Morgen wordt een vreemde morgen...

Hey prinses,
Mams hier...
Je bent nu al een vol uur en 13 minuten jarig, en ik heb dat nog niet met een knuffel kunnen bezegelen.
Heel raar vind ik het. Een beetje balen, om eerlijk te zijn. Maar jij trekt je je daar wellicht geen halve worst van aan, daar op zeeklassen. En gelijk heb je...
Morgen wordt een vreemde morgen. De traditie die ik sinds een jaar of 4 met een berg liefde heb opgebouwd, gaat noodgedwongen een dagje moeten schuiven, omdat jij dit jaar bij het ontwaken niet in je eigen bedje ligt.
Gelukkig hebben wij een afspraakje - jij en ik . We doen zaterdagochtend gewoon effe alsof het 6 juni is. Ik kruip bij jou in bed. Wrijf zachtjes over je warme rugje, tot je oogjes klaar zijn voor het daglicht. En dan maak ik samen met jou een tripje doorheen de tijd. We gaan 8 jaar terug, om precies te zijn. Ik vertel je over de eerste steek in mijn buik, over de rit naar het ziekenhuis, over Clijsters die tegen Henin speelde, terwijl ik niet wist waar kruipen van ellende. En over de dokter met z'n spuitje - die meer interesse had in de stand van de match dan in mijn ruggenmerg. Ik ga terug naar het moment waarop je daar was, jij, mijn dochter, mijn prinses, eindelijk! Ik vertel je dat ik Bonnie belde en haar zei dat ze Bonnie was. Van Nika. En dat zij 'Mika' verstond, en daar eigenlijk niet zo'n fan van was. En zo gaan we door . Tot alles verteld is.
Alleen heb ik besloten om mijn verhaaltje dit jaar al een dag vroeger te starten. Ik wil heel graag even terug naar dat moment, dat prachtige moment waar we samen met onze lieve buren besloten om chinees te halen. Omdat we geen afscheid wilden nemen van de avond, die zo gezellig was geweest, daar op het terras van Erik en Frieke. 'Omdat vettig eten de bevalling in gang zou zetten', wat achteraf ook effectief gebleken is. Ik ga haar vertellen dat onze lieve buurman Erik ons de ochtend erna had zien vertrekken naar het ziekenhuis, terwijl wij er zelf van overtuigd waren dat we er volledig stiekem vanonder waren gemuisd. Meer nog: ik denk dat ik dat stukje verhaal er voortaan  gewoon steevast aan vastbrei. Want ik besef nu dat die perfécte avond wellicht de mooiste herinnering is die ik aan ons zorgeloos blokje en aan mijn lieve buurman koester...
Dus lieve prinses van me: maak er een top-verjaardag van. Ik stuur je nu alvast dikke zoenen en knuffels. Morgenavond gaan we samen naar Cavalia kijken, maar dat weet jij nog niet. En zaterdag... doen we gewoon even alsof het nog vrijdag is. En krijgt jouw verhaal voor het eerst een extra episode. Man, wat kijk ik daar naar uit.
Loveyalots grote meid.
Mama mist je. Maar een heel klein beetje...
xxx