Vreemd toch hoe vakantie eigenlijk een soort van virtuele
wereld is waar je van de ene op de andere dag in belandt en waar weinig of
niets is wat het daarbuiten is. Opstaan kan plots zonder dat het moet voorafgegaan worden door een half uur durend ‘stilletjes
wakker-maken-ritueel’, over eten wordt niet gezeikt (of toch maar een klein beetje),
haren kunnen als bij wonder ook zonder gekrijs gekamd worden, ik ontdek een ander soort man die 's avonds geen uren
achter de pc zit voor mails, rekeningen, Hattrick-pronostieks, VTV-tennisuitslagen
en andere zaken waar ik met mijn vrouwenverstand niet bijkan – nee hoor: we eten met z'n allen tesamen,
we praten en lachen om mekaars mopjes, we zijn samen uit én ook weer thuis.
Eén vlucht van 5 uur scheidt beide werelden van mekaar.
Gevaarlijk vind ik dat soort constateringen altijd. Want het besef van de
tijdelijkheid en vergankelijkheid van die manier van leven, leidt onvermijdelijk
tot teleurstelling bij de terugkeer naar de realiteit.
’t Is natuurlijk een illusie om te denken dat je die vakantiestemming kan doortrekken
in de ‘werken-wereld’. Al zou het wél mooi zijn om er gewoon al een paar
stukjes uit mee te nemen. Zoals dat samen eten, het lachen om mekaars grapjes
of het tijdelijk uitzetten van alles wat in een stopcontact moet.
De realiteit was echter dat de computers gisterenavond tegelijk met de valiezen opengingen, dat we apart aten en apart gingen slapen, dat het vanmorgen gewoon weer gejammer was bij ’t
opstaan, gesakker bij ’t tandenpoetsen, lange tanden bij ’t ontbijt en beschuldigingen
van scalpering bij ’t haren kammen. Zomaar; zonder duidelijke verklaring, zonder
voorafgaande aankondiging zo van “hey we zijn terug in ’t land, dus laat het stress-circus
maar weer opstarten”.
Nee hoor; dat gaat gewoon geheel vanzelf in casa Fordel!
Besides that is er ook wel altijd weer een kleine fijne kant aan terug thuiskomen. Ik zie iedereen terug die ik - ja ook na een week al - gemist heb (weak as I am ;-)), de wijn is terug drinkbaar en het bed ligt precies toch net iets beter. Zelfs de bomen en het gras zijn hier echt.
It's good to be back. Zo min of meer toch...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten