Een aantal van mijn single vriendinnetjes beginnen stilaan hun dating-tentakels terug boven te halen. En dat doet me gewéldig veel plezier!
Het kan even duren voor een vrouwenhart min of meer geheeld is, maar als 't dan eindelijk zover is, straalt het gewoon van hun gezichten af - heerlijk!
Maar tegelijk met het optimisme, bekruipt hen ook meteen een immens onzekerheidsgevoel... "Een facebook-invite sturen of toch maar niet? Mijn gevoelens op sms of op mail (nee, live durf ik echt niet). Moet ik überhaupt eigenlijk wel eerst iets sturen; ik wil voor de verandering eigenlijk wel eens een man die MIJ achterna zit!"
Als je 20 bent lijken die dingen allemaal vanzelf te gaan. Maar tel er 15 jaar en een paar mislukte relaties bij en je krijgt een heel ander tafereel! Enerzijds lijkt het me heerlijk om op onze leeftijd op vrijersvoeten te zijn en met een grote smile en "I say a little prayer for you" op de achtergrond, je fachet voor de spiegel te maken. Anderzijds zou ik na 1 week waarschijnlijk mijn kas al opfretten van uitblijvende sms'en of dubieuze mails en andere spelletjes waar vrouwen als ik echt veel te oud voor zijn geworden...
Dus lieverds, my advice is straight and simple: Smijt jullie gewoon! Toon je van je beste kant - zijnde de gewéldige vrouw die ik ken - en veeg je gat aan dating-policies: Als je zin hebt om te mailen, mail gewoon (ook al was de laatste mail er ook eentje van jou). Zeg wat je voelt, ook al loop je daarmee het risico op teleurstelling (ermee blijven lopen is ook maar verloren energie). En moeten ze al je goedheid niet, hou ze dan asjeblief gewoon voor de volgende die ze wél waard is.
Go girrrls!!!!! ;-)))
Geen opmerkingen:
Een reactie posten