dan komt dat besef plots weer snoeihard bovendrijven.
Het is ook gewoon zo oneerlijk. Dat de liefste vrouwen niet de man vinden die ze verdienen. Dat mensen die gemaakt zijn om papa en mama te worden, kindergeluk ontzegd wordt. Dat mensen die nooit een vlieg kwaad hebben gedaan, hun allerdierbaarste stuk van zichzelf wordt afgenomen. Daar kan ik echt intens verdrietig van worden. En boos.
Want al wat je dan nog kan doen is een knuffel geven, of warme woorden sturen. Maar vullen die de leegtes in? Nee hoor. Nog niet bijna...
Dus laat het asjeblief gauw wat warmer worden. Figuurlijk deze keer. Want ze verdienen één voor één zoveel beter dan dat wat ze nu op hun bord hebben gekregen...