Aan de overkant van de brug...

Ik dacht dat het allemaal wel zou meevallen. Dat het gemis beperkt zou blijven, gezien het vertrek geoorloofd was. Dat het afscheid nemen en plaatsje-geven al in de laatste weken voor vertrek was gebeurd.
Maar 't is niet zo...
Op de meest onverwachte momenten heb ik het moeilijk.
Als ik de ring van Lier oprijd, en besef dat het niet meer richting jou is.
Als ik me afvraag naar wie ik nog wil bellen voor ik met vakantie vertrek, en me realiseer dat het niet meer naar jou is.
En als Nika bij het kiezen van 2 knuffels in haar valies eerst voor Vlekje maar dan ook resoluut voor 'de poes van bonneke kiest'.
Dan krijg ik een krop in mijn keel en wellen de tranen op...

Vroeger was het soms passen en mikken om een gaatje te vinden in de drukgevulde weekends om bij je langs te komen. Nu doet het pijn te weten dat ik je niet meer kan bezoeken...

Ik las vanmorgen de tekst terug die de begrafenisondernemer zo mooi voorlas tijdens je dienst:

Laat ons veronderstellen dat ze een brug opwandelt, op weg naar de overkant… en dat ze vraagt:

Breng jij me weg tot aan de brug?  Ik ben zo bang om daar alleen te staan.   Als je daar bent, ga niet direct terug…. maar wacht totdat ik overga en zwaai me na,….. dan pas voel ik me heel veilig en vertrouwd.

Breng jij me weg tot aan de brug?  Ik heb geen idee hoe diep het water is. De overkant lijkt me zo ver.  Je kunt de oever hier niet zien…. Zover het oog reikt, zie ik alleen maar mist.

Ik twijfel aan het verder gaan, de angst voor de dood is als de angst voor het leven.  Het nieuwe lijkt te groot om het oude op te geven.

In de diepte van je verlangen ligt de kennis van het nieuwe leven… zoals een vlinder die al weet heeft van vliegen in zijn donkere cocon.

Breng jij me weg tot aan de brug?  En ga dan niet té vlug terug.
Zwaai jij me na als ik erover ga?

Een heel klein duwtje in mijn rug, is alles wat ik nog verlang van jou…  Dank voor je liefde en je trouw, ik ga nu maar gauw, want het begin is reeds in zicht. Ik voel de warmte van een bijzonder licht. En … ik steek van wal, naar een plaats waar jullie nog niet mogen komen...

Ik hoop dat ze goed voor je zorgen, daar aan de overkant van de brug.
Ik mis je, liefste boemeke...
xxx